Η συμπλήρωση ενός χρόνου από την καταδίκη του ναζιστικού
μορφώματος δείχνει, πως το φίδι έχει χαρακτηριστικά λερναίας ύδρας…
Ασφαλώς, το περίσσιο θράσος των επιγόνων δεν γεννιέται από το πουθενά… Ενα
ολόκληρο σύστημα θεσμών και προσώπων συντηρεί με γονική στοργή τα εμετικά
ανθρωποειδή, που τα χρησιμοποιεί είτε ως πολύτιμη εφεδρεία είτε / και σαν
δύναμη κρούσης.
Τιμάμε, την αντιφασιστική συνέπεια όσων, αν και δεν
συμμερίζονται την γενεσιουργό σχέση του συστήματος με τον φασισμό, κρατούν
στάση συνεπή απέναντί του.
Η επίμονη και υπομονετική αποκάλυψη αυτής της ολέθριας σχέσης είναι
αναγκαία γιατί χωρίς δομική ρήξη οι ενέργειες είναι λυσιτελείς και τελικά
ατελέσφορες… Αυτή η γνώση, όμως είναι, που γεννά την ανάγκη ευρύτερης ενότητας
απέναντι στο θηρίο…
Οι γνωρίζοντες δεν θα δικαιωθούν με ελιτίστικη απομόνωσή και
σεχταρισμό… Αντίθετα, θα κριθούν από την επάρκειά τους σε πειστικά επιχειρήματα
και εμπνεύσεις αποτελεσματικής δράσης…
Ας θυμηθούμε το συγκλονιστικό ποίημα του Γερμανού πάστορα Martin
Niemoeller:
“Όταν οι ναζιστές ήρθαν για να πάρουν τους
κομμουνιστές, σιώπησα επειδή δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν φυλάκισαν τους σοσιαλδημοκράτες,
σιώπησα γιατί δεν ήμουν σοσιαλδημοκράτης.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους συνδικαλιστές,
σιώπησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους σιώπησα
γιατί δεν ήμουν Εβραίος
Όταν ήρθαν να συλλάβουν εμένα, δεν υπήρχε
πια κανείς για να διαμαρτυρηθεί”.
Σχόλια