Φοβού τους Δαναούς...

Αν τον είχαν ακούσει οι Τρώες τον Λαοκόοντα, μπορεί να είχαν προλάβει τις συνέπειες του Δούρειου Ιππου, ήτοι την κατάληψη της πόλης τους…

Ουσιαστικό ενωτικό μήνυμα προς τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς “αυτονόητο” μετά από περιγραφή του πολιτικού σκηνικού, απευθύνει ο φίλτατος Δημήτρης Στρατούλης με το άρθρο του, που η ΦΑΙΑΚΙΑ αναπαράγει.

 

Εξαγγελίες Μητσοτάκη: Φοβού τους Δαναούς και «δώρα» φέροντες

Ο Πρωθυπουργός εξάντλησε τις εξαγγελίες του σε ανακύκλωση των ίδιων οικονομικών μέτρων, που όχι μόνον δεν ανακουφίζουν ουσιαστικά τα λαϊκά στρώματα και την νεολαία, αλλά και συνιστούν νέα προκλητικά δώρα στις μεγάλες επιχειρήσεις και παγιώνουν αντεργατικές και αντιδημοκρατικές αλλαγές, που προωθήθηκαν από την κυβέρνησή του με πρόσχημα την αντιμετώπιση της πανδημίας.

 

Με αυτά όμως τα μέτρα, που η κυβέρνηση παίρνει σταθερά από την αρχή της πανδημίας μέχρι τώρα, όχι μόνο δεν απότρεψε, αλλά διευκόλυνε την ταχύτατα εντεινόμενη καταιγίδα απολύσεων, μείωσης μισθών, ελαστικοποίησης της εργασίας και μαζικής φτωχοποίησης του λαού, μεταφέροντας τα βάρη της υγειονομικής και ταυτόχρονης οικονομικής κρίσης στους εργαζόμενους και στα φτωχά λαϊκά στρώματα.

 

Επίσης, ο Πρωθυπουργός δεν ανακοίνωσε κανένα ουσιαστικό μέτρο για την θωράκιση της δημόσιας υγείας, την ώρα που είναι σε έξαρση, με πάρα πολλά κρούσματα, το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Δεν έκανε μάλιστα καμία αυτοκριτική, που η κυβέρνησή του δεν αξιοποίησε τους 6 μήνες από την έναρξη της πανδημίας για να ενισχύσει το δημόσιο τομέα της υγείας. Δημιούργησε ελάχιστες ΜΕΘ, με αποτέλεσμα ο Υπουργός Υγείας να διαπιστώνει ότι ήδη αυτή τη στιγμή είναι γεμάτο το 70% των ΜΕΘ στην Αττική, έκανε πολύ λίγες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και διέθεσε ολίγιστα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δεν αναβάθμισε την πρωτοβάθμια περίθαλψη.

 

Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι,  ότι επικαλέστηκε για την επόμενη μέρα το νεοφιλελεύθερο σχέδιο Πισσαρίδη. Αυτό, μεταξύ άλλων αντιλαϊκών μέτρων προτείνει μεγαλύτερη κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων, ακόμα και την κατάργηση των όποιων δημοκρατικών κατακτήσεων έχουν απομείνει μετά τη λαίλαπα των μνημονίων στο συνδικαλιστικό νόμο 1264/1982. Επίσης, περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης με πλήρη κεφαλαιοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, που θα εντείνει την αβεβαιότητα των νέων ασφαλισμένων για το ποσό της σύνταξης που θα πάρουν και ουσιαστικά οδηγεί στην εξαέρωση των επικουρικών συντάξεων για τους ήδη συνταξιούχους, αφού το ταμείο τους θα στερηθεί τις εισφορές των νέων ή και παλιότερων ασφαλισμένων.

 

Ταυτόχρονα, ο Πρωθυπουργός με αφορμή την επεκτατική τυχοδιωκτική και επιθετική τακτική, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, του καθεστώτος Ερντογάν σε βάρος της χώρας μας και, ενώ η Ελλάδα χρειάζεται τώρα, όσο ποτέ, μια ανεξάρτητη, φιλειρηνική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική για να υπερασπίσει αποτελεσματικά τα κυριαρχικά της δικαιώματα, εξάγγειλε νέο δυσβάσταχτο για τον λαό εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους 10 δις ευρώ, σε βάρος των δημοσίων κοινωνικών δαπανών, των πραγματικών αμυντικών αναγκών της χώρας και προς όφελος των διεθνών εμπόρων πολέμου.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ασκεί αποσπασματική κριτική σε δευτερεύουσες πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, χωρίς να αμφισβητεί το βασικό περιεχόμενο και την κατεύθυνσή της, αφού η κυβέρνηση της ΝΔ συνήθως εφαρμόζει νόμους που είχε ψηφίσει ή μνημονιακές δεσμεύσεις που είχε αναλάβει η κυβέρνησή του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Η μόνη διέξοδος για τον λαό και την νεολαία είναι οι συλλογικοί κοινωνικοί αγώνες για την ενίσχυση του δημόσιου τομέα υγείας, για ασφαλή, υγειονομικά, λειτουργία των σχολείων (προσλήψεις εκπαιδευτικών, περισσότερες αίθουσες, λιγότεροι μαθητές σε αυτές), για ουσιαστικά μέτρα οικονομικής ανακούφισης των λαϊκών νοικοκυριών. Για να μη μείνει κανείς/μιά σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες απροστάτευτος/η και μόνος/η χωρίς σπίτι, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο. Για μια θετική – προοδευτική – εναλλακτική στη λιτότητα και τον ευρωμονόδρομο – διέξοδο από την υγειονομική και οικονομική κρίση.

 

Ιδού, λοιπόν, «πεδίον δόξης λαμπρό» για τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς για κοινή δράση και συνεργασία τους για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Αν όχι τώρα, πότε;