Για τους ποδοσφαιρόφιλους και ιδιαίτερα για τους Ολυμπιακούς, ο Σάββας Κωφίδης ήταν και είναι μία ξεχωριστή περίπτωση… Δεν ήταν μόνον η φανταστική μπάλα, που ήξερε και παρουσίαζε σαν καλλιτεχνικό έργο στο τεραίν… Ηταν και είναι το ξεχωριστό του ήθος, η κοινωνική και πολιτική του κουλτούρα αλλά και οι ευαισθησίες του… Όλα αυτά, αντικειμενικά δεν είναι …”προσόντα” στον χώρο του ποδοσφαίρου, ειδικότερα στα χρόνια, που έπαιζε μπάλα ο Σάββας… Αλλιώς είχε όλες τις τεχνικές προδιαγραφές να κάνει μία συγκλονιστικά μεγαλύτερη καριέρα…
Εν πάσει περιπτώσει, ο Σάββας Κωφίδης μας επιτρέπει
και σήμερα, όπως και τότε, να υπερηφανευόμαστε… Ο Σάββας δεν “υιοθέτησε” το
άθλιο σύνθημα “No politica”, που είδαμε με οργή στις κερκίδες του
Καραϊσκάκη, λίγες μέρες μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα… Παίρνει θέση ξεκάθαρη
για τα πράγματα !!!
Διαβάστε την συνέντευξή του στον δημοσιογράφο
Θάνο Σαρρή, στο Κουτί της Πανδώρας, από όπου την αντιγράψαμε…
Μπορείτε να την διαβάσετε original
στην διεύθυνση: https://www.koutipandoras.gr/article/sabbas-kofidis-den-tha-eprepe-na-yparhei-amfibolia-gia-toys-fasistes
Ξέρεις, υπάρχει κάτι που με κάνει και απορώ…Πώς γίνεται να
υπάρχει ξαφνικά αμφιταλάντευση για το προφανές; Υπάρχει περίπτωση να βγει
μια απόφαση διαφορετική από αυτή που δείχνει ως προφανής; Υπάρχει περίπτωση να
βγει μια απόφαση διαφορετική από αυτή, για την οποία φωνάζουν οι πράξεις, τα
όσα έχουν γίνει; Κι όμως, υπάρχει. Δες, λοιπόν, πώς είναι ο σημερινός
πολιτισμός. Η παραφροσύνη του σημερινού πολιτισμού αφαιρεί από τον άνθρωπο το
θάρρος να σκέφτεται. Και τώρα το φυσικό το θεωρούμε παράλογο και για το
προφανές, στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχει αμφιταλάντευση. Θα βγει η απόφαση
σύμφωνα με αυτό που βλέπουμε και καταλαβαίνουμε όλοι; Δεν θα έπρεπε καν να
υπάρχει αμφιβολία, γιατί πρόκειται περί κάποιων φασιστικών όντων, των οποίων η
νοσηρότητα είναι προφανής. Και υπάρχουν γεγονότα. Δεν είναι θέμα ερμηνείας. Δεν
έχει να κάνει με το πώς θα ερμηνεύσουμε κάποια πράγματα. Συνήθως αυτό γίνεται,
αλλά εδώ υπάρχουν γεγονότα…
Οφείλει έστω και μια φορά η νομοθετική εξουσία να αποφασίσει με
βάση το δίκαιο. Γιατί δεν περιμένουμε από τη
νομοθετική εξουσία γενικά να έχει δικαιοσύνη, εδώ και αιώνες δεν υπάρχει
δικαιοσύνη. Αλλά έστω και τώρα, περιμένουμε από αυτή να είναι δίκαιη. Να
αντιδράσει σωστά. Να πάρει την απόφαση που περιμένουμε όλοι, γιατί είναι
απαραίτητο με την απόφασή της να τους απομονώσει για τα καλά. Για να καθαρίσει
λίγο η ατμόσφαιρα…
Σίγουρα δεν αρκεί για να ξεριζωθεί ο φασισμός, αλλά είναι μια
αρχή. Τουλάχιστον η εξουσία θα έχει πάρει μια δίκαιη απόφαση. Θα την πάρει; Θα είναι δίκαιη; Ή θα είναι «ναι μεν αλλά».
Γιατί υπάρχει μεγάλη αμφιβολία, από εμένα τουλάχιστον. Και μια άδικη απόφαση θα
προκαλέσει οργή. Τη δική μου, μιας μερίδας ανθρώπων, μακάρι των περισσότερων.
Γιατί αν δε συμβεί αυτό που πρέπει, τότε θα προάγουμε τον ρατσισμό, τη βία, το
μίσος. Αυτά αντιπροσωπεύουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν
εγκληματήσει…
Η μάχη κατά του φασισμού είναι μια καθημερινή μάχη. Τη δίνουμε στην καθημερινή μας επαφή με τους ανθρώπους, στη
συμπεριφορά μας, στο πώς αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις του ρατσισμού, του
φασισμού σε όλο το φάσμα του. Είναι ένας καθημερινός αγώνας. Δε σταματά γιατί ο
σημερινός πολιτισμός μας είναι όπως είπα πριν. Υπάρχει παραφροσύνη, η οποία
έχει καταντήσει τον άνθρωπο δειλό, δεν έχει τη δύναμη να προβεί σε θαρραλέες
σκέψεις. Και πραγματικά, τελικά, σιγά το θάρρος που χρειάζεται για να υποστηρίξουμε
το δίκαιο, το σωστό, τον άνθρωπο, την αλληλεγγύη. Τις αξίες, δηλαδή…
Σίγουρα, πάντοτε από την παιδική μας ηλικία κουβαλάμε πάρα
πολλά. Είναι δεδομένο ότι οφείλουμε να αφιερώσουμε χρόνο στην εκπαίδευση, η
παιδεία είναι η βάση μας. Η κάθε παιδεία όμως, είτε είναι στον αθλητισμό, είτε
οπουδήποτε αλλού. Και πρέπει να προβάλει αξίες όπως αυτές που προανέφερα. Είναι
οι γενιές που θα ακολουθήσουν, πρέπει να οπλιστούν με τέτοιου είδους αξίες για
να μπορούν να αγωνίζονται καθημερινά ενάντια σε αυτό το μιαρό, στο μικρόβιο του
φασισμού.
Σχόλια