Τι θέλει τώρα κι αυτός …

😠Όπως βλέπετε, όπως έχετε πλέον συνειδητοποιήσει όλα βαίνουν καλώς… Όλα θετικά!!! Το ακορντεόν απαγόρευσης-χαλάρωσης θα συνεχίζεται, η πολιτική μας θα διαπνέεται σταθερά από το βλέποντας και κάνοντας (με 15μερη περίπου καθυστέρηση), ούτε φράγκο για συγκρότηση μηχανισμού testing, ενώ ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας θα αναγγέλλει σταθερά διορισμούς κατά εκατοντάδες με αποτέλεσμα να μην χωράνε πλέον τα κέντρα υγείας και τα νοσοκομεία από γιατρούς και υγειονομικούς… Με τις συγκοινωνίες και γενικά τα μέσα μαζικής μεταφοράς κανείς δεν ασχολείται πλέον μετά την πλήρη και οριστική επίλυση του προβλήματος…

Τώρα να σας ενημερώσουμε και λίγο … “επιστημονικά”… Αυτή την εβδομάδα -σε αντίθεση με την προηγούμενη- τα παιδιά κολλάνε κορονοϊό !!! Θα δούμε μετά από δύο εβδομάδες, που φαντάζομαι οι αρμόδιοι της επιτροπής θα μας ενημερώσουν, ότι δεν κολλάνε. Μ’ αρέσει, που οι ανακοινώσεις κολλάνε-δεν κολλάνε τα παιδιά έχουν μία συστηματική περιοδικότητα και αναγγέλλονται κάθε φορά με ύφος 100 καρδιναλίων!!!

Και ενώ όλα βαίνουν τόσο καλά και είμαστε …οι πρώτοι σε όλοι την Ευρώπη υπάρχουν και μερικοί αντιδραστικοί που συνεχώς διαμαρτύρονται… Ορίστε τώρα, ο φίλτατος Δημήτρης Στρατούλης τι βρήκε για να διαμαρτυρηθεί!!! Για εγκληματικές καθυστερήσεις στον εμβολιασμό νεφροπαθών, μεταμοσχευμένων και άλλων ΑμεΑ και ευπαθών ομάδων… Αν είναι δυνατόν…

Εμείς για λόγους ελευθεροτυπίας και μόνον θα παραθέσουμε την δήλωση του Δημήτρη… Η πρωτοφανής καθυστέρηση εμβολιασμού των νεφροπαθών και μεταμοσχευμένων, στους οποίους κι εγώ ανήκω, καθώς και των άλλων ΑμεΑ ΚΑΙ ευπαθών συνανθρώπων μας υψηλού κινδύνου νόσησης από τον κορωνοϊό και τριπλάσιου κινδύνου θανάτου από αυτόν, συνιστά, πλέον, διαρκές έγκλημα, χωρίς δυστυχώς τιμωρία, σε βάρος της υγείας και της ζωής μας. Πρέπει, επιτέλους, ΧΘΕΣ να γίνει το αυτονόητο, δηλαδή να οριστεί ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα εμβολιασμού μας.

ΥΓ. Το χιούμορ μπορεί να γίνει έκφραση οργής και μ’ αυτό τον τρόπο εκφράζουμε την συμπαράσταση μας στους συμπολίτες μας, που δικαιούνται τα αυτονόητα σε μία κοινωνία στοιχειώδους αλληλεγγύης, που ταυτόχρονα είναι δυσνόητα για τους μανιακούς του φιλελευθερισμού…