Η επιτηδευμένη παραποίηση του γνωστού μαρξικού: "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" σαν τίτλος του άρθρου του Τάκη Κυπραίου στον ιστότοπο kommon είναι -κατά τη γνώμη μας- εξαιρετικά επιτυχής, αφού μπροστά στη νέα απειλή σε βάρος των λαών τα μνημόνια μοιάζουν "αριστερά"... Ουσιαστικά είναι η επισημοποόιηση της μετάβασης σε μία νέα "κοινωνία", με ουσιαστικά καταργημένα τα κράτη -όπως τα γνωρίζουμε έως και την παρούσα φάση του καπιταλισμού, όπου οι εκλεγόμενες κυβερνήσεις, κοινοβούλια κ.α. θεσμοί θα έχουν "συμβουλευτικό" χαραχτήρα ενώ κυρίαρχη θα είναι η βούληση των μεγάλων οικονομικών κολοσσών. Πρόκειται για την αρτίωση της οικονομικής και κοινωνικής εξουσίας των μονοπωλίων και στο πολιτικό επίπεδο.
Παραθέτουμε.
Σοσιαλισμός ή TTIP;
Νέα αντίληψη περί δικαίου κομίζει η TTIP φροντίζοντας για την πρωτοκαθεδρία των επιχειρηματικών στόχων έναντι των κρατικών και κοινωνικών δομών που ισχύουν σήμερα στην Ευρώπη.
Η Greenpeace έδωσε στη δημοσιότητα μέρος των απορρήτων εγγράφων που κατάφερε να υποκλέψει και αφορούν τις μυστικές συνομιλίες οι οποίες διεξάγονται μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε. για την υπογραφή της διατλαντικής συμφωνίας με την ονομασία TTIP (Transatlantic Trade and Investment Partnership).
Από τα κείμενα αποκαλύπτονται πολλές λεπτομέρειες σχετικά με το νέο μεσαίωνα, στον οποίο το μεγάλο κεφάλαιο επιθυμεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα, με εμπροσθοφυλακή τις ΗΠΑ και συνένοχο-εταίρο στο έγκλημα την Ε.Ε.
Τα έγγραφα αποκαλύπτουν την πρόθεση για κατάργηση κάθε περιορισμού στην προσπάθεια αποκόμισης κερδών του μεγάλου κεφαλαίου και την πρωτοκαθεδρία των επιχειρηματικών στόχων έναντι των κρατικών και κοινωνικών δομών που ισχύουν σήμερα στην Ευρώπη.
Η λέξη “ανταγωνιστικότητα” αναδεικνύεται ως υπέρτατος κανόνας, που προσδιορίζει το ηθικό, προοδευτικό, αναπτυξιακό, το συνολικό, εν ολίγοις, διακύβευμα της νέας εποχής. Κάθε δαπάνη ή ενέργεια, που περιορίζει το κέρδος του καπιταλιστή, συνιστά αλλοίωση της ανταγωνιστικότητας και εφεξής ενσωματώνεται στο δίκαιο ως εγκληματική πράξη.
Με απλά λόγια καταλύεται η κρατική κυριαρχία και κάθε κοινωνική παροχή, όπως η παιδεία, η υγεία, η λειτουργία της δημοκρατίας με τα νομοθετικά σώματα και τις πολιτικές στήριξης των αδυνάτων.
Και το χειρότερο είναι, πως όταν το κεφάλαιο αντιληφθεί περιορισμό των κερδών του, ακόμα και δυνητικών κερδών, θα προσφεύγει σε διαιτητικά “δικαστήρια” που ονομάζονται “Σύστημα Επίλυσης Διαφορών Επενδυτή-Κράτους”, και συγκροτούνται με δικαστές προερχόμενους από ελεγχόμενη (από τις εταιρείες) ομάδα εταιρικών δικηγόρων, ενώ οι δίκες θα διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών. Αυτήν τη νέα αντίληψη περί δικαίου προτίθενται να καθιερώσουν με την υπογραφή της TTIP.
Παράπλευρες συνέπειες, όχι όμως μικρότερης σπουδαιότητας, είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος και η ασυδοσία της βιομηχανίας παραγωγής μεταλλαγμένων τροφίμων.
Συνοπτικά με την προτεινόμενη συμφωνία προβλέπονται με τα έως τώρα δεδομένα που αποκαλύφθηκαν:
1. Ανατροπή του ευρωπαϊκού μοντέλου για το κράτος και το δημόσιο.
2. Καθιέρωση νέας λογικής στις διακρατικές συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών. Καθιέρωση του “δήλωσέ το ή το χάνεις” (list it or lose it).
3. Κατάργηση βασικών περιβαλλοντικών κανονισμών, που εγγυώνται σχετικά καλά επίπεδα ασφαλείας.
4. Κατάργηση των περιορισμών, οι οποίοι ισχύουν σήμερα και αφορούν τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, τη χρήση φυτοφαρμάκων και τη διάθεση βοδινού κρέατος με ορμόνες και αυξητικές ουσίες.
5. Κατάργηση του ρυθμιστικού πλαισίου, που αφορά τις δραστηριότητες των μεγάλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών, το οποίο υιοθετήθηκε μετά την οικονομική κρίση του 2008.
6. Απαγόρευση στους πολίτες να έχουν πρόσβαση στην πληροφόρηση και τις ευρεσιτεχνίες.
7. Αλλαγή στην αντίληψη περί δικαίου (και στην απονομή του), με την εισαγωγή του Συστήματος Επίλυσης Διαφορών Επενδυτή-Κράτους, στο οποίο οι δικαστές διορίζονται από τις εταιρείες και οι δίκες διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών.
8. Πλήρης κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και των ουσιαστικών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Οι πολιτικοί ηγέτες της Ε.Ε. δυσκολεύονται να προχωρήσουν στην άμεση υπογραφή μιας τέτοιας συμφωνίας, αναλογιζόμενοι τις κοινωνικές αντιδράσεις, οι οποίες έχουν ήδη πάρει διαστάσεις σε πολλές χώρες, όπου ενδεχομένως να ξεφύγει το τζίνι απ’ το λυχνάρι.
Οι λαοί όμως της Ευρώπης που έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τον επερχόμενο Αρμαγεδδώνα με το όνομα TTIP, είναι βέβαιο, ότι θα προβάλουν ισχυρή αντίσταση μέχρι την πλήρη απόσυρση της κατάπτυστης συμφωνίας.
Η ελληνική κυβέρνηση επί του θέματος έχει πάθει αφωνία. Τα μισόλογα, που εν είδει χρησμού ψελλίζει από καιρού εις καιρόν ο αρμόδιος υπουργός οικονομίας, δεν ανταποκρίνονται στις διαθέσεις του ελληνικού λαού. Και αυτό γιατί ως λαός γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνουν για τη ζωή μας τέτοιες συμφωνίες, που στην ουσία είναι υπερμνημόνια.
Η κυβέρνηση προσηλωμένη στην αδιέξοδη προσπάθειά της να παραμείνει στην εξουσία, δεν έχει το σθένος να αποκρούσει ευθύς εξ αρχής την προτεινόμενη συμφωνία και να απειλήσει με βέτο στην Ε.Ε.
Η προτεινόμενη συμφωνία είναι η επιλεγείσα διέξοδος για το κεφάλαιο, ώστε να επανέλθει η επιθυμητή κερδοφορία του. Η κρίση του συστήματος είναι ιστορικών διαστάσεων και το μέλλον του εξαιρετικά επισφαλές. Η σοφή ρήση του Ένγκελς “Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” εκφράζει τις ιστορικές διεξόδους που υπάρχουν, αλλά ως δυνατότητες, όχι ως βεβαιότητες.
Μπορεί ενδόμυχα να ελπίζουμε ότι η βαρβαρότητα ανήκει στο παρελθόν, αλλά η ζωή μας τα δείχνει αλλιώς. Το καπιταλιστικό σύστημα επέλεξε την βαρβαρότητα, γιατί εκεί οδηγεί η TTIP. Αν οι λαοί επιθυμούν, και το επιθυμούν, να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη δεν έχουν άλλη επιλογή από τον αγώνα ενάντια στη συμφωνία που προωθούν ΗΠΑ και Ε.Ε. μέχρι την πλήρη απόσυρσή της.
Σχόλια