Η αναδόμηση του: ‘εμείς’

Ακόμη και οι υποκριτές κήρυκες του ανθρωπισμού και της κοινωνικότητας, τονίζουν, πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει μόνον από έναν…Πώς δεν ωφελεί να σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας αλλά το σύνολο και άλλα τέτοια ωραία για δημόσια προπαγάνδα… Και σήμερα το κάνουν, όποτε συμφέρει και αποδίδει... Την ίδια ώρα, η προώθηση του ατομικισμού γίνεται με χίλιους τρόπους μέσα από ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα από τα καυτά παραδείγματα της ζωής. Ο ‘μέσος καθημερινός πολίτης’ σπρώχτηκε στα γρανάζια της εγωπάθειας με το πρόσχημα της απελευθέρωσης… Γιατί αυτοί και όχι εγώ … Αυτό κυριαρχούσε στην πορεία της δήθεν ‘πολιτικοποίησης’ που νοιάζονταν για την κατασκευή ‘στρατιωτών’ πιστών σε διάφορα σοσιαλφιλελεύθερα προτάγματα, που συνοψίζονται με εκπληκτική ακρίβεια στο παραπάνω. Η πονηρότατη είσοδος, που επιχειρεί να διαμορφώσει κλίμα κοινωνικής αντίθεσης, αντιπαράθεσης, ταξικότητας ακολουθείται από το ‘μαγική’ προτεραιοποίηση του ‘εγώ’ ως συμπυκνώματος της … φυσιολογικής, πολυπόθητης απελευθέρωσης…   ...

Ένα παιδί λιποθύμησε από πείνα!!!


Στην …Ελλάς του 2021… Στη Ρόδο… Στο νησί των Ιπποτών, που λένε οι τουριστικοί οδηγοί και οι φανφαρόνοι της τουριστικής μας επαγγελίας…  … Μάλιστα…  
Μύρισε το ψωμί και λιποθύμησε!!! Ζαλίστηκε από τη μυρωδιά… Από τη ζύμη που ανακατεύει το άδειο στομάχι…
Στο νου μας έρχεται η εικόνα από ένα άλλο κοριτσάκι στις αρχές των ευλογημένων μνημονίων που μας επέβαλλε ο πολύ δημοκράτης και καθόλου ναζιστής Σόϊμπλε… Κάτι αυτοκτονημένοι, κάτι τρελαμένοι, κάτι φτωχευμένοι, κάτι διασυρμένοι, κάτι πεινασμένοι είναι μερικές συνέπειες αυτής της … αποκατάστασης της δημοσιονομικής ευρυθμίας (sic) της χώρας… 


Τότε λοιπόν ένα κοριτσάκι, μαζί με τις δύο μικρότερες αδελφούλες έμεναν πολλή ώρα στον παιδικό σταθμό… Τις άφηνε συνειδητά η μητέρα τους με σκοπό να μπορούν να φάνε κάτι περισσότερο, αφού στο σπίτι δεν υπήρχε ούτε μπουκιά… Και τότε το μεγάλο κοριτσάκι παρακάλεσε την μητέρα: Πάρε μας μανούλα και σου υποσχόμαστε να μην πεινάμε… Την σκηνή αυτή δεν την έχω δει… Την έχω διαβάσει και την έχω αναπαραστήσει στο μυαλό μου και από τότε με συντροφεύει… Φαντάζομαι μέχρι το μεγάλο ταξίδι…  
Κάποιοι, επιμένουν πως ο «κορονοϊός» δεν κάνει διακρίσεις… Αυτή είναι η μισή αλήθεια… Είναι αλήθεια, πως το RNA του ιού δεν έχει ταξικά κριτήρια… Αυτά υπάρχουν στην φιλελεύθερα διαμορφωμένη κοινωνία μας, που αναλαμβάνει κατά …δίκαιο πάντοτε τρόπο την διανομή των συνεπειών της πανδημίας…
Μία εργαζόμενη, αξιοπρεπής, μητέρα αποκλειστικό στήριγμα μονογονεϊκής οικογένειας έμεινε πολύ απλά χωρίς δουλειά… Φαίνεται πως αυτή αποτελεί …εξαίρεση από την πλειάδα ανακουφιστικών, υποστηρικτικών, ενισχυτικών μέτρων, που η πολυχρονεμένη μας παίρνει … δέκα-δέκα την ημέρα, όπως πάντοτε μας πληροφορούν τα αντικειμενικά ΜΜΕ…
Δεν «έβγαινε», λοιπόν, να πάρει μία τυρόπιττα και το μικρό κορμάκι έγειρε νικημένο από αυτή την ασύλληπτη πείνα…
Παρήγορο το κύμα υποστήριξης πανελλαδικά… Παρήγορο για το στοκ ανθρωπιάς στις ψυχές μας… Αδύναμο όμως να νικήσει τον πόνο στην έκταση και την ένταση, που απλώνεται απειλητικά στον πλανήτη… Αυτή η νίκη της ανθρωπιάς είναι υπόθεση της αποτελεσματικής μεταβολής του συσχετισμού δυνάμεων…   

Σχόλια

Ο χρήστης Πολυχρόνης Ιωάννου είπε…
Συμφωνώ με όσα γράφεις αλλά δυστυχώς είμαι απαισιόδοξος...