Τις πηγές και τις “αρετές”
της πατριαρχίας περιγράφει με την γνωστή του γλαφυρότητα και ενάργεια στο άρθρο
του ο φίλτατος Νίκος Μητσιάλης. Παραθέτουμε.
Ο βιασμός της
προσωπικότητας…
Ήταν αυτός που έφερνε
τον ιδρωμένο επιούσιο και μ’ αυτό το πιστοποιητικό αξιοσύνης δεν σήκωνε μύγα
στο σπαθί της ισχυρογνωμοσύνης του… Αυτό το εθιμικό δίκαιο το είχε κληρονομήσει
από τον μπαμπά του αλλά και από τους μακρινούς προγόνους του! Παράλληλα του το
είχε ευλογήσει και η εκκλησία με τη γνωστή γαμήλια εντολή προς τη σύζυγο: “ η
δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα” (Εφες. Ε΄ 33).
Η καταναγκαστική σιωπή
της συζύγου - μαμάς του έλυνε και τα χέρια, προκειμένου να ξεκινήσει το
ξυλοφόρτωμα των ατίθασων γόνων! Άλλωστε, το γνωστό «όπου δεν πίπτει λόγος
πίπτει ράβδος…» ήταν το ευρείας χρήσης εργαλείο «διδασκαλίας» και στο σχολείο,
αποδεκτό από κοινωνία και πολιτεία! Μάλιστα στην ύπαιθρο τα μαθητάκια μαζί με
τα καυσόξυλα για τη σχολική σόμπα έφερναν και τη βίτσα…
Αυτοί οι
«ηθικοκοινωνικοί κανόνες» βοήθησαν διαχρονικά να διαμορφωθεί, μεταξύ άλλων
χαρακτήρων, και το σινιέ προφίλ του παντελονάτου ιδιοκτήτη της γυναίκας… Μέχρι
που η προερχόμενη, σύμφωνα με την ευαγγελική ρήση, από «τα πλευρά του ανδρός
γυνή» πρωταγωνίστησε στην εξέλιξη του χρόνου σε μια σειρά οικονομικούς και
επιστημονικούς τομείς, συναγωνιζόμενη και ξεπερνώντας συχνά σε επιτυχία την
ανδρική μονοκρατορία…
Παρ’ όλη αυτή την,
ομολογουμένως αργόσυρτη χρονικά, ουσιαστική εξέλιξη παραμένει σχεδόν αναλλοίωτη
και σήμερα η αρσενική κυριαρχία σε πλείστους τομείς. Μια απόδειξη είναι πως από
τους 300 βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου μόνο 62 είναι γυναίκες, δηλαδή
ένα ισχνό 20,6%...
Το γεγονός δείχνει
αφενός τη μιζέρια των κομμάτων σε αριθμό γυναικών στα ψηφοδέλτια τους, που
περιορίζεται περίπου στο αναγκαστικό της ποσόστωσης, αφετέρου το πόσο βαθιά στο
DNA πολλών γυναικών παραμένει η… γοητεία της ανδροκρατίας! Όμως σαν αναπλήρωση
της έλλειψης έχουμε γυναίκα πρόεδρο δημοκρατίας!
Οι «αξίες» αυτές,
βαθιά ριζωμένες σε τμήματα αρσενικού πληθυσμού, εξηγούν και τις φαλλοκρατικές
βιαιότητες απέναντι στο γυναικείο φύλλο. Αναγκαστική υποταγή μέρους γυναικών,
που θυματοποιείται, αλλά δικαιολογεί ποικιλότροπα την ανοχή στο βιασμό της
προσωπικότητας τους, αποφεύγοντας να δώσουν τα παπούτσια στο χέρι στον απαίσια
«γοητευτικό» δυνάστη…
Είναι συζητήσιμο πόσο
όλα αυτά τα «παραδοσιακά» παίζουν κάποιο καθοριστικό ρόλο και στον αριθμό των
γυναικοκτονιών που σημειώνονται στη πατρίδα μας. Υπολογίσιμο φαίνεται να είναι
το μερίδιο συμμετοχής σε κείνες που καταγράφονται αυξημένες στην Ευρώπη, αυτή
την περίοδο της πανδημίας.
Από την άλλη θα
παραμένει πάντα άγνωστος ο αριθμός των βιασμών της προσωπικότητας από ένα
διαρκές βασανιστήριο προσβολών, με δράστη το κόμπλεξ της ανδρικής υπερφίαλης
δήθεν ανωτερότητας που εκδηλώνεται κυρίως στους χώρους της εργασίας ή της
κατοικίας… «Το σπίτι μπορεί να αποβεί το πιο επικίνδυνο μέρος για τις
γυναίκες», υπενθυμίζουν οι φεμινιστικές οργανώσεις…
Η επικίνδυνη εγωπάθεια
αυτών των συγκεκριμένων τυπάδων, ξεδιπλώνεται σ’ όλο της το μεγαλείο, όταν
συναντούν δεξιότητες και επαγγελματικές επιτυχίες των συντρόφων τους. Τότε,
αντί να τους ικανοποιεί το γεγονός, αντίθετα τους βγάζει ό,τι το πιο μίζερο
μιας παθολογικής καταστροφικής ζήλειας, κρύβεται στο εσώψυχο τους…
Βεβαίως όλα αυτά τα
αρνητικά και βίαια που διαχρονικά η ιστορία καταγράφει για τους φαλοκράτες,
μπορούν να συμβαίνουν και συμβαίνουν και από γυναίκες δυνάστες σε βάρος ανδρών
θυμάτων… Όμως είναι εξαιρετικά λιγότερα τα βίαια περιστατικά από γυναίκες, σε
σύγκριση με εκείνα των ανδρών. Ασφαλώς και οι γυναίκες σκοτώνουν, όπως η
τουρκάλα Μελέκ Ιπέκ, που σκότωσε μετά από 10 χρόνια βασανιστηρίων το σύζυγό της
και ευτυχώς αθωώθηκε!
Σχόλια