“Ψάχνει” o φίλτατος Νίκος
Μητσιάλης, πίσω από το κλάμα των συναγωνιζόμενων σε θλίψη ΜΜΕ, που βέβαια
συστηματικά αποσιωπούν τα αίτια αυτής της τραγωδίας και άλλων παρόμοιων
συμβάντων… Παραθέτουμε.
Ψεύτικα
δάκρυα…
Και πριν
ξεπλυθεί η άσφαλτος της Χαριλάου από το αίμα του 19χρονου Άλκη, ένας 14χρονος
μαζί με τον 15χρονο αδελφό του έπεσαν θύματα μιας νέας οπαδικής βίας στην
παραλία της Θεσσαλονίκης. Με κτυπήματα στο σώμα, στο κεφάλι αλλά και αιμάτωμα
στο συκώτι ο 14χρονος γλύτωσε τα χειρότερα με την επέμβαση πολιτών, ενώ ο
αδερφός του κατάφερε να ξεφύγει…
Σύμφωνα με
επίσημα στοιχεία, μόνο στη διάρκεια του 2021 καταγράφηκαν συνολικά 118
περιστατικά άγριων συμπλοκών μεταξύ οπαδών αντίπαλων ομάδων σε όλη την Ελλάδα,
με τραυματισμούς και καταστροφές. Από αυτά τα επεισόδια 72 ξέσπασαν κατά τη
διάρκεια ή στο περιθώριο αθλητικών συναντήσεων, κυρίως ποδοσφαιρικών και
ορισμένων μπασκετικών.
Στη χρονιά που
μας αποχαιρέτησε πραγματοποιήθηκαν και 46 συγκρούσεις αντίπαλων ομάδων χούλιγκανς
έξω από «λέσχες» οργανωμένων οπαδών. Αρκετές απ’ αυτές αναρτήθηκαν και σε
συγκεκριμένα social media!
Περιέργως τα
επαναλαμβανόμενα επεισόδια δεν κίνησαν το ενδιαφέρον των αρμοδίων προκειμένου
να ερευνήσουν σε βάθος τις αιτίες ύπαρξης αυτών των συμμοριών. Εύκολα εξηγείται
η σιωπή που επικρατεί στα κεντρικά τηλε-κάναλα για τη συχνότητα και την έκταση
των οπαδικών συγκρούσεων, την ίδια στιγμή που παρουσιάζουν και αναλύουν με κάθε
λεπτομέρεια τις αρνητικές επιπτώσεις που δημιουργούν τα τρικάκια του Ρουβίκωνα
στην… εύρυθμη λειτουργεία της καθεστηκυίας τάξης!
Παράλληλα, αυτές
οι συγκεκριμένες οπαδικές οργανώσεις, δημιουργήματα εκτός άλλων και μιας
«φίλαθλης» διαστροφής, έχει αποδειχθεί πως ως συγκοινωνούντα δοχεία με
ναζιστικά σχήματα, εκτελούν «υπόγειες αποστολές» σε κρίσιμες φάσεις της
κοινωνικής ζωής…
Απόδειξη της
«πολεμικής» οργάνωσης τους είναι πως μόνο μετά από κάποιο τραγικό συμβάν, όπως
η δολοφονία του Άλκη, «ανακαλύπτονται» σε συγκεκριμένες λέσχες τέτοιων οπαδών
πλήθος «αθλητικών» οργάνων όπως: αναδιπλούμενοι σουγιάδες, κράνη, βεγγαλικά
χειρός, κροτίδες, σιδηρογροθιές, μεταλλικοί σωλήνες, ρόπαλα και άλλα τέτοια…
Όπλα για ένα
συνεχές οπαδικό μακελειό με τραυματισμένους ακόμα και με νεκρούς… Αυτά
συμβαίνουν σε μια χώρα που οι κυβερνώντες της ανησυχούν σφόδρα μόνο για τη βία
που θέλουν ν’ ανακαλύπτουν στα Πανεπιστήμια κατασκευάζοντας ειδικές αστυνομίες,
προκειμένου, όπως ελπίζουν, να φυλακίσουν την ελεύθερη σκέψη και τη δημοκρατική
κινηματική δράση…
Επιβεβαίωση των
παραπάνω είναι πως αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν κάποια από τα μέτρα που πήραν
άλλες ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετώπισαν έντονα αυτό το πρόβλημα. Με ορόσημο τα
τραγικά γεγονότα της 29ης Μαΐου του 1985 η Βρετανία με μια σειρά αυστηρά μέτρα,
απάλλαξε οριστικά τα γήπεδα της από αιματηρά επεισόδια χούλιγκανς που στοίχιζαν
τη ζωή σε δεκάδες φιλάθλους!
Είναι οπωσδήποτε
άλλο πράγμα ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός του Λονδρέζικου Σίτυ και εντελώς
άλλο το Βαλκανικό μπάχαλο της αρπαχτής! Ολιγάρχες είναι και οι εκεί ιδιοκτήτες
των βρετανικών ποδοσφαιρικών ομάδων που συμφώνησαν απολύτως να εφαρμοστούν τα
αυστηρά μέτρα της αλήστου μνήμης νεοφιλελεύθερης Μάργκαρετ, προστατεύοντας τη
χρυσοφόρα ποδοσφαιρική βιομηχανία τους από ανεξέλεγκτους μεθυσμένους βρετανούς
και αλλοδαπούς ταραξίες…
Εδώ ποιος ν’
αποφασίσει να εφαρμόσει παρόμοια αυστηρά μέτρα για να καθαριστεί το άθλημα από
άθλιους μαχαιροβγάλτες και τους καθοδηγητές τους; Τρέμουν στη ιδέα μήπως και
χάσουν ψηφαλάκια, ερχόμενοι και σε κόντρα με χοντρά συμφέροντα…
Σαν από έθιμο,
μετά από κάποιο τέτοιο τραγικό συμβάν, «ξυπνούν» συνειδήσεις επωνύμων που
υποκριτικά αναρωτιούνται: «γιατί επιτρέψαμε τα γήπεδα του ποδοσφαίρου και του
αθλητισμού να γίνουν εστίες του πιο ακραίου μίσους;» Μετά κλείνουν το σκηνικό
της τραγωδίας, εκφράζοντας, όπως πάντα, τη βαθιά τους θλίψη και την υπόσχεσή
για παραδειγματική τιμωρία των δραστών…
Σχόλια