Εδώ, πρέπει να
επισημάνουμε, όχι μόνον την ανεπάρκεια ελεγκτικών μηχανισμών αλλά και το ατελές
του μέτρου, υπό τους όρους, που εφαρμόζεται…Πιο συγκεκριμένα, η «ιδανική»
εφαρμογή θα ήταν η χρήση μασκών μίας χρήσης, στην κυριολεξία…Την φορέσαμε γιατί
μας χρειάστηκε κάπου, την πετάμε στα σκουπίδια με προσοχή, μόλις τελειώσαμε την
συγκεκριμένη εργασία… Διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις για την υφασμάτινες μάσκες. Ιδιαίτερα
στο μήνυμα, πως είναι για πολλές χρήσεις μέχρι να ξαναπλυθούν… Φανταστείτε, ότι
στο πρώτο ή δεύτερο φόρεμα της μάσκας ερχόμαστε σε επαφή με σταγονίδια φορτωμένα
με ιό… Εμείς αυτό φυσικά δεν το ξέρουμε και αισθανόμαστε ασφαλείς ενώ εν τω
μεταξύ περιφέρουμε τον ιό «εν ασφαλεία»…Η επάλειψη μίας τέτοιας μάσκας με
αντισηπτικό πριν και μετά από κάθε χρήση θα μπορούσε να περιορίσει τον κίνδυνο;
Δεν το ξέρω…
Πάντως τα δύο υλικά προστασίας
(μάσκα και απολυμαντικό υγρό), που καλύπτουν τα δύο σκέλη της εκστρατείας (Χ
και Μ) κοστίζουν και το κόστος τους είναι
σημαντικό για τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Υπό άλλες κοινωνικές συνθήκες
μάσκες μίας χρήσης και απολυμαντικά έπρεπε να υπάρχουν και μοιράζονται σε αφθονία…
Υπό άλλες συνθήκες… Στην nuova insula utopia…
Γιατί στις παρούσες συνθήκες, το «χειροκρότημα» των υγειονομικών, συνδυάζεται με την καταστολή
μίας στοιχειώδους συγκέντρωσης – συνάντησης διαμαρτυρίας έξω από τον
Ευαγγελισμό. Στην καταστολή σκίζουμε, αλλά και στον ...φιλελεύθερο, ανόθευτο,
χαρακτήρα της οικονομίας, είμαστε οι πρώτοι σε όλη την Ευρώπη... Σε βαθμό, που ο δεκαπλασιασμός του κόστους της χειρουργικής
μάσκας, αντιμετωπίζεται ως φυσιολογικό γεγονός της …οικονομίας της ελεύθερης
αγοράς, που δεν χρήζει παρέμβασης διατίμησης… Ακόμη και στην Εσπερία αναγνωρίζουν την ανάγκη κοινωνικής στήριξης της αγοράς υλικών προστασίας από την πανδημία... Κάτι, που θα έπρεπε να αποτελέσει κοινωνικό αίτημα και στη χώρα μας...
Και ερχόμαστε τώρα στον γ’ της μέλος
της τριάδας προστασίας: Αποστάσεις… Αυτό, που εξαρτιέται σχεδόν
ολοκληρωτικά από μας… Γιατί, ακόμα και σε ιδανικές συνθήκες εξασφάλισης
προϋποθέσεων τήρησης των αποστάσεων, έχουμε όλη την δυνατότητα να τις παραβιάσουμε…
Και εδώ φοβάμαι, πως δοκιμάζεται η κοινωνικότητα της κουλτούρας μας... Το
παρατηρώ στο πρωινό μου περίπατο… Εκεί, που υπάρχει αφθονία χώρου, δύο άνθρωποι
περνάνε σχεδόν δίπλα ο ένας στον άλλο... Στιγμιαία θα μου πείτε… Το «αδίκημα»
είναι στιγμιαίο, οι συνέπειές του μπορεί να είναι παρατεταμένες… Ας μην
πλατειάσουμε επαναλαμβάνοντας την μεγάλη σχετικά έκταση διασποράς των
σταγονιδίων, που εκπνέονται και εκπέμπονται με τις αρκετά υψηλές ταχύτητες του
βήχα… Παρόμοιες παραβιάσεις μπορούν να γίνουν σε κάθε είδους καταστήματα, όπου
κατά κανόνα οι καταστηματάρχες θα είναι (λογικά;) επιεικείς προς τον υποψήφιο πελάτη-ξερολούκουμο…
Ας μην λησμονάμε, επίσης ότι μεγάλο μέρος της οικονομικο-καταναλωτικής
δραστηριότητας πραγματώνεται στην χώρα μας σε μικρές επιχειρήσεις με αντίστοιχου μεγέθους
χώρους, που δημιουργούν συνθήκες κοσμοσυρροής…
Ας δώσουμε,
λοιπόν στις αποστάσεις την προφυλακτική τους ισχύ… Που αν το καταφέρουμε
μπορούμε να υπερβούμε τα εγγενή μειονεκτήματα των δύο άλλων παραγόντων (μάσκα,
απολύμανση), που ασφαλώς και αυτές πρέπει να τηρούμε με σχολαστικότητα… Αν
κάποιοι επιχειρούν να μας μπάσουν από το παράθυρο της τεχνική της ανοσίας της αγέλης
ας μην συμπεριφερθούμε σαν κοπάδι… Θα κερδίσουμε…
Σχόλια