Η Fabiola Campillai είναι μία Χιλιανή εργάτρια 37 χρόνων, που δούλευε στο εργοστάσιο
Carozzi. Δραστήρια στη γειτονιά της, γνωστή σαν εθελόντρια πυροσβέστρια,
πήγαινε στη δουλειά της όταν δέχτηκε δακρυγόνο στο πρόσωπο από καραμπινιέρους…
Ηταν -πριν δύο χρόνια- την
περίοδο της άγριας καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων από το πρότυπο
φιλελεύθερο καθεστώς, που μεταξύ άλλων είχαν περίπου 400 θύματα με απώλεια
όρασης… Περίπου την ίδια εποχή το επίσης φιλελεύθερο-δημοκρατικό καθεστώς του
Μακρόν εφάρμοζε την ίδια τακτική απέναντι στα κίτρινα γιλέκα στην Γαλλία… Συμπτώσεις!
Τελικά η Fabiolla τα κατάφερε… Χρειάστηκε τρείς δύσκολες νευροχειρουργικές
επεμβάσεις για να επιβιώσει αλλά δεν κατάφερε να γλυτώσει την όρασή της… Πειράχτηκαν
λίγο η όσφρηση και η γεύση της αλλά …εντάξει… Ο δράστης πρώην καραμπινιέρος Πατρίσιο
Ματουράνα προφυλακίστηκες μόλις ένα χρόνο μετά αλλά …εντάξει… Την οικογένειά
του (όχι της Fabiola) επισκέφτηκε για “συμπαράσταση” στην διάρκεια της προεκλογικής
περιόδου ο ακροδεξιός υποψήφιος πρόεδρος της Χιλής Χοσέ Αντόνιο Καστ… Σίγουρα εντάξει…
Αυτό, όμως που …δεν είναι και τόσο εντάξει είναι ο λαός της Χιλής,
που εξέλεξε την Fabiola Campillai πρώτη σε ψήφους γερουσιαστή της
Χιλής… Ειδικά στο Σαντιάγο, τα ποσοστά της έφτασαν στο 88% !!! Αίσχος !!!
Και προσέξτε, παρακαλώ!!! Η Fabiola είναι η μόνη ανεξάρτητη
εκλεγμένη γερουσιαστής… Χωρίς κομματικούς μηχανισμούς, σπόνσορες κ.λ.π.
«Φαντάσου τι θα σημαίνει για την ελίτ της Γερουσίας να με
βλέπουν κάθε μέρα: εμένα, γυναίκα σκουρόχρωμη, ιθαγενή Ντιαγκίτα, λαϊκή,
εργάτρια, με αναπηρία λόγω της κρατικής βίας», δήλωσε η Fabiola μετά την εκλογή της…
Ανεξάρτητη αριστερή, λοιπόν, θέτει τους όρους της για να
στηρίξει τον νεοεκλεγμένο πρόεδρο της ενωμένης αριστεράς: προάσπιση των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μάχη για μια αξιοπρεπή ζωή για τον λαό μας στα βάση των
αιτημάτων της εξέγερσης: αξιοπρεπείς συντάξεις, κατάργηση του συστήματος της
διαχείρισης του συνταξιοδοτικού από ιδιωτικές εταιρείες, τέλος στη δανειακή
υπερχρέωση των φοιτητών, ποιοτική δωρεάν Παιδεία και Υγεία, μέριμνα για τα
άτομα με αναπηρίες και βεβαίως δικαιοσύνη και αποκατάσταση όλων των θυμάτων της
καταστολής και απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.
Ξεκάθαρη η απάντησή της στο ερώτημα, πού οφείλει την τεράστια
επιτυχία της: «Γιατί εγώ έρχομαι από εκεί όπου πραγματικά έχουμε επιτακτικές
ανάγκες. Γιατί έζησα όλη μου τη ζωή κάτω από αυτό το σύστημα, γιατί κάνουμε
τεράστιες ουρές έξω από ένα δημόσιο ιατρείο από τις 6 το πρωί για να μας
δεχτούν (και αν...) στις 8, γιατί δεν φτάνει ο μισθός ως το τέλος του μήνα,
γιατί τα παιδιά μας δεν μπορούν να σπουδάσουν... Γιατί έχω περάσει από όλα όσα
υφίσταται ο απλός κόσμος. Είμαι μόνη με τη συνέπειά μου και με τον κόσμο μου.
Και μπορώ να φέρω τη φωνή του λαού εκεί όπου πάντα μας αρνούνταν την είσοδο.
Γι’ αυτό με ψήφισαν».
Μακάρι να τα καταφέρει, λέμε εμείς…
Σχόλια