Γράφει ο φίλος της ΦΑΙΑΚΙΑΣ Νώντας Φαρμάκης και αναπαράγουμε.
Πολλά ακούγονται και άλλα
τόσα λέγονται και γράφονται αυτές τις μέρες για τη δημιουργία αριστερών
μετώπων, τις συνθήκες και τα προαπαιτούμενα της σύνθεσής τους.
Θα είναι το μέτωπο αντιμονοπωλιακό,
αντικαπιταλιστικό, ή θα έχει αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα; Θα έχει
προαπαιτούμενη τη δικτατορία του προλεταριάτου ή θα αφήνεται να εννοηθεί μόνο
ως επιδιωκόμενη; Επιδιώκουμε μεταβατικό πρόγραμμα εξουσίας ή επειδή αυτό δεν
καταργεί τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής το απορρίπτουμε; Πως θα
απαντήσουμε στα παραπάνω ερώτηματα και πως θα διατυπώσουμε τις απαντήσεις σε
ένα πλαίσιο συμφωνίας έτσι ώστε αυτό να είναι αποδεκτό προιόν σύνθεσης και
θεμέλιο οικοδόμησης λαικού μετώπου;
Εν τω μεταξύ:
Α) Πέντε τουλάχιστον κόμματα
( ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΠΟΤΑΜΙ - ΑΝΕΛ) συνασπίζονται κάτω από κοινό μνημονιακό
πρόγραμμα, με αποδοχή ως απαραίτητα τα 3 έως τώρα μνημόνια αλλά και συναγωνισμό
για το ποιό θα τα εφαρμόσει καλύτερα.
Β) Επιχειρείται η
μεθοδευμένη αναχαίτηση μιας λαικής δυναμικής που εκφράσθηκε με το κίνημα των
αγανακτισμένων, με τη στροφή προς τα αριστερά στις εκλογές του Γενάρη και με το
μεγαλειώδες ΟΧΙ του δημοψηφίσματος.
Γ) Ωστόσω η Έλλάδα βυθίζεται
μέρα με τη μέρα στην εξάρτηση. Τα αποικιοκρατικά χαρακτηριστικά της χώρας
γίνονται όλο και πιο έντονα και σε λίγο μόνο ως προτεκτοράτο θα μπορεί να
ορισθεί χώρα.
Δεν ξέρω με αυτά τα
χαρακτηριστικά ποιά θέση καταλαμβάνει η χώρα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Αντιλαμβάνομαι όμως πως αύριο ο λαός έχει μια ευκαιρία να βάλει ουσιαστιακές
βάσεις ανάπτυξης ενός μαζικού κινήματος ανάλογο του Εαμικού και του ΕΔΑιτικου,
επειδή μόνο και μόνο τέτοιου μεγέθους κινήματα είνα ικανά και αναγκαία για
ουσιαστική και αποτελεσματική αντεπίθεση.
Σήμερα ο πατριωτικός
χαρακήρας του κινήματος είναι εξ ορισμού και αντιιμπεριαλιστικός και η
προάσπιση των σύχγρονων δημοκρατικών δικαιωμάτων εμπεριέχει και τον
αντιμονοπωλιακό χαρακήρα του αγώνα.
Σήμερα το αίτημα για
αντιμνημονική πολιτική θέτει θέμα επιστροφής σε εθνικό νόμισμα που αποτελεί
ρήξη με την ευρωζώνη και θέτει συνθήκες και δυνατότητες ανάπτυξης
αντιμονοπωλιακού αντιευρωενωσίτικου και τελικά αντικαπιταλιστικού μετώπου.
Ετσι γίνονται οι ρήξεις,
σταδιακά, μεθοδευμένα, υπακούοντας στις ανάγκες και τις δυνατότητες του λαικού
παράγοντα. Κατακτώντας μικρές και μεγάλες νίκες το λαικό κίνημα γιγαντώνεται και
δεν παρθενογεννάται όταν ηχήσουν οι 7 σάλπιγγες.
Προσωπική μου θέση είναι πώς
η συλλογική έκφραση της αριστεράς σήμερα δικαίως χαρακτηρίζει την ΛΑΙΚΗ
ΕΝΟΤΗΤΑ την οποία σας καλώ να υπερψηφίσουμε μαζικά.
Σχόλια