Όταν δεν θέλεις να δεις, σε τυφλώνει η …συννεφιά…

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στην Πορτογαλία, χαρακτηρίστηκαν από την ισχυρή επανεμφάνιση της ακροδεξιάς, για πρώτη φορά από την πτώση του φασισμού. Ταυτόχρονα οι αριστεροί συμμέτοχοι τη κυβέρνησης Κόστα (Κ.Κ. και μπλοκ) υπέστησαν ήττα στα όρια της συντριβής… 

Το αποτέλεσμα αυτό συζητήθηκε και συζητιέται από πολλές πλευρές... Τις περισσότερες φορές, όμως με εγκαταστημένη a priori άποψη, που τα δεδομένα χρησιμοποιούνται ως τεκμήρια της αλφα ή του αντι-αλφα θέσης. Είδαμε, λοιπόν, διάφορους αναλυτές, ιδιαίτερα από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να επαινούν την στάση του Πορτογαλικού Κ.Κ. και του μπλογκ, όπως και των Podemos στην Ισπανία, που προσέτρεξαν στο κάλεσμα των αντίστοιχων σοσιαλδημοκρατών ως χρειαζούμενα συμπληρώματα για συγκυβέρνηση… “Συνεπείς” στον ρεφορμιστικό τους δογματισμό, τώρα θεωρούν τις δυνάμεις αυτές υπεύθυνες της ήττας τους, γιατί έρριξαν (απέσυραν την στήριξη) στην κυβέρνηση Κόστα… Ο τελευταίος, βεβαίως θα είναι πολύ ευτυχής και δικαιούται να είναι αφού χωρίς να έχει πλειοψηφήσει στις προηγούμενες εκλογές κατάφερε, με αριστερά δεκανίκια, να κυβερνήσει. Και όχι μόνον… Μπόρεσε να περάσει ένα σωρό αντιεργατικούς νόμους, για τους οποίους το σύστημα τον ευγνωμονεί “χαρίζοντάς” του αυτοδύναμη πλέον διακυβέρνηση. Και οι εταίροι στο περιθώριο, αφού τελείωσε η αποστολή τους, η χρησιμότητά τους ως πολιτικό εργαλείο συντήρησης των μηχανισμών εξουσίας…

Παρένθεση: Η δεξιά στροφή, που πραγματοποιήθηκε στον παγκόσμικο πολιτικό χάρτη μετά την πτώση του “υπαρκτού”, μετέφερε τους κλασσικούς συντηρητικούς στον νεοφιλελευθερισμό και στην ακροδεξιά και τους σοσιαλδημοκράτες στα χωράφια της δεξιάς-κεντροδεξιάς. Ταυτόχρονα ένα μεγάλο μέρος παλαιότερων ριζοσπαστικών κομμάτων και κινημάτων (όσων δεν διαλύθηκαν ή δεν ενσωματώθηκαν) μετακινήθηκαν στον χώρο του “αριστερού” κυβερνητισμού… Τα εισαγωγικά χρησιμοποιούνται όχι γιατί η ριζοσπαστική αριστερά δεν έχει το ιδεολογικό και πολιτικό δικαίωμα να οραματίζεται συμμετοχή σε δράσεις για το άμεσο μέλλον αλλά γιατί η σώνει και καλά ανάληψη της κυβερνητικής ευθύνης, χωρίς ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΗ εξέταση των όρων, των δυνατοτήτων (υποκειμενικών και αντικειμενικών) και των προοπτικών δεν νομίζουμε ότι συνιστά αριστερή ριζοσπαστική τοποθέτηση. Συνειδητά από την αρχή ή ασυνείδητα στην διαδρομή των καταστάσεων, η άνοδος στην διακυβέρνηση καθίσταται αυτοσκοπός, τον οποίο το σύστημα τον διαγιγνώσκει έγκαιρα και τον αντιμετωπίζει με την επιβαλλόμενη μαεστρία προς ίδιον όφελος… Με τρόπο κατά κανόνα άριστο προς μεγιστοποίηση του οφέλους… Δυστυχώς ως τόπος και λαός έχουμε …απολαύσει και συνεχίζουμε  να απολαμβάνουμε τις συνέπειες της “πρώτης φορά αριστεράς” εκφραζόμενης μεταξύ πολλών άλλων με μαζική απογοήτευση, απόσυρση και μοιρολατρία…

Αναλύοντας τα συγκριτικά μηνύματα της Ελληνικής πολιτικής σκηνής με εκείνα της Ιβηρικής χερσονήσου πρέπει να σχολιασθεί πως τα πράγματα έχουν αντίστροφο αφετηριακό στίγμα… Εδώ, ξεκινήσαμε από ριζοσπαστικές διακηρύξεις και υποσχέσεις (με ένα νόμο τα μνημόνια, με άλλο νόμο το χρέος κ.λ.π.) και κάναμε ανώμαλη αναγκαστική προσγείωση εξόχως τραυματική αφού κατέληξε στην ψήφιση του Γ΄μνημόνιου, “λαμπρή” συνέχεια των προηγούμενων… Ας μην λησμονάμε ότι το κρίσιμο μέγεθος στην αποδοχή του μνημονίου υπήρξε η σθεναρή στήριξή του από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, γελοιοποιώντας υπέρμετρα τις Οβιδιακές μεταμορφώσεις της τότε κυβέρνησης…

Στην Ιβηρική χερσόνησο η πορεία ήταν …σεμνότερη… Εκεί κανείς δεν υποσχέθηκε αντιμνημονιακές ανατροπές και οι αριστεροί ριζοσπάστες ήξεραν καλά πού συμμετείχαν… Το αποφάσισαν και ανέλαβαν το έργο μετά λόγου γνώσεως… Τα αποτελέσματα πλήρως αναμενόμενα για τους …γνωρίζοντες γραφή και ανάγνωση και κανένας δεν έχει το ελαφρυντικό της άγνοιας… Οποιος επιχειρήσει να το προβάλλει κατακτά …τον έπαινον της μωρίας…   

Στην χώρα μας πάντως, καθώς τώρα πιά μετά την σφαλιάρα του 2015 “προσβλέπουμε” σε μία κυβέρνηση “αριστεράς-κεντροαριστεράς”, έχουμε το προνόμιο να αξιοποιήσουμε το μήνυμα-μάθημα των Ιβήρων… Θεωρητικά βέβαια, γιατί όλα δείχνουν, πως αν χρειαστεί τα παιδιά θα είναι πρόθυμα… Εκείνο, που μένει να ξεκαθαριστεί είναι η στάση του ΠΑΣΟΚΟΚΙΝΑΛ… Η οποία προβλέπουμε ότι θα ξεκαθαρίσει όταν …η περίστασις το απαιτήσει! Ισες αποστάσεις επιτρέπουν μία μεγαλύτερη ευκινησία όταν χρειαστεί…

Δυσκολευόμαστε βέβαια να αντιληφθούμε ποια είναι η αριστερή χροιά της προοπτικής αυτής της προοδευτικής συγκυβέρνησης… Συχνότατα ακούμε το επιχείρημα του ‘μη χείρον βέλτιστον’. Σε αυτή την κατεύθυνση μάλιστα προβάλλεται το αρνητικό πρόσημο της παρούσας κυβερνητικής πολιτικής… Δεν διαφωνούμε στην ένταση της αντιδραστικότητας της παρούσας κυβέρνησης, που έχει αναλάβει να προωθήσει ό,τι αντιδραστικότερο στην κοινωνία, την πολιτική, την κουλτούρα… Γνωρίζουμε πάντως εδώ και πολλά χρόνια πως η εξέλιξη των πραγμάτων σε μία ταξική κοινωνία καθορίζεται από τον συσχετισμό των δυνάμεων… Και στην περίπτωσή μας ο συσχετισμός είναι σαφώς δυσμενέστερος, απότοκος της ήττας του 15… Θα ήταν ασυγκρίτως καλύτερη συνθήκη για τον λαό, τους αγώνες του, τα δικαιώματά του, η άρνηση ωραιοποίησης της Ευρωπαϊκής μεγαλοκαπιταλιστικής πολιτικής και η στήριξη των λαϊκών αγώνων κατά των μνημονιακών πολιτικών… Η εκούσια και πρωταγωνιστική στήριξή τους έδωσε στην δεξιά και την κεντροδεξιά πιστοποιητικό απολύμανσης, αφού τελικά ….στα κρίσιμα συναντιώμαστε…  Να γιατί, η κυβερνητική πρεμούρα του 15, που κατέληξε σε συγκυβέρνηση με το ακροδεξιό μόρφωμα ευκαιρίας ήταν -από όποια πλευρά και να το κρίνει κανείς- πισωγύρισμα.

Αυτός ο χωρίς αναστολές κυβερνητισμός, προβαλλόμενος ως απόδειξη αναγκαίου εκσυγχρονιστικού πνεύματος -σε δήθεν αντιδιαστολή με κάθε είδους …στείρο σεχταρισμό- συνιστά κατά την ταπεινότητά μας έναν δογματισμό από την ανάποδη, που απλά παγιδεύει μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης στην μοιρολατρική αποδοχή μίας βάρβαρης και συνεχώς επιδεινούμενης καθημερινότητας…

 

Σχόλια