Τι άλλο θα φωταγωγήσει ο Μακρόν;

Το επίμαχο ζήτημα των ημερών στην Γαλλία και κατά προέκταση στον κόσμο είναι η αιματηρή περιπέτεια, που έχει ξεκινήσει με αφορμή την γελιοποίηση θρησκευτικών αναφορών των Μουσουλμάνων από το σατυρικό γαλλικό περιοδικό… Λεπτές γραμμές ανάμεσα στην ελευθεροτυπία και την προσβολή επεξεργάζεται ο φίλτατος Νίκος Μητσιάλης στο κείμενό του, που παραθέτουμε.

Τι άλλο θα φωταγωγήσει ο Μακρόν;

Τώρα θα έπρεπε να είχε σβήσει τις φωτεινές γελοιογραφίες του Μωάμεθ από τα κρατικά κτίρια που άναψαν με δική του εντολή. Καταλαβαίνοντας ίσως το τραγικά αρνητικό αποτέλεσμα της γελοιοποίησης ενός θεού με 1,6 δις πιστούς, που ανάμεσα σ’ αυτούς ζητούν άλλοθι και φανατικοί τρομοκράτες που δολοφονούν ανυποψίαστους αθώους, προκειμένου να αποδείξουν το μεγαλοδύναμο του θεού τους κραυγάζοντας “Αλλάχ Ακμπάρ”...



Πριν δέκα χρόνια η σκιτσαρισμένη γελοιοποίηση του Μωάμεθ σε μια Δανέζικη εφημερίδα αναστάτωσε τον μουσουλμανικό κόσμο. Στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν μετά τη δημοσίευση των σκίτσων, σε διάφορες χώρες είχε ως αποτέλεσμα 250 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Δανέζικα ιδρύματα δέχθηκαν επιθέσεις κι η πρεσβεία της Δανίας στη Δαμασκό πυρπολήθηκε.

 Ως ένας απ' τους κύριους εμπλεκόμενους στην τραγωδία με τις γελοιογραφίες του Μωάμεθ, πρώην πολιτικός συντάκτης της εν λόγω εφημερίδας Φλέμιγκ Ρόουζ αναρωτιέται: «Πώς θα διατηρήσουμε τις θεμελιώδεις ελευθερίες όπως είναι η ελευθερία του λόγου και της θρησκείας, γεγονός που συνεπάγεται να μπορείς να λες όχι ακόμη και στη θρησκεία, σε μια κοινωνία που γίνεται όλο και περισσότερο ποικιλόμορφη...»

 

Ίσως ο Δανός δημοσιογράφος και οι όμοιοί του Γάλλοι σκιτσογράφοι να θεωρούν ως μια από τις «δυτικές αξίες» και το ελεύθερο να εξευτελίζεις τα θρησκευτικά σύμβολα του άλλου. Το όχι στη θρησκεία, είναι μια ολόκληρη περίπλοκη διαδικασία και βέβαια όχι προσβάλλοντας τον οπαδό της, ξεφτιλίζοντας τον όποιον θεό του. Να εξηγείς τη άρνησή σου στις θρησκείες που δρουν σαν αναισθητικό στην υπηρεσία των εκμεταλλευτών, κάτι που περιέργως δεν φαίνεται στα σκίτσα τους...

Σκίτσα όμως που προσβάλλουν θρησκευτικά σύμβολα, είναι ένας ρατσισμός καλυμμένος με το «δικαίωμα» στην ελευθερία του λόγου, φτύσιμο των...πολιτισμένων στην θρησκευτική λατρεία αλλοθρήσκων, κυρίως μελαμψών! Και οι φανατικοί τζιχαντιστές δολοφόνοι, που τους εξόπλισε η δύση όταν τους είχε στη δούλεψή της, τ’ ειρωνικά σχόλια που βγάζουν τα σκίτσα των «ταλαντούχων» της γραφίδας τ’ ανταποδίδουν με αίμα από τις στυγνές δολοφονίες που διαπράττουν σε ανυποψίαστους Γάλλους και άλλους αθώους πολίτες.      

 Ας κατεβάσει ο Μακρόν λοιπόν τους διακόπτες από τα φωτισμένα κυβερνητικά κτίρια με τα επίμαχα σκίτσα του περιοδικού Charlie Hebdo που απεικονίζουν τον Μωάμεθ σε απαράδεκτες στάσεις... Και ας φωταγωγήσει το προχθεσινό μήνυμα του ύπατου εκπροσώπου της Συμμαχίας των Πολιτισμών των Ηνωμένων Εθνών, Μιγκέλ Άνχελ Μορατίνος:  «Οι προσβολές σε βάρος θρησκειών και ιερών θρησκευτικών συμβόλων προκαλούν το μίσος και τον εξτρεμισμό, οδηγώντας στην πόλωση και στο θρυμμάτισμα της κοινωνίας...»

 Όμως οι πρόσφατες δηλώσεις του Μακρόν, πως η Γαλλία δε θα υποχωρήσει ούτε ως προς τα σκίτσα, ούτε ως προς την ελευθερία της έκφρασης, αποδεικνύουν τη σκόπιμη κρατική φωταγώγηση της καρικατούρας του Μωάμεθ... Μια απόφαση που ηθελημένα δε μέτρησε «το μίσος και τον εξτρεμισμό...» που γέννησε ο ρατσισμός της φωταγώγησης, προκειμένου να δημιουργήσει τη σταυροφορική εικόνα του Μακρόν, εν όψει της πάντα Λεπενικής απειλής! Παράλληλα έδωσε την δυνατότητα στον Σουλτάνο Ερντογάν, να ηγηθεί της εκστρατείας του μποϊκοτάζ των γαλλικών προϊόντων, σ’ ολόκληρο το μουσουλμανικό κόσμο με εξαιρετική επιτυχία, ανεβάζοντας τις μετοχές του!

 Έτσι τώρα στη Γαλλία ο δικαιολογημένος τρόμος του Covid-19 ανταμώνει με την ατομική τρομοκρατία των δολοφόνων Ισλαμιστών και οχυρώνεται με πάνω από 7.000 στρατιώτες επιπλέον από τις αστυνομικές δυνάμεις, με τις κάνες στραμμένες προς όλες τις κατευθύνσεις... Όλα τα παραπάνω «εργαλεία» μαζί με το lockdown που ανακοίνωσε προχθές ο πρόεδρος Μακρόν, θωρακίζουν το «σύστημα» και το αφήνουν ανενόχλητο από διεκδικητικές  πορείες, διαδηλώσεις και απεργίες προκειμένου να ολοκληρώσει, ευκαιρίας δοθείσης, την αποδόμηση της όποιας κοινωνικής προστασίας έχει απομείνει. Είναι ένα φιλμ νουάρ που τηρουμένων των αναλογιών παίζεται σ’ ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο... 

  

Σχόλια