👉Η “Μήδεια” ανέδειξε άλλη μία φορά τα τεράστια ελλείματα
ικανοτήτων παρέμβασης του κράτους σε κρίσιμες θεομηνίες (κακοκαιρίες, καύσωνες,
σεισμοί κ.λ.π.). Η “εύρυθμη” λειτουργία της κοινωνίας μας απαιτεί λεπτές και εύθραυστες
ισορροπίες και η παραμικρή εκτροπή από αυτές στην καθημερινότητα αποκαλύπτει τεράστιες
και επώδυνες ανεπάρκειες…
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, πολύ μου αρέσουν οι εκάστοτε
αντιπολιτευόμενοι που μιλάνε για ανίκανους, χαζούς, ανεπαρκείς κ.λ.π. κυβερνώντες
!!! Καθιερωμένος διαχρονικά είναι ο καταγγελτικός λόγος της όποιας
αντιπολίτευσης, που θα κάνει τα ίδια ή περίπου τα ίδια όταν και αν γίνει κυβέρνηση και τότε ο …διαγκωνισμός
για τον καλύτερο θα εντοπίζεται στα ποσά και στην διάρκεια των υδατοπτώσεων και
της χιονόπτωσης, στα μποφόρ του αέρα, στην διάδοση της πυρκαγιάς, στα ρίχτερ του
σεισμού κ.ο.κ.
Ισως, όμως τα πράγματα να ερμηνεύονταν καλύτερα αν κανείς
ανατρέξει (ευκαιρία με τα 200 χρόνια από το 1821) στα γενεσιουργά
χαρακτηριστικά του ελληνικού κράτους και στην φυσιογνωμία του Ελληνικού
καπιταλισμού, όπως δομήθηκε στην διαδρομή των ετών… Αυτού, δηλαδή, που πολύ
σοφά η αριστερά χαρακτήριζε ως κυρίαρχα καμπραδόρικο, (=μεταπρατικό) σε
αντιπαράθεση με τον παραγωγικό καπιταλισμό, που κυριαρχούσε στους τελευταίους
2-3 αιώνες στην Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ… Γιατί, ο παραγωγικός καπιταλισμός απαιτεί για την λειτουργία του
και την ανάπτυξή του, κράτος οργανωμένο με αυστηρή τήρηση των (φυσικά άδικων
για το κοινωνικό σύνολο) νόμων, που θεσπίζει. Με συνολικές υποδομές (ενέργειας,
συγκοινωνιών κ.λ.π.) διαρκώς εκσυγχρονιζόμενες, ώστε να διευκολύνουν την “ανάπτυξη”
του καπιταλισμού, ήτοι την άγρια αλληλοεξόντωση μεταξύ των παραγωγών εταιρειών,
τραστ, μονοπωλίων, καρτέλ κ.λ.π. Η ύπαρξη οργανωμένου κράτους, που σε αρκετές
περιπτώσεις εξυπηρετεί και τον πολίτη είναι νομοτελώς συνδεδεμένο με τον
χαρακτήρα του κοινωνικού συστήματος… Δεν πρόκειται δηλαδή για “ανώτερης
ποιότητας” ανθρώπους, τους οποίους βαθύτατα και δουλικότατα θαυμάζουν διάφοροι φραγκολεβαντίνοι
και φίλοι τους εγχώριοι …εκσυγχρονιστές…
Αντίθετα, ο μεταπρατικός καπιταλισμός απαιτεί, χρειάζεται κράτος
μπάχαλο… Μόνον μέσα στο γενικό αλαλούμ ο “μεταφορέας” μη παραγωγός καταφέρνει
να αναπτύξει, να εξελίξει και να ξετυλίξει τις “τεχνικές” του ώστε να
πολλαπλασιάζει το κέρδος από την μεταφορά και την διάδοση του προϊόντος, που
παράγεται αλλού… Το οργανωμένο κράτος είναι εμπόδιο σε αυτές τις διαδικασίες… Ένα
οργανωμένο π.χ. κράτος δεν θα επέτρεπε την εισαγωγή ελαιολάδου σε μία χώρα, που
μπορεί να παράγει λάδι εξαιρετικό σε ποιότητα και υπεραρκετό σε ποσότητα… (Το
παράδειγμα είναι συγκεκριμένο). Για ένα σωρό αντικείμενα της καθημερινότητάς μας,
αναρωτιόμαστε γιατί δεν τα παράγουμε… Η απάντηση είναι απλή: γιατί “πρέπει” να τα εισάγουμε.
Βέβαια, η τεράστια διάδοση του χρηματιστηριακού τζόγου και των γενικά παρασιτικών υπηρεσιών μας έχει καταστήσει "πρότυπο" για πλείστες καπιταλιστικές χώρες...
To πολιτικό προσωπικό “πείθεται” με
ποικίλους τρόπους να υπηρετεί αυτή την λογική με τεράστια επιτυχία και με
ελάχιστες εξαιρέσεις… Ο άκρατος φιλελευθερισμός των τελευταίων δεκαετιών,
ευνόησε την παράλυση των όποιων στοιχειωδών υποδομών είχαν αναπτυχθεί σε
επίμαχους τομείς, ιδιαίτερα στην ενέργεια και την πολιτική και κοινωνική προστασία.
Πρόκειται για την …”αποσοβιετοποίηση”, όπως την χαρακτήριζαν επιφανείς
εκπρόσωποι και συντηρητές του μπάχαλου με -μεταξύ άλλων- πλείστους πλήρως
αναξιοκρατικούς διορισμούς περισσευόμενων άσχετων αλλ’ οπωσδήποτε ημετέρων… Καθόλου
τυχαία οι διαπρεπέστεροι καταγγέλτες της … τελευταίας σοβιετικής οικονομίας
στην Ευρώπη (δηλαδή της Ελληνικής) διακρίθηκαν σε διαπολή, ρουσφετολογία,
εμπαιγμούς του λαού και ό, τι άλλο αγαθό συνεπάγεται η … φιλελεύθερη ανάπτυξη της
οικονομίας μας.
Η τυπική “προώθηση” θεσμών, όπως η τοπική και η περιφερειακή
αυτοδιοίκηση, που θεωρητικά είναι θεάρεστοι, λειτούργησαν κατά κανόνα ως φοροεισπρακτικοί
και απορροφητικοί μηχανισμοί της λαϊκής δυσαρέσκειας… Η “επιτροπολαγνεία”, που
γεμίζει σενάρια για επιθεωρήσεις δεν είναι τυχαία… Δέστε π.χ. την υπόθεση
πανδημία: έχουν δομηθεί 3 (!) επιτροπές σε κεντρικό επίπεδο ανεξάρτητες από τον
ΕΟΔΥ με αδιευκρίνιστες εν πολλοίς ή και επικαλυπτόμενες αρμοδιότητες και με
συχνές επικαλύψεις στην σύνθεσή τους…
Το κατασκεύασμα: “επιτελικό”
κράτος συνιστά αναντίρρητα ένα παραπάνω ποιοτικό βήμα στην “μπαχαλοποίηση”
του κρατικού μηχανισμού, που σταθερά συντελείται στο όνομα της διάσωσης και της
αναβάθμισής του. Και φυσικά της εύνοιας των ημετέρων, που συγκροτούν τις στρατιές
“ειδικών”, προκλητικά άσχετων με το αντικείμενο συμβούλων και αμειβόμενων με
υπέρογκες απολαβές εν καιρώ μνημονιακής λιτότητας…
Την ίδια ώρα το “μπάχαλο” κράτος είναι εξαιρετικά οργανωμένο και
συνεχώς αναδιοργανούμενο σε μηχανισμούς και δομές πολιτικής και κοινωνικής καταστολής,
αστυνόμευσης, διάλυσης των κοινωνικών δομών σε υγεία και παιδεία… Το παρόν “επιτελικό”
κράτος αποτελεί ήδη σταθμό στην επιβολή του κρατικού αυταρχισμού και της νεοφιλελεύθερης
ασυδοσίας…
Η αριστερά έχει μπροστά της ένα υψηλής προτεραιότητας
παιδαγωγικό έργο… Να καταδείξει ΠΕΙΣΤΙΚΑ στους πολίτες την αδυναμία του
συστήματος να έχει χαρακτήρα φιλολαϊκό… Από την φύση του και την φάση εξέλιξής τους
τούτες τις ώρες… Στην Ελλάδα και τον κόσμο όλο… Η καταγγελία … παραλείψεων οργανωτικού
χαρακτήρα χωρίς την πλήρη ερμηνεία τους (όχι με τσιτάτα αλλά με λόγο αναλυτικό)
είναι ιδανική συνταγή παραπλάνησης αφού μετατρέπει σε κοινωνικό αίτημα την ανάδειξη
των πιο …τακτικών, των πιο οργανωτικών…
Μόνον μια βαθιά “κοινωνικοποιημένη” κοινωνία μπορεί να
προλαβαίνει και να θεραπεύει τέτοιου και κάθε άλλου τύπου δεινά… Ασφαλώς απαλλαγμένη
από ταξικά κριτήρια ή γραφειοκρατικά ιερατεία…
Σχόλια