Κορονοϊός στην Ελλάδα: Έναν χρόνο μετά, παίζοντας την τυφλόμυγα

Αν κάποιος ήθελε -και όλοι το χρειαζόμαστε- να ολοκληρώσει έναν ουσιαστικό απολογισμό της πολιτικής αντιμετώπισης της πανδημίας ή καλύτερα της συνειδητής ΜΗ πολιτικής δεν θα έβρισκε καλύτερο κείμενο από αυτό του φίλτατου Θανάση Παπαγεωργίου που πραθέτουμε. Το κείμενο έχει αναρτηθεί στον ιστότοπο ΤVXS, όπου μπορείτε να το αναγνώσετε αυτούσιο.

(https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/koronoios-stin-ellada-enan-xrono-meta-paizontas-tin-tyflomyga)

Στην ΦΑΙΑΚΙΑ θεωρήσαμε αυτονόητη την αναπαραγωγή του εξαιτίας της ποιότητάς του. Για το ζήτημα της πανδημίας για το οποίο βασιλεύει σύγχυση, συγκάλυψη, απόκρυψη, υποτίμηση, στρέβλωση και προ πάντων συστηματική καλλιέργεια πανικού και εφησυχασμού ταυτόχρονα έτσι ώστε η τυφλή, δογματική αφοσίωση στα …φιλελεύθερα ιδεώδη να μοιάζει …μονόδρομος  και μάλιστα ιδανικός…

Το κείμενο είναι μεγάλο αλλά δεν θα μπορούσε κανείς να αφαιρέσει λέξη για να μην μειώσει την νοηματική του αρτιότητα και την τεκμηριωτική του ισχύ…

Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα και το παραθέτουμε ακόμη και ως ελάχιστο φόρο τιμής στους οχτώμισι χιλιάδες (μέχρι στιγμής) νεκρούς της πανδημίας στην χώρα.

 

 Κορονοϊός στην Ελλάδα: Έναν χρόνο μετά, παίζοντας την τυφλόμυγα

Σωτήρης Τσιόδρας (15 Μαρτίου 2020): «Θεσπίζονται αυστηρά εργαστηριακά κριτήρια για τον έλεγχο συμπολιτών μας στα νοσοκομεία, ο οποίος θα γίνεται για ασθενείς που εμφανίζουν πνευμονία και νοσηλεύονται ή ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.

Δεν συστήνεται εργαστηριακός έλεγχος για τον νέο κορωνοϊό στα δημόσια νοσοκομεία σε:

►Ασυμπτωματικούς πολίτες.

►Πολίτες με ήπια συμπτώματα ίωσης, οι οποίοι θα παραμένουν σπίτι τους».

Έκτοτε λοιπόν :

►αντί να γίνονται δωρεάν, μαζικά test στην κοινότητα, επαναλαμβανόμενα, στοχευμένα σε χώρους δουλειάς, σε σχολεία, σε δομές (ανοικτές, ημίκλειστες, κλειστές, κοιμώμενα clusters, γηροκομεία, καταυλισμούς, προσφυγικές δομές κλπ), για να ανιχνεύονται τα πιθανά κρούσματα, οι προσυπτωματικοί και οι ασυπτωματικοί και όχι μόνο οι συμπτωματικοί που προσέρχονταν από μόνοι  τους, επειδή είχαν συμπτώματα ή κάποια υποψία ή πάλι όσοι ανακαλύπτονταν τυχαία μετά από κάποιον έλεγχο σε εκδηλώσεις υπερμετάδοσης (γάμους, συνεστιάσεις, κηδείες κλπ), στις πύλες εισόδου και όχι απλώς δειγματοληπτικά με πονηρές (smart) δήθεν, αμφίβολης αξίας, αξιοπιστίας αυτοσχέδια λογισμικά, τυχαιοποιημένα, δειγματοληπτικά για την παρακολούθηση της πορείας της πανδημίας στις διάφορες φάσεις της,

►αντί να γίνεται άμεσα ιχνηλάτηση πεδίου περιφερειακά αποκεντρωμένη, συστηματική, εξαντλητική, αξιοποιώντας όλα τα μέσα της σύγχρονης  τεχνολογίας και όχι με μη ειδικά εκπαιδευμένους υπαλλήλους, μόνον από κεντρικά τηλεφωνικά κέντρα, σε περιορισμένες θέσεις εργασίας που αποκτούσαν σταδιακά εμπειρία ή κινητές μονάδες κατά περίπτωση με καθυστέρηση ημερών, αλλά με πληθώρα εκπαιδευμένων στελεχών, στην περιφέρεια και γενικά στο πεδίο, διασπαρμένους σε ολόκληρη τη χώρα,

► αντί να σπάνε κι όχι να αφήνονται να μεγαλώνουν οι αλυσίδες της μετάδοσης,

►αντί να υπήρχε ενιαίο σύστημα καταγραφής των δεδομένων σε πραγματικό χρόνο, με δυνατότητα να απορροφά άμεσα δεδομένα από το σύνολο των εμπλεκόμενων δομών της Δημόσιας Υγείας και του ιδιωτικού τομέα, με  συντονισμό χωρίς καθυστερήσεις που καθιστούν την ανίχνευση των επαφών δυσχερή έως ανέφικτη,

►αντί να υπάρχει ολοκληρωμένο σύστημα επιδημιολογικής επιτήρησης, με κατάλληλο δίκτυο δομών Δημόσιας Υγείας, εξωνοσοκομειακής και νοσοκομειακής περίθαλψης, που θα μπορούσε να εξασφαλίζει την έγκαιρη και έγκυρη καταγραφή, επεξεργασία και δημοσιοποίηση των απαραίτητων παραμέτρων, δεδομένων και στοιχείων, που θα έδιναν μια πλήρη, συνολική και ολοκληρωμένη εικόνα της έκτασης και της δυναμικής της πανδημίας, που σε συνδυασμό με τη διαφάνεια και την σε πραγματικό χρόνο ανάρτησή τους σε διαδραστικό dashboard στο διαδίκτυο, κάτι που θα καθιστούσε εφικτή την αξιοποίηση του συνόλου του επιστημονικού δυναμικού της χώρας,

►αντί να ξαναστηθούν από τα συντρίμμια της περασμένης δεκαετίας οι δομές της Δημόσιας Υγείας και της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, προκειμένου να αναχαιτισθεί η πανδημία και να λειτουργήσουν σαν ασπίδα προστασίας του ΕΣΥ, παράλληλα με την ενίσχυσή του, με οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους, με εξοπλισμό και δημιουργία πραγματικών πολυδύναμων ΜΕΘ και όχι με αυτοσχέδιες κλίνες σε ακατάλληλους χώρους που βαπτίζονται ΜΕΘ για να συμπληρωθούν πίνακες και αριθμητικές καταστάσεις, καταλήγοντας να αποτελούν μαγικές εικόνες και παγίδες που αυξάνουν τη θνητότητα, αντί να την μειώνουν, 

► αντί να καταρτιστεί ένα διαβαθμισμένο σχέδιο που να προβλέπει τη δυνατότητα των νοσοκομείων να συνεχίσουν να λειτουργούν με τρόπο που να μην αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τους προσερχόμενους ασθενείς που πάσχουν από το σύνολο των παθολογικών καταστάσεων εκτός της COVID – 19,

►αντί να υπάρχουν επιδημιολογικά στοιχεία για να μπορούν να γίνονται σοβαρές εκτιμήσεις κινδύνου και να καταρτίζονται επιτελικά σχέδια που να μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα αναμενόμενα και προαναγγελθέντα πανδημικά κύματα, με λεπτομερή επιδημιολογικό χάρτη για πυξίδα,

►αντί να μπορούμε χάρις τα προηγούμενα να λειτουργούμε με προβλεψιμότητα, προνοητικότητα και πρόνοια, και να προλαμβάνουμε τις καταστάσεις και τα γεγονότα και όχι να καταντούμε  ουραγοί, τρέχοντας πίσω από τον ιό, «βλέποντας και κάνοντας», χωρίς να τον προλαβαίνουμε, υποστηρίζοντας ότι η ελλειμματική και ανεπαρκής αυτή τακτική συνιστά δήθεν «δυναμική» αντιμετώπιση της πανδημίας,

►αντί να παίρνονται σωστά μέτρα Δημόσιας Υγείας και όχι μέτρα δημόσια τάξης, μέτρα προληπτικά και όχι περιοριστικά αστυνομευόμενα, μέτρα προστασίας και όχι τιμωρητικά μέτρα με πρόστιμα,

►αντί να καταστούν οι πολίτες κοινωνοί σε μια ενεργητική αντιμετώπιση της πανδημίας και όχι παθητικοί θεατές μιας οργανωμένης χειραγώγησης από τα ΜΜΕ, μέσα σε ατμόσφαιρα έντεχνης μεν, αλλά απόλυτης δε λογοκρισίας, μετατρέποντάς τους σε δέκτες διπλών μηνυμάτων, που ενώ φαίνονταν σαν αντιφατικά, αμφιλεγόμενα και συγκεχυμένα, ωστόσο λειτουργούσαν μεθοδευμένα κατά το πρότυπο της  θεωρίας του «διπλού δεσμού» («Αν αντισταθείς, χάθηκες». «Αν υποκύψεις, πάλι χάθηκες». Ότι και να κάνεις είσαι ένοχος..!), ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό συνωμοσιολόγους και αρνητές, με κίνδυνο το διχασμό και την πολυδιάσπαση της κοινωνίας, μετεξελίσσοντας την υγειονομική κρίση σε κοινωνική, την ώρα που η αντίστοιχη οικονομική καιροφυλακτεί ante portas,

►αντί να διοχετεύονται απλά, κατανοητά, πρακτικά, μονοσήμαντα μηνύματα, ώστε η «επιστημονική αβεβαιότητα» να μην χρησιμοποιείται προσχηματικά σαν μέρος μιας υποκριτικής τακτικής δημιουργώντας σύγχυση στην κοινότητα,

►αντί να αξιοποιηθούν οι τεχνολογικές δυνατότητες και να εξαντληθούν όλα τα μέσα προκειμένου να κατανοήσουν οι πολίτες τους πραγματικούς κινδύνους και κυρίως πως να μπορέσουν να τους αντιμετωπίσουν και όχι να αξιοποιηθούν σε μια προσπάθεια δημιουργίας μιας ωραιοποιημένης εικονικής τηλεοπτικής πραγματικότητας που εναλλάσσονταν κατά περιόδους με εκφοβισμό και κινδυνολογία,

►αντί να αξιοποιηθεί η συνεχώς διευρυνόμενη διεθνής τεχνογνωσία σε όλα τα επίπεδα και να μην περιορίζεται η πληροφόρηση και οι συμβουλές προς τον πληθυσμό σε ένα ευτελές τρίπτυχο οδηγιών που συνοδεύει τις συστάσεις των «ειδικών» και συνοψίζεται σε «μάσκα, αποστάσεις, ατομική υγιεινή με πλύσιμο των χεριών», το οποίο αν και πολύτιμο, είναι σήμερα ανεπαρκές, διότι δεν μπορεί  να αντικαταστήσει ή να υποκαταστήσει τα γενικότερα μέτρα Δημόσιας Υγείας που όφειλε να είχε πάρει η πολιτεία,

►αντί η πολιτεία να αντιληφθεί και να εγκαταλείψει την ελλειμματική της πολιτική και να οργανωθεί μέσα σ’ έναν ολόκληρο χρόνο, αναδεικνύοντας τη συλλογική της ευθύνη σε πραγματικό τείχος προστασίας απέναντι στους πολίτες και όχι να επιχειρεί να δαιμονοποιεί την ατομική ευθύνη και να θεωρεί τη συμπεριφορά του πολίτη αποκλειστικά υπεύθυνη, κάθε φορά  που η πανδημία παίρνει δυσμενή τροπή,

►αντί η πολιτεία να κάνει το παν, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την ενεργητική συμμετοχή των πολιτών για μια επιτυχή διέξοδο από την κρίση, με μελετημένα και αποτελεσματικά μέτρα και όχι να καταφεύγει σε σπασμωδικές αποφάσεις που το μόνο που καταφέρνουν με την αναποτελεσματικότητά τους είναι να αυξάνουν το άγχος, τη σύγχυση των πολιτών και την αμφισβήτηση τους στα μέτρα,

►αντί να αναζητείται απάντηση στο ερώτημα,  γιατί δεν επιτυγχάνεται η συμμόρφωση των πολιτών, ώστε να αναπροσαρμοσθούν τα μέτρα και οι αποφάσεις, και να καλλιεργηθεί επιτέλους κλίμα εμπιστοσύνης και πειθούς,

►αντί να εξασφαλισθούν οι απαραίτητες εκείνες υποδομές και οι προϋποθέσεις που θα κάνουν εφικτή και εν τοις πράγμασι βιώσιμη κοινωνικά και οικονομικά την επόμενη ημέρα, για την κοινωνία που θα χρειάζεται πλέον να προσαρμοσθεί στις νέες συνθήκες, που επιβάλλονται από τη συνεχή παρουσία του ιού, ο οποίος απ’ ό,τι φαίνεται είναι πολύ πιθανόν να συνεχίσει να καθορίζει τις ζωές μας επί μακρόν, 

Έναν χρονο μετά

Έγινε ακριβώς το αντίθετο και με ευθύνη όσων διαχειρίστηκαν την υγειονομική κρίση, φθάσαμε στο σημερινό αδιέξοδο με:

►Μέσο όρο καθημερινών εισαγωγών στα νοσοκομεία : 500

►Διασωληνωμένοι σε ΜΕΘ και εκτός ΜΕΘ : 750

Και επειδή δεν πρέπει να βλέπουμε την εικόνα της στιγμής (!)

Ας αναλογιστούμε την παρατεταμένη επιδείνωση με:

►Τους 8.532 θανάτους μέχρι στιγμής 
►Τα κρούσματα που ανεβαίνουν, όσο κι αν ο ΕΟΔΥ ανοιγοκλείνει την στρόφιγγα με τα test
►Τα δημόσια νοσοκομεία που έχουν καταρρεύσει, όσο κι αν οι διαχειριστές ισχυρίζονται το αντίθετο! Όσοι τα επισκέπτονται το καταλαβαίνουν
χωρις περιττές επεξηγήσεις. 

►Την κατάρρευση που προβλέπεται να συνεχιστεί, ενώ η ανασυγκρότηση του ΕΣΥ θα πρέπει να θεωρείται μάλλον αβέβαιη

 ►Τη θνητότητα που αυξάνεται σταθερά
►Το ποσοστό θετικότητας που παραμένει υψηλό αν και δύσκολο να υπολογισθεί με ακρίβεια, γιατί υπολογιζεται απο test συλλήβδην, χωρίς διάκριση, ανεξάρτητα απο προέλευση κατανομών
►Τις μεταλλάξεις να κυριαρχούν πλεον, έχοντας  εκτοπίσει τα πρωτοεμφανισθέντα στελέχη
►Την ελλειμματική επιδημιολογική επιτήρηση παράλληλα με το άναρχο και ανεπαρκές testing και την υποτυπώδη ιχνηλάτηση, που προβλέπεται να συνεχίσουν ως έχουν και να επιδεινωθούν με τη χρήση των οικιακών self tests : «δεν αλλάζει σε τίποτα η μέχρι τώρα στρατηγική μας σε ό,τι αφορά τα ταχέα τεστ και τα μοριακά τεστ». Β. Κοντοζαμάνης (Ενημέρωση 02/04/21).

►Την αδιέξοδη κατάσταση μετα απο έξι και πλέον μηνες lockdown και νεου lockdown, χωρίς να έχουμε βγεί απο το προηγούμενο

Έναν χρονο μετα - 19 Μαρτίου 2021

Άκης Σκέρτσος (Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, αρμόδιος για το συντονισμό του κυβερνητικού έργου) :

«Η Ελλάδα, λοιπόν, με βάση τα νέα μέτρα τα οποία θα εισηγηθούμε, γίνεται η πρώτη χώρα που προχωρά από το τέλος Μαρτίου σε δωρεάν παροχή ατομικών rapid test σε όλο τον πληθυσμό της χώρας. Επαναλαμβάνω, δωρεάν παροχή ατομικών rapid test σε όλο τον πληθυσμό της χώρας. Έτσι, θεωρούμε ότι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε τον Απρίλιο σε ελεγχόμενα ανοίγματα περισσότερων δραστηριοτήτων».

Δεν θα σχολιάσουμε το γεγονός ότι τα  tests αυτά κυκλοφορούν ήδη στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως στη Μ. Βρετανία, στη Γερμανία, στο Βέλγιο και ότι επομένως  η Ελλάδα δεν είναι η πρώτη χώρα, που προχωρά στην εφαρμογή τους. Ούτε το γεγονός ότι στις άλλες χώρες παρέχονται δυο tests την εβδομάδα και όχι ένα μόνο, όπως στη χώρα μας.

 Θα προχωρήσουμε μετά την αρχική ανακοίνωση του υπουργού στη διευκρίνηση που έδωσε δυο ημέρες αργότερα στις 21/03/21 στο Σκάι :

«Άρα χρειάζεται πλέον μια άλλη κλίμακα στη διενέργεια των test, που θα πιστοποιούν, θα βρίσκουν, θα εντοπίζουν όσους είναι ασυμπτωματικοί φορείς του ιού».

Δηλαδή κατάλαβαν επιτέλους ότι η στρατηγική που εξόρκιζαν αρχικά και την οποία απαξίωσε με τη σειρά του ο ΕΟΔΥ, ακολουθώντας «ευλαβικά» τις οδηγίες, ήταν αυτή που έπρεπε να είχε ακολουθηθεί εξ αρχής, αφού τώρα κρίνεται πλέον απαραίτητη.

Αυτό αποτελει ομολογία : Ότι υπηρξε αμέλεια

Η σταδιακή αύξηση, του αριθμού των tests εκ περιτροπής, κατά περίπτωση, κατά περιόδους, χωρίς συστηματικό τρόπο, χωρίς στόχευση μέσα στην κοινότητα, σε τυχαίους πληθυσμούς, σε περαστικούς στις πλατείες, δεν απαλλάσσει τους εμπνευστές της ελλειμματικής αυτής πολιτικής από τις τεράστιες ευθύνες τους απέναντι στους Έλληνες πολίτες. 

Και τώρα ποια θα είναι η στρατηγική, από εδώ και στο εξής;

Δηλαδή ένα χρόνο μετά, θα κυνηγάμε τους ασυμπτωματικούς, με ένα  test, που δεν ανιχνεύει τους ασυμπτωματικούς και τους προσυμπτωματικούς;

Διότι άσχετα με το τι λέει ή καταλαβαίνει ο κος Σκέρτσος και οι λοιποί διαχειριστές της πανδημίας, ο ΕΟΔΥ, η επιτροπή των εμπειρογνωμόνων, η πολιτική προστασία και η κυβέρνηση, υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα για τα οικιακά test, αντιγόνου, αυτοδιάγνωσης που λένε ότι: Η αξιοπιστία τους είναι μειωμένη, αφενός σε σχέση με τα μοριακά, τα οποία αποτελούν την εξέταση αναφοράς για τη διάγνωση του SARS – COV 2, αφετέρου σε σχέση με τα rapid test αντιγόνου, που έχουν έτσι κι αλλιώς μειωμένη αξιοπιστία σε σχέση με τα προηγούμενα. Η αξιοπιστία των οικιακών είναι ακόμη περισσότερο μειωμένη και φθάνει στο 50%.

Ένα τεστ αυτοδιάγνωσης δεν μπορεί να διαγνώσει μία λοίμωξη παρά μόνο όταν αυτή βρίσκεται στο απώγειό της, στο μέγιστο σημείο της διαδρομής της. Αντίθετα ένα PCR (μοριακό) τεστ μπορεί να ανιχνεύσει όλη την εξέλιξη της λοίμωξης στο σύνολο της διαδρομής της από την αρχή ως το τέλος της. Δηλαδή όπως και τα  rapid test αντιγόνου μπορούν να ανιχνεύσουν με μεγαλύτερη αξιοπιστία αυτούς που έχουν συμπτώματα. Η αξιοπιστία τους είναι μικρότερη στους προσυμπτωματικούς και στους ασυμπτωματικούς. 

Το γεγονός αυτό τα καθιστά λιγότερο χρήσιμα από την άποψη ότι ένας που έχει συμπτώματα, δηλαδή εμφανή συμπτώματα λοίμωξης γίνεται εύκολα αντιληπτός. Αντίθετα στις περιπτώσεις των προσυμπτωματικών και των ασυμπτωματικών, αυτοί δεν το αντιλαμβάνονται ούτε οι ίδιοι, ούτε γίνονται αντιληπτοί από τους άλλους ότι νοσούν, με αποτέλεσμα να μεταδίδουν τη λοίμωξη χωρίς να το ξέρουν.

Έτσι όταν από τη μια, δεν θα νοιώθουν την ανάγκη να κάνουν το test, όταν δεν έχουν συμπτώματα, αλλά και από την άλλη ακόμη και σε περίπτωση που έχουν συμπτώματα, να έχει 50% τουλάχιστον  πιθανότητες να βγει ψευδώς αρνητικό, η αξία και η χρησιμότητα αυτών των δοκιμασιών είναι αμφισβητήσιμη. Μπορεί όμως να είναι και επικίνδυνη, δεδομένου ότι το άτομο που είναι ψευδώς αρνητικό, θα κυκλοφορεί με τη βεβαιότητα ότι δεν θα μολύνει, ενώ θα εξακολουθεί να είναι φορέας χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει.

Από την άλλη, η μη υποχρεωτική δήλωση του test παρά μόνο για να πάρει άδεια ή για να πάει στο σχολείο, όπως και η καθυστέρηση από τη  διαδικασία της επανάληψης του θετικού test για επιβεβαίωση ή μη, του θετικού αποτελέσματος, ναρκοθετεί ακόμη κι αυτή την ελλειμματική διαδικασία της ιχνηλάτησης και της επιδημιολογικής επιτήρησης.

Αλλά ακόμη κι η συνεπής στάση, δηλαδή η δήλωση και η καταγραφή του θετικού αποτελέσματος και στη συνέχεια η διαδικασία επιβεβαίωσης του, δεν δημιουργούν λιγότερα προβλήματα στο έργο της ιχνηλάτησης, που είναι ήδη λειψό.

Αυτό που θα έπρεπε να γίνει είναι ότι από τη στιγμή που γίνεται πλέον αντιληπτό ότι η λύση για τον περιορισμό της διασποράς και το σπάσιμο των αλυσίδων, είναι η εκτεταμένη διενέργεια μαζικών, στοχευμένων, επαναλαμβανόμενων δωρεάν test στην κοινότητα, έστω και την ύστατη στιγμή, να στηθεί ένα σωστό σύστημα testing, όπως έχουμε εξηγήσει προηγούμενα. Παράλληλα πρέπει να στηθεί ένα εκτεταμένο σύστημα ιχνηλάτησης, με ένα δίκτυο ατόμων που θα έχουν υποστεί εκπαίδευση και που θα απλωθεί σε όλη την επικράτεια, με στόχο την ταχύτατη και εκτεταμένη ανίχνευση επαφών των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων.

Η απομόνωση κρουσμάτων και επαφών τους είναι απαραίτητο να επεκτείνεται και σε χώρους εκτός της κατοικίας τους, δεδομένου ότι δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να απομονωθούν στα σπίτια τους με ασφάλεια γι αυτούς και για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς τους. Επιπλέον θα πρέπει να εξασφαλίζεται και η απαραίτητη ιατρική παρακολούθηση, δεδομένου ότι η λοίμωξη μπορεί να εξελιχθεί οποιαδήποτε στιγμή προς το χειρότερο.

Τέλος αυτοί θα πρέπει να καταγράφονται σε κάποιο μητρώο, που χρειάζεται να επικαιροποιείται για την πορεία  τους, αλλά και για την απαλλαγή τους από τη λοίμωξη. Χωρίς αυτές τις καταγραφές, είναι αδύνατον να γνωρίζει κανείς τον ακριβή αριθμό των ενεργών κρουσματων. Τα δυο αυτά δίκτυα του testing και της ιχνηλάτησης, θα πρέπει να συμπληρωθούν από κατάλληλο σύστημα καταγραφής και επεξεργασίας δεδομένων σε πραγματικό χρόνο, γεγονός που απαιτεί χιλιάδες εκπαιδευμένους εργαζόμενους και την αξιοποίηση μέσων σύγχρονης υψηλής τεχνολογίας.

Μόνον έτσι θα μπορούν να υπάρχουν ακριβή και επικαιροποιημένα αξιόπιστα στοιχεία για τη σωστή εκτίμηση κινδύνου, διαθέσιμα για το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας, με απόλυτη διαφάνεια. Κάτι που ποτέ δεν είδαμε να παρουσιάζεται αναλυτικά στη δημοσιότητα, όταν όλες οι ενημερώσεις είναι γεμάτες από αοριστίες και περιορισμένες αναφορές σε γενικόλογα στοιχεία χωρίς ουσιαστική εξειδίκευση και απόδειξη τις προέλευσής τους.

Εάν δεν γίνει αυτή η ριζική αλλαγή, οποιαδήποτε «συμπληρωματική», όπως επιχειρείται να χαρακτηρισθεί η εφαρμογή των οικιακών tests αυτοδιάγνωσης ή ακόμη παράλληλη, θα ναρκοθετεί τη βασική και κλασσική διαδικασία.

Πόσο υποκριτικός και πόσο ανυπόστατος φαίνεται ο ισχυρισμός ότι με το test, ακόμη κι ας μην έχει μεγάλη αξιοπιστία, θα βρεθούν τελικά κάποιοι που θα τους δοθεί η δυνατότητα να το κάνουν, ενώ πριν δεν τους δίνονταν κι ότι αυτό θα είναι τελικά κέρδος; 

Το πρώτο που πρέπει να αναρωτηθεί κάποιος, είναι γιατί σε αυτούς τους κάποιους δεν είχε δοθεί η δυνατότητα να υποβληθούν σε test κι αν φυσικά έφταιγαν οι ίδιοι ή ο ΕΟΔΥ, που δεν είχε φροντίσει γι αυτό, όπως και γιατί επιλέγεται σήμερα αυτή η λύση κι όχι εκείνη που κακώς δεν είχε επιλεγεί μέχρι σήμερα. 

Το δεύτερο που πρέπει να σκεφθεί είναι ότι αν θεωρήσουμε ότι με τα οικιακά test, θα μπορούμε να ανιχνεύουμε έστω το 50%, λόγω μειωμένης αξιοπιστίας τους, τότε θα πρέπει να υπολογίζουμε, ότι θα έχουμε τουλάχιστον χιλιάδες θετικούς μετά από 10 εκ tests, την εβδομάδα επί δυο μήνες. 

Αυτοί σε ποιο σύστημα θα καταγράφονται, πότε και από ποιους θα ιχνηλατούνται. Άραγε αν υπήρχε τέτοια πρόθεση και τέτοιος σχεδιασμός, δεν θα έπρεπε να προβλέπονταν πριν από την καθιέρωσή τους η ανάλογη δημιουργία και η προετοιμασία ενός κατάλληλου για τις αυξημένες ανάγκες συστήματος testing και καταγραφής και ταυτόχρονα ενός δικτύου ιχνηλατών; 

Μήπως, δεν είναι ακόμη σαφές, ότι τα  test δεν γίνονται για τα tests; 

Είναι προφανές ότι δεν υπήρχε ούτε πρόθεση, ούτε πρόβλεψη αλλά ούτε καν σκέψη για κάτι τέτοιο. Αν υπήρχε θα συνέπιπτε με τη συγκρότηση ενός σοβαρού, σύγχρονου και ολοκληρωμένου συστήματος ιχνηλάτησης, που θα αποδείκνυε ότι δεν ξεκινάει κανείς πρώτα από ένα συμπληρωματικό μέτρο, χωρίς να υπάρχει προηγουμένως μια βάση ή χωρίς να αντιλαμβάνεται την ανάγκη να ξεκινήσει πρώτα απ’ όλα από το βασικό μέτρο. Και τότε θα αντιλαμβάνονταν, ότι ίσως δεν θα έπρεπε να καταφύγει σε ένα λιγότερο αξιόπιστο, υποδεέστερο και επισφαλές μέτρο, πριν να εξαντλήσει τις δυνατότητες του βασικού.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που είναι μάλλον βέβαιο, είναι ότι οι εμπνευστές του σχεδίου, μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί ούτε τη σπουδαιότητα, ούτε τη λειτουργία, ούτε τους μηχανισμούς της ιχνηλάτησης και τη σημασία του tetsing, προκειμένου να σπάσουν οι αλυσίδες μετάδοσης.

Ένα επιπλέον πρόβλημα που δημιουργεί η καθιέρωση αυτής της δήθεν συμπληρωματικής στρατηγικής είναι ότι φράζει το δρόμο στην τόσο απαραίτητη για την φάση αυτή της πανδημίας, γονιδιακή επιτήρηση. Την ώρα που οι μεταλλάξεις έχουν εκτοπίσει τα αρχικά στελέχη και επικρατούν κατά κράτος στην κοινότητα, το ποσοστό των δειγμάτων που θα πρέπει να υποβάλλονται σε ανάλυση του γονιδιώματος θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά. Ωστόσο είναι σαφές ότι το οικιακό test δεν προφέρεται γι αυτό, αφού το υλικό του δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το σκοπό αυτό.

Δεν θα επεκταθούμε στη σωρεία των λοιπών προβλημάτων που θα δημιουργήσει σίγουρα η χρήση αυτών των test, όπως οι κακοτεχνίες στη λήψη του δείγματος, που θα αυξήσει την πιθανότητα των ψευδών αποτελεσμάτων γενικά, ούτε στο τεράστιο ζήτημα των μολυσματικών αποβλήτων, για τη συλλογή των οποίων δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα.

Συμπερασματικά, ένα χρόνο μετά - οι ημερομηνίες δεν επιλέχθηκαν τυχαία - θα πρέπει να κάνουμε τον απολογισμό και να αναρωτηθούμε: τι μάθαμε από αυτή τη μάχη που θα εξακολουθήσουμε να  δίνουμε;

Φαίνεται ότι αυτοί που έπρεπε να διδαχθούν, δεν διδάχθηκαν και ότι οι προτροπές αυτών που επί μήνες ολόκληρους δεν έπαυαν να κάνουν επισημάνσεις και να καταθέτουν με σωρεία άρθρων εποικοδομητικές προτάσεις, δεν εισακούσθηκαν.

Δεν είναι σίγουρο ότι υπάρχει ακόμη χρόνος.

Τέλος αν αναρωτηθούμε ποιός κέρδισε μέχρι στιγμής σε αυτή τη μάχη :

Το σίγουρο είναι, ότι ο μεγάλος χαμένος είναι πρώτα απ’ όλους οι 8.532 νεκροί, όλοι αυτοί που παραμένουν διασωληνωμένοι, εντός και εκτός ΜΕΘ, όλοι οι βαρειά πάσχοντες, όσοι νόσησαν βαρειά, αλλά και όσοι πέρασαν ήπια τη νόσο, ακόμη κι οι ασυμπτωματικοί. Όλοι οι υπόλοιποι υφίστανται τη βάσανο μιας αβέβαιας ή πιθανής ή επικείμενης λοίμωξης, που επικρέμαται ως απειλή.  Όλοι αυτοί είναι οι χαμένοι και το γνωρίζουν.

Υπάρχουν κι αυτοί που δεν καταλαβαίνουν ότι αργά η γρήγορα θα χάσουν ή αυτοί που νομίζουν ότι προς το παρόν είναι κερδισμένοι. Αυταπατώνται, γιατί οι εκτιμήσεις τους μοιάζουν με τις συγκρίσεις που συνηθίζουν να κάνουν έχοντας σαν βάση τις μακάβριες κλίμακες, εκεί που κατατάσσουν μετά από άστοχες και αδόκιμες συγκρίσεις, κάθε φορά σε διαφορετική θέση τη χώρα, θεωρώντας ότι το ζήτημα των δεικτών της πανδημίας και οι συνέπειές της αφορούν δήθεν επιδόσεις.

Αυτό πάντως που είναι απολύτως βέβαιο, είναι ότι μέχρι στιγμής, ο μόνος κερδισμένος είναι ο ιός, ο οποίος μάλιστα έχει βγει πιο δυναμωμένος από αυτή τη μάχη με πιο μεταδοτικές και πιο επιθετικές μεταλλάξεις.