Ογδόντα δύο χρόνια από την νύχτα της ντροπής…



Υπάρχουν στιγμές στην διαδρομή του ανθρώπου, που από την μία σε  συγκλονίζουν και από την άλλη σε προβληματίζουν για το χρονικό στίγμα της ανθρώπινης εξέλιξης. Μήπως ζούμε ακόμη στην προϊστορίας μας;;; Αυτό μας υποχρεώνει να συλλογιστούμε η νύχτα των κρυστάλλων, η Kristallnacht.

Το 1938, η Γερμανία ήταν μία ραγδαία αναπτυσσόμενη χώρα… Η οικονομία της είχε αναλάβει ολοκληρωτικά από την καταστροφή του Α παγκόσμιου πόλεμου και από τις “ταλαντώσεις” του 1929. Η βιομηχανία της πετούσε, ενσωματώνοντας ό,τι πιο σύγχρονο διέθετε η ανθρωπότητα σε τεχνογνωσία και τεχνολογία. Οι επιστήμες προόδευαν ραγδαία με κινητήριο άξονα, βέβαια, τις πολεμικές προετοιμασίες. Η ψυχολογία των ανυπόμονων μικροαστών ζητούσε από την μία μεριά ιστορική εκδίκηση για τα δεινά μετά τον Α΄παγκόσμιο πόλεμο και από την άλλη αφορμές για τα μεγάλα άλματα, που γοητεύουν σε βαθμό άκρατης παραληρηματικής συγκίνησης. Ας μην λησμονάμε ό,τι η Γερμανία υπήρξε λίγα χρόνια πριν ο τόπος, που συντρίφτηκαν οι ελπίδες για την θεωρητικά περισσότερο “προσιτή” επανάσταση, με το τελικό αιματοκύλισμα των κομμουνιστών με …την βοήθεια των παλιών συντρόφων σοσιαλδημοκρατών… Γεγονός, που δεν πέρασε χωρίς στιγματισμό της συλλογικής συνείδησης των Γερμανών με τα χρώματα της ήττας. Ετσι, η δεκαετία του 30 μετατρέπεται στην ιδανική περίοδο για να εξαφθεί το συλλογικό πάθος σε συχνότητες υπέρτατου εθνικισμού, που οι Ναζί σερβίρουν συστηματικά, οργανωμένα και “επιστημονικά”. Το “Deutschland über alles” παιανίζει την συμπιεσμένη οργή των νοικοκυραίων μαζί με την σφοδρή έξαψη της στρατιάς των άνεργων, των πεινασμένων και των άστεγων, που βιώνουν κάτω από το έμβλημα του αγκυλωτού σταυρού το όραμα της ριζικής κοινωνικής και οικονομικής αναβάθμισης…

Τέτοιου είδους εκστρατείες χρειάζονται και ενόχους… Και οι Ναζί τους έχουν …”εντοπίσει” από πολύ νωρίς… Είναι οι Εβραίοι… Εύκολος στόχος διαχρονικά… Για πολλούς αιώνες, ο χριστιανικός πολιτισμός ενσωματώνει τον αντισημιτισμό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη… Θύματα ων ουκ έστιν αριθμός κουβαλάνε την κατάρα των πιστών ενός Θεού, που είναι και αυτός Εβραίος… Τυπικά, πρόκειται για την αποθέωση ενός παραλογισμού αλλά ας μην πλατειάσουμε σχετικά με την θρησκειολογική πλευρά του ζητήματος…

Ενας φόνος, πιθανή προβοκάτσια, ενός Γερμανού διπλωμάτη δευτερεύουσας εμβέλειας στο Παρίσι, αποτελεί το πρόσχημα… Οι Ναζί ήταν και είναι “μανούλες” στο στήσιμο και την αξιοποίηση προκλήσεων…

Μία νύχτα τρόμου στις 9 προς τις 10 Νοεμβρίου 1938… Ο θόρυβος των τζαμιών, που σπάνε από λυσασμένα κοπάδια ανθρωποειδών Αρείας φυλής, δημιουργεί το ιστορικό όνομα της βραδιάς του μαζικού εγκλήματος: Νύχτα των κρυστάλλων.

Ισως οι αριθμοί μπορούν να μιλήσουν για το μέγεθος της κτηνωδίας… 1.574 συναγωγές (σχεδόν όλες όσες υπήρχαν στη Γερμανία, καταστράφηκαν από εμπρησμό), πολλά εβραϊκά κοιμητήρια, πάνω από 7.000 καταστήματα. Κάποιοι Εβραίοι ξυλοκοπήθηκαν έως θανάτου, ενώ άλλοι εξαναγκάζονταν να παρακολουθούν. Πάνω από 30.000 άνδρες Εβραίοι ατάλθηκαν στα κέντρα …διακοπών, όπως το Νταχάου, το Μπούχενβαλντ και το Ζάξενχαουζεν. Οι νεκροί Εβραίοι της βραδιάς, άμεσα και έμμεσα, υπολογίζονται σε 2500. Αξιόλογος απολογισμός μιας “πολιτισμένης” συλλογικής βαρβαρότητας, που συντελείται με την υψηλή καθοδήγηση των SS και την δραστήρια συμμετοχή ενός ανθρωπόμορφου όχλου, που αργότερα θα επικαλεσθεί τις …άνωθεν εντολές για να λάβει …πιστοποιητικά ηθικής κανονικότητας…

Βέβαια οι αριθμοί ωχριούν μπροστά στα επόμενα ανδραγαθήματα των λυκανθρώπων… Η νύχτα των κρυστάλλων είναι ένα ενδεικτικό πρελούντιο στην εσχατιά της ανθρώπινης κτηνωδίας στον 20ο αιώνα, δεκαετούς περίπου διαρκείας.

Και να σκεφτεί κανείς, πως σήμερα το …φίδι κλωσάει και πάλι πολλά αυγά. Ο φασισμός και ο Ναζισμός, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην Ευρώπη του ασύδοτου φιλελεύθερου καπιταλισμού, σαν γνήσια τέκνα του…

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, βέβαια, αλλά καλό είναι να μας διδάσκει, ώστε να αποτρέπουμε τραγικές και εγκληματικές ομοιότητες και αναλογίες στην εξέλιξή της… Παραπλήσεις εικόνες μας έχει επιφυλάξει και το κράτος του Ισραήλ σε βάρος Παλαιστίνιων και Αράβων...  


Σχόλια