👉H “διαμάχη” ξεκίνησε νωρίς...Από την αρχή της πανδημίας… Χώρες της Απω Ανατολής (Κορέα, Κίνα) αλλά και της Αφρικής (Σιέρρα Λεόνε, Γκάνα) έχοντας την εμπειρία της πανδημίας του SARS οργάνωσαν από την αρχή ένα ευρύτατο επιδημιολογικό, πρωτοβάθμιο δίκτυο ανίχνευσης των εστιών και των πηγών μετάδοσης του ιού, έτσι ώστε η παρέμβασή τους να είναι στοχευμένη και -κατά συνέπεια- έγκαιρη και αποτελεσματική…
Τα ορατά πλέον και όχι προβλεπόμενα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής
συνοψίζονται σε τεράστιο όφελος ως προς τον ανθρώπινο παράγοντα ενώ πολύ
μεγάλη είναι και η μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη οικονομικο-κοινωνική ωφέλεια.
Αυτή είναι η βασική σκοπιμότητα της πολιτικής
των μαζικών ελέγχων αλλά αυτό προϋποθέτει την συστηματική εφαρμογή αυτής της πολιτικής
και όχι εφησύχαση… Αν ατονήσει μας οδηγεί, νομοτελειακά, στο γνωστό μας: βλέποντας
και κάνοντας…
Οι εξαιρετικά χαμηλοί δείκτες θετικότητας στις χώρες αυτές
μαρτυρούν την αξία και την χρησιμότητα αυτής της πολιτικής… Η λογική της προφανής:
Αν καταφέρνεις να εντοπίζεις τον ιό, μπορείς να παρέμβεις και να
διακόψεις την μετάδοσή του (στο μέγιστο δυνατό βαθμό). Και η διακοπή μετάδοσης
είναι θανατηφόρος για τον ιό… Με συνεχή, λοιπόν στοχευμένη και γενικευμένη εγρήγορση, συντομεύεις τον
κύκλο της πανδημίας με το μικρότερο δυνατό κόστος σε βλάβες υγείας και απώλειες
ζωής.
Στην Δύση μας, όμως τα πράγματα είναι αλλιώς… Γιατί μπορεί οι
άνθρωποι να είναι πάνω από τους αριθμούς στα λόγια, αλλά οι αριθμοί έχουν
υψηλότατη προτεραιότητα στην πράξη… Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως η συγκρότηση ενός
τέτοιου πρωτοβάθμιου δικτύου εκτεταμένων μαζικών και στοχευμένων ελέγχων ανά
τακτά διαστήματα απαιτεί αντίστοιχο κόστος, που δεν …συνάδει στο πνεύμα και την
πρακτική του φιλελευθερισμού…
Η κακοποίηση των εθνικών συστημάτων υγείας με έμφαση στην
πρακτική έλλειψη ή κατάργηση της πρωτοβάθμιας εξωνοσοκομειακής φροντίδας και
υγιεινής βρήκε τις μητροπόλεις του καπιταλισμού και τις δορυφόρες τους χώρες
(Λατινική Αμερική, ΕΕ κ.λ.π.) με διάτρητες άμυνες απέναντι σε έναν αντίπαλο που
δεν αστειεύεται…
Και πάλι όμως οι ιδεολογικά και πολιτικά αγκυλωμένες δυτικές κυβερνήσεις
αντί να αξιοποιήσουν τις προφανώς λογικές επιταγές της ανεπηρέαστης επιστήμης, αναζήτησαν
κάλυψη σε διάφορους, που μετέτρεψαν την δική τους επιστημονική οντότητα σε πρόθυμο
στέγαστρο των κυβερνητικών αιτιάσεων… Ας μην λησμονούμε, ότι την λογική της αγελαίας
ανοσίας την υποστήριξαν επιστήμονες από κέντρα της Ευρώπης και των ΗΠΑ…
Καθόλου παράξενο… Δεν πιστεύουμε, ούτε από γνώση ούτε από εμπειρία
στην ταξική ουδετερότητα της επιστήμης… Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα…
Κραυγαλέα απόδειξη των συνεπειών της αποφυγής της πολιτικής των
μαζικών ελέγχων αποτελούν τα συμβάντα σε χώρους συσσώρευσης, όπως π.χ. τα
γηροκομεία, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα σχολεία, οι εργοστασιακοί χώροι κ.λ.π.
Εκεί δηλαδή, που οι αριθμοί επιφέρουν βαρύτατο ηθικό ράπισμα για όσους θέλησαν
να αγνοήσουν την …κοινή λογική στο όνομα οικονομικών-κοινωνικών, ταξικών
σκοπιμοτήτων…
Ολοι αυτοί, βέβαια, δυσκολεύονται να βρούνε μειονεκτήματα στην
λογική των μαζικών και στοχευμένων ελέγχων… Η καλύτερη εκδοχή της επιχειρηματολογίας
τους είναι, πως οι μαζικοί έλεγχοι …δεν παρουσιάζουν κανένα πλεονέκτημα!!! Το
επιχείρημα αυτό, που δεν αντέχει στην κοινή λογική, διαψεύδεται συντριπτικά
τόσο με την θετική όσο και με την αρνητική επιλογή κρατών ανά την υφήλιο…
Και στην χώρα μας υπήρξαν επιστήμονες (Λινού, Σαρηγιάννης κ.α.),
που δεν παρέλειψαν να τονίζουν ανάμεσα σε πολλά άλλα την σκοπιμότητα μαζικών
ελέγχων από την αρχή… Και, όπως ήταν λογικά αναμενόμενο τέτοιες προτάσεις,
αντιμετωπίστηκαν με …αδιάφορο σφύριγμα και πέταγμα στο καλάθι των αχρήστων…
Χρησιμοποιήθηκε, μάλιστα, με περίσσια αλαζονικότητα και
υπερφίαλη ικανοποίηση το αποτέλεσμα της πρώτης φάσης της πανδημίας, που έδωσε
πολλούς πόντους σε πλείστους όσους με πλείστες όσες φιλοδοξίες… Ομως, η
φανατική καθήλωση στα παραταξιακά ιδεολογήματα εμπόδισε να γίνει κατανοητό, πως
το “θαύμα” της πρώτης περιόδου στηρίχτηκε ουσιαστικά σε δύο πυλώνες: Την
καθολικότητα των περιορισμών και την κοινωνική ψυχολογία της αποδοχής…
Ετσι, δεν φάνηκε -αν και υπήρχε- το έλλειμα των μαζικών ελέγχων και αυτή η
επιπόλαιη θεώρηση γενικεύτηκε πίσω από το αποκρουστικό και επικίνδυνο “βλέποντας
και κάνοντας”.
Δεν θα πλατειάσουμε ως προς τις ανακολουθίες, ασυνέπειες,
διπρόσωπες χαλαρότητες κ.λ.π. Τα έχουμε περιγράψει αναλυτικά σε άλλα σημειώματα
και έχουμε αιτιολογήσει, με φυσιολογική κατά τη γνώμη μας προβλεπτικότητα, την
πορεία από τους θριάμβους της άνοιξης στις εκτός ΜΕΘ διασωληνώσεις, στις εκτός
έδρας μεταφορές και στις τριψήφιες απώλειες…
Κι’ όμως ακόμη και σήμερα η Κίνα δεν κατάλαβε σχεδόν τίποτε από
δεύτερο κύμα ενώ εμείς και πολλοί άλλοι ομοϊδεάτες ευρωπαίοι και υπερατλαντικοί
εταίροι βλέπουν το τρίτο κύμα να έρχεται απειλητικότερο ακόμη… Γιατί τα κύματα έρχονται και επανέρχονται όταν
δεν αναλωθεί η ενέργειά τους σε ισχυρά αναχώματα…
Οι μαζικοί έλεγχοι παραμένουν ένα σπουδαίο εργαλείο, που, μαζί
με άλλα αναγκαία, μπορεί να αποδώσει εξαιρετικά και γρήγορα αποτελέσματα, αν εφαρμόζεται
έγκαιρα και τακτικά. Εχει όμως μία θεμελιώδη και αναντικατάστατη προϋπόθεση: την
πολιτική βούληση των κυβερνώντων να διαθέσουν τα απαιτούμενα κονδύλια.
Και αυτή η βούληση είναι παντελώς ασύμβατη προς το πνεύμα των νεοφιλελεύθερων,
που μας κυβερνούν.
Αν αυτό, που το οσμιζόμαστε γενικά και θολά, το συνειδητοποιήσουμε
σε όλη την έκταση και την βαρύτητα υπάρχει πιθανότητα να ξεκινήσουν οι
διεργασίες, που θα μας απαλλάξουν στο μέλλον από τέτοιου είδους αμαρτήματα της προϊστορικής
φάσης που διανύουμε ως είδος…
Σχόλια