Το Δέλτα είναι το
τέταρτο γράμμα της Ελληνικής αλφαβήτου… Στο λατινικό και τα εξ αυτού αλφάβητα
αντικαθίσταται από το D, που ουσιαστικά είναι
το ίδιο αφού είναι συζητήσιμη τόσο η μορφή γραφής όσο και η προφορά του Δ από
τους αρχαίους μας προγόνους…
Αυτή η εισαγωγή
αναγκαία για να υπογραμμίσουμε, πως το Δ είναι απλά ένα από τα 24 γράμματα της
αλφαβήτου μας… Το Δ είναι και το πρώτο γράμμα της λέξης Δήμος, δημόσιο κ.λ.π.
Ως επίθετο το “δημόσιος, -α, -ο” προσδιορίζει κατά κανόνα τον ιδιοκτησιακό
χαρακτήρα ενός αγαθού, μίας υπηρεσίας, μίας επιχείρησης… Πράγμα, που δηλώνει,
πως η συγκεκριμένη επιχείρηση έχει πρωταγωνιστικό χαρακτηριστικό την μέριμνα
υπέρ του δημόσιου συμφέροντος, του συμφέροντος των πολιτών… Ολων και εξ ίσου…
Αντίστροφα, ο όρος “ιδιωτικός, -η, ο” προσδιορίζει την συνήθως ατομική ή την
ολιγοπροσωπική ιδιοκτησία του φορέα… Βέβαια, μέσω της ανάπτυξης του χρηματιστηριακού
καπιταλισμού έχουμε πλειστάκις να κάνουμε με πολλούς ιδιοκτήτες… Στην ουσία, με
πολλούς μετόχους, που βολεύουν και πειθαρχούν στους κύριους
ιδιοκτήτες-μετόχους, που χρησιμοποιούν το χρηματάκι των πολλών κατά βούληση. Το
αστείο είναι πώς όλοι -μεγάλο- και μικρο-μέτοχοι απολαμβάνουν την ηδονή της
ιδιοκτησίας τους και καμώνονται -κυρίως οι μικροί-, πως μπορούν να κάνουν ό,τι
θέλουν…
Από την τελευταία
20ετία του 20ου αιώνα και μέχρι τώρα ένας πανικός ιδιωτικοποιήσεων
έχει καταλάβει τις οικονομίες του “ελευθέρου”
κόσμου, που μετά τις γεωπολιτικές μεταβολές, που παρεμβλήθηκαν, έχουν
ξεσαλώσει… Στην διαδρομή των τελευταίων 40 χρόνων συστηματικά και σταθερά
πραγματοποιήθηκε εκποίηση των σημαντικότερων κλάδων της οικονομίας και
σημαντικών αξόνων της κοινωνικής ζωής προσφορά στην …”ανάπτυξη”. Την ίδια ώρα,
που η ανεργία διογκώνεται, οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται θεαματικά, οι
συνθήκες εργασίας επιδεινώνονται απειλητικά για την υγεία και την ζωή των
εργαζόμενων… Η παιδεία γίνεται όλο και πιο απρόσιτη ή/και όλο και χειρότερη για
τα λαϊκά στρώματα… Όπως και η προστασία της Υγείας και τα συστήματα μεταφορών…
Η ποιότητα της καθημερινής ζωής επιβαρύνει την σωματική και ψυχική ακεραιότητα…
Ο ΠΟΥ προειδοποιεί για επερχόμενες πανδημίες απόλυτα εξαρτημένες με τις
παγκόσμιες κοινωνικές συνθήκες. Οι κλιματικές μεταβολές έχουν μετατραπεί σε
ανοιχτή απειλή για την διατήρηση της ζωής στον πλανήτη ενώ σενάρια τρόμου
εκτυλίσσονται μέσα από απόλυτα ρεαλιστικές και επιστημονικά τεκμηριωμένες
προβλέψεις…
Τίποτε, όμως από όλα
αυτά δεν δημιουργεί έκπληξη ή δεν δικαιούται να εκπλήσσει ακόμη και τους
αφελέστερους “εραστές” της ιδιωτικής πρωτοβουλίας εκτός και αν είναι οι ίδιοι
οι …κατέχοντες. Γιατί θεμελιώδης διαφορά της ιδιωτικής από την δημόσια
επιχείρηση είναι η απεύθυνη του κέρδους… Κανείς σοβαρός δεν φτιάχνει δική του
επιχείρηση αν δεν τον ενδιαφέρει πρωτίστως και υπεράνω όλων το δικό του κέρδος,
το όφελος της επιχείρησής του… Αλλιώς θα είναι ένας ανόητος ρομαντικός, που θα
βάλει ένα περήφανο λουκέτο από τις πρώτες μέρες λειτουργίας…
Ευτυχώς για τον
καπιταλισμό δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ανόητοι… Αντιθέτως υπάρχουν πάρα πολλοί
ανόητοι, που νομίζουν πως αυτοί και μόνον αυτοί θα τα καταφέρουν σε βάρος όλων
των άλλων και θα γίνουν τα μεγάλα αφεντικά… Ρίχνονται, λοιπόν στην μάχη
αλληλοεξόντωσης, που δίνει ζωογόνο ύδωρ και τροφή στον καπιταλισμό…
Η υγιής ιδιωτική
επιχείρηση οφείλει να γράφει το κοινωνικό όφελος στα παλιότερα των υποδημάτων
της για να παραμείνει …υγιής. Αν -κατά σύμπτωση- το ιδιωτικό κέρδος συμπίπτει με
τα αιτήματα της κοινωνίας, τόσο το καλύτερο για τον προπαγανδιστικό μηχανισμό
της ιδιωτικής πρωτοβουλίας… Που έτσι και αλλιώς θα φροντίσει με χίλους τρόπους
να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες στο ευρύ κοινό, την ιδεολογική και
ηθική υποταγή του οποίου φροντίζει με χίλιους διαρκώς ανανεωνόμενους τρόπους…
Η ανεργία, λοιπόν, η
φτώχια, η πείνα, η ταλαιπωρία, η μιζέρια, η ρύπανση, η περιβαλλοντική απειλή
δεν είναι …κατάρες της φύσης αλλά συνεπή αποτελέσματα ενός κοινωνικού
συστήματος, που για να είναι υγιές και ανθηρό πρέπει να αντιστρατεύεται συνεχώς
εργαζόμενους και κοινωνία για να ρίχνει το κόστος της εργασίας και να αυξάνει
το ποσοστό κέρδους… Και αυτό, όχι γιατί είναι κακό και μοχθηρό αλλά πολύ απλά
γιατί έτσι είναι η φύση του… Καπιταλισμός χωρίς αυτά τα “δώρα” δεν θα είναι
καπιταλισμός…
Μακρά εισαγωγή, που συνδυάστηκε
αυθόρμητα με το γράμμα Δ, που προαναφέραμε… Είναι το γράμμα, που θα πρέπει να
σβήσει από τα αρχικά: ΔΕΗ ή αλλιώς Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού…
Ενός οργανισμού που για εβδομήντα χρόνια στέκει σαν ραχοκοκαλιά της οικονομίας
και της κοινωνίας σε αυτόν τον τόπο… Ηλθε, λοιπόν και η ώρα του να αποκαθηλωθεί
ο δημόσιος χαρακτήρας για να φορέσει η επιχείρηση τον … σινιέ μοντέρνο ρουχισμό
της ανάπτυξης… Υπέρ ποίων;;;
Αν όσα αναφέραμε
παραπάνω είναι λογικά (στην κρίση σας) τότε η ανάπτυξη της εταιρείας θα αφορά
τους κατέχοντες (ακριβέστερα, αυτούς που θα κατέχουν) το πλειοψηφικό πακέτο των
μετοχών… Αυτούς και μόνον αυτούς… Αν ταυτόχρονα θα ωφελείται και η κοινωνία θα
είναι απλή σύμπτωση και δεν θα έχει να κάνει με την αγαθοεργή πρόθεση των
ιδιοκτητών, που δεν έχει καμία θέση στην προσπάθεια ανάδειξης της επιχείρησης
σε περισσότερο ανταγωνιστική και επωφελή για τους ίδιους.
Στην Ελλάδα, ο
δημόσιος τομέας έχει υποστεί μία συστηματική δυσφήμιση, εξόχως απαραίτητη για
να συγκαλύπτονται οι πραγματικοί ένοχοι των δυσλειτουργιών του… Όχι γιατί δεν
υπήρξαν υπεράριθμοι (στους “καλούς” κλάδους), αδιάφοροι, λουφαδόροι κ.α. Ολοι
αυτοί υπήρξαν ως προνομιακά ρουσφέτια του πολιτικού προσωπικού του συστήματος,
που εν πλήρει συνειδήσει χρυσοβόλευε τους …δικούς μας, που χρησίμευαν διπλά:
-παρέμεναν …ακάματοι
εισαγωγείς ψήφων.
-δυσφήμιζαν κατά τον
χειρότερο τρόπο τον δημόσιο χαρακτήρα της επιχείρησης…
Δυστυχώς οι
προοδευτικές δυνάμεις είχαν για πολλά χρόνια μία …δυσλεξία στο θέμα αυτό… Είχαν
όλα τα περιθώρια να αντιμετωπίσουν αυτοί την πραγματικότητα επιθετικά, αφού είναι
γνωστό ότι η πλειοψηφία των εργαζόμενων στην ΔΕΗ ασκούν έργο κυριολεκτικά
ηρωικό, εξοντωτικό, υπεύθυνο και απόλυτα καθοριστικό για την ύπαρξη της
κοινωνίας… Όπως συμβαίνει και με την πλειοψηφία των εργαζόμενων σε όλες τις
δημόσιες επιχειρήσεις και τις δημόσιες δραστηριότητες της χώρας και του
πλανήτη… Κραυγαλέο παράδειγμα είναι οι πρωτοποριακές γαλλικές κρατικές εταιρίες
τηλεφωνίας και σιδηροδρόμων, που βρισκόταν μπροστά σε τεχνολογικά επιτεύγματα
και ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών αλλά δεν απέφυγαν και αυτές την …σωτηρία δια
της ιδιωτικοποίησης…
Αποκαθηλώνεται λοιπόν
το Δ από μία κυβέρνηση, που επιχειρεί με εξαιρετική -ας το ομολογήσουμε-
επιτυχία να αποδομήσει όλα όσα όλοι οι προηγούμενοι επιχείρησαν ανεπιτυχώς να
αποδομήσουν κατά την προηγούμενη πεντηκονταετία…
ΙΕΗ, λοιπόν αντί ΔΕΗ…
Σχήμα λόγου… Το ΔΕΗ πιθανότατα θα παραμείνει… Για να μας εμπαίζει, να μας
καθησυχάζει, να μας ηρεμεί…
Αν θέλετε να
αισθανθείτε και εσείς την χαρά και την απόλαυση που μας προσφέρει το μέγα
πλήθος των ιδιωτικοποιήσεων διαβάστε σε διπλανή στήλη το ποίημα του Ζοζέ
Σαραμάγκου… Με τον επίλογό του ας κλείσουμε:
Και μια και μπήκατε
στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα τη μάνα που σας γέννησε.
Σχόλια