ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ

Γράφει ο φίλτατος της ΦΑΙΑΚΙΑΣ Γιάννης Λύχρος και η ΦΑΙΑΚΙΑ ασμένως αναπαράγει...

 ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ

Σχετικά με το ιστορικό του συνταξιοδοτικού και της κριτικής που γίνεται από κάποιες πλευρές, οι οποίες προσπαθούν να βγάλουν λάδι την ΝΔ και τον νεοφιλελευθερισμό, έχω να παρατηρήσω τα εξής:

1^ον. Είναι παραβίαση των στοιχειωδών κανόνων της λογικής, να συγκρίνεις εντελώς ανόμοια πράγματα. Δεν μπορεί να μπερδεύει κανείς τις πιθανές και θεμιτές εργατικές διεκδικήσεις, με τελεσίδικες αποφάσεις δικαστηρίων. Τα ποσά που επιδικάστηκαν από τα δικαστήρια δεν αποτελούν παροχή. Είναι υποχρέωση, της όποιας κυβέρνησης, να τα αποδώσει στους δικαιούχους. Αποτελεί εξαπάτηση των δικαιούχων η παραποίηση της απόφασης. Δεν είναι απλή παραβίαση κειμένων νόμων, αλλά συνταγματική εκτροπή της εκτελεστικής εξουσίας η αυθαίρετη περικοπή τους κατά 60%. 

   

2^ον. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑνΕλ παρέλαβε, εν μέσω μνημονίων, ένα ασφαλιστικό σύστημα οικονομικά ναυαγισμένο, για πολλοστή φορά με κατακρεουργημένα - κλεμμένα αποθεματικά και με τεράστια  ελλείμματα. Η εφαρμογή της αρχής των μηδενικών ελλειμμάτων ήταν προ των πυλών. Αρχή που απειλούσε ευθέως την ΜΗ καταβολή των επικουρικών συντάξεων και δραστικές περαιτέρω μειώσεις των κυρίων συντάξεων. Υπήρχε και μνημονιακή υποχρέωση για μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης σε ύψος 1,5% του ΑΕΠ. Μέσα σε αυτό το κλίμα η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑνΕλ κατάφερε να μην θίξει ούτε για ένα ευρώ τις κύριες συντάξεις, να μην εφαρμόσει καθόλου την αρχή του μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές, οι οποίες μειώθηκαν με το μικρότερο δυνατό ποσό.

3^ον. Χωρίς δικαστικές παρεμβάσεις διόρθωσε την απάτη που εφαρμοζόταν σε όλους τους συνταξιούχους. Δηλαδή, τον υπολογισμό των κρατήσεων πάνω στο εικονικό ποσό της σύνταξης και όχι στο πραγματικό που προέκυπτε μετά την εφαρμογή των 13 μειώσεων, που νομοθετήθηκαν στα έτη 2010 – 2013. Έδωσε πίσω τα αναδρομικά που προέκυπταν από την διόρθωση αυτή, επίσης χωρίς δικαστήρια και εξαιρέσεις. Αποτέλεσμα ήταν αφ΄ ενός ότι είδαν κάποια ποσά, σημαντικά για την πλειοψηφία των συνταξιούχων, στους λογαριασμούς τους, αφ΄ ετέρου ελαχιστοποιήθηκε η αύξηση των κρατήσεων, που αναγκαστικά εφάρμοσε, για τις κρατήσεις για την περίθαλψη.   

4^ον. Αναδιοργάνωσε το ασφαλιστικό σε νέα βάση, με ενοποίηση των ταμείων, με νέο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων, ώστε να μπορεί να είναι βιώσιμο με τα οικονομικά δεδομένα της εποχής. Πέτυχε να δοθεί, για τουλάχιστον δύο χρόνια, η προσωπική διαφορά σε όσους με τον νέο υπολογισμό είχαν μικρότερες συντάξεις και με την δημοσιονομική πολιτική της να μην κοπεί ποτέ. Συνέδεσε το ύψος των κρατήσεων με το ύψος του εισοδήματος, που ευνόησε την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Ήταν ένα μέτρο φιλολαϊκής ανακατανομής του εισοδήματος. Μέτρο που, αμέσως πριν καλά - καλά ορκιστεί, η νέα κυβέρνηση κατάργησε μαζί με το ταβάνι για τους μεγαλόμισθους και μεγαλοσυνταξιούχους.

5^ον. Μόλις η δημοσιονομική πολιτική το επέτρεψε, ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΕ 13η παροχή σύνταξης σε ύψος 100% για τους πολύ χαμηλοσυνταξιούχους, προοδευτικά μειούμενη μέχρι το 50% στις μεγαλύτερες συντάξεις. Έδειξε λοιπόν με πράξεις, ότι δεν συμμορφώνεται με την κοινοτική επιταγή για 12 μόνο παροχές. Προανάγγειλε την επέκταση του μέτρου και στο δώρο Χριστουγέννων, με την βελτίωση των δημοσιονομικών. Το μέτρο αυτό το κατάργησε με ΝΟΜΟ η κυβέρνηση της ΝΔ, στερώντας ένα σημαντικό ποσό από τις τσέπες των συνταξιούχων. 

6^ον. Τα σχεδόν 5 χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑνΕλ είναι η μόνη περίοδος στην μεταπολεμική τουλάχιστον ιστορία της χώρας, που τα αποθεματικά του ασφαλιστικού όχι μόνο δεν μειώθηκαν, αλλά δημιουργήθηκε ένα αποθεματικό πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Δηλαδή, είναι η μοναδική περίοδος που τα χρήματα των εργαζομένων όχι μόνο δεν ΕΚΛΑΠΗΣΑΝ, αλλά αυγάτισαν και παρέμειναν για να χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό που συλλέχτηκαν. Σε λίγους μόνο μήνες διακυβέρνησης της ΝΔ, παρόλο που αύξησε κατά 28% (από 180 σε 230) τις κρατήσεις των χαμηλόμισθων, που αποτελούσαν και αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων, όχι μόνο εξανεμίστηκαν, αλλά ήδη έχουν δημιουργηθεί σημαντικά ελλείμματα.

Αυτά είναι τα ουσιαστικότερα πραγματικά γεγονότα που συνθέτουν το συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό ζήτημα. Είναι εμφανής πέρα από κάθε αμφιβολία η ουσιαστική διαφορά αντιμετώπισης από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑνΕλ και όλων των άλλων μεταπολεμικών κυβερνήσεων και ιδιαίτερα της ΝΔ της περιόδου Σαμαροβενιζέλων και Κολάμπια. Τόσο στο ταξικό, όσο στο ηθικό, το οικονομικό και στο πεδίο της αποτελεσματικότητας.

Είναι περισσότερο από εμφανές ποιος έδρασε με στόχο φιλολαϊκό. Είναι περισσότερο από εμφανές ποιος πέτυχε ανακουφιστικά για τους εργαζόμενους μέτρα, δεδομένης της οικονομικής καταστάσεως.

Επειδή κατά την γνώμη μου πέρα από τσιτάτα, αναλύσεις και ιδεολογήματα αριστερό είναι το φιλολαϊκό θεωρώ ΑΡΙΣΤΕΡΗ την πολιτική της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑνΕλ, διατηρώντας όλες τις επιφυλάξεις μου με πολλές πτυχές της πολιτικής της, όσο και της πολιτικής του κόμματος με το οποίο συντάσσομαι, τον ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα θεωρώ σημαντικά λανθασμένες τις απόψεις που ταυτίζουν τις πολιτικές αυτές, όχι γιατί απορρίπτουν ή κάνουν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί δικαιώνουν και δίνουν συγχωροχάρτι στις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού και μάλιστα στην εκτρωματική μορφή, που έχουν στην χώρα μας. Αυτή δεν είναι πολιτική υπέρ των συμφερόντων του Λαού και των εργαζομένων. Όσο λοιπόν και αν γίνεται στο όνομα της «καθαρής» αριστεράς, είναι καθαρά Δεξιά πολιτική.  

Γιάννης Λύχρος, 1 ΑΥΓ 2020