Η επιχείρηση
προχώρησε με την λογική του ιδιώτη επιχειρηματία, που χτυπάει παλαμάκια και ένας
ολόκληρος κρατικός μηχανισμός -με ιδιοτελή κατά κανόνα κίνητρα- τρέχει προς εξυπηρέτησή
του…
Παρ’ όλες τις διευκολύνσεις
(φοροαπαλλαγές, “χάρισμα” γης για εξόρυξη, φοροαπαλλαγές και ισχυρές δυνάμεις
καταστολής, όποτε η …περίστασις του απαιτούσε) ο μεγαλοϊδιοκτήτης έρριξε την
επιχείρηση στα βράχια φορτωμένη με απλήρωτα δάνεια στις τράπεζες, απλήρωτους
λογαριασμούς στην ΔΕΗ κ.ο.κ.)
Με αυστηρή τήρηση
του καπιταλιστικού δόγματος, πως ο ιδιώτης απολαμβάνει το κέρδη κι η κοινωνία της
ζημίες, το 1989, η επιχείρηση πέρασε σε καθεστώς ιδιότυπης κρατικής διαχείρισης.
Τέτοιου τύπου “κρατικοποιήσεις” επί σοσιαλισμού είχαν δύο κύρια χαρακτηριστικά:
-Να βολευτούν “δικά”
μας παιδιά, που διαμόρφωσαν το νέο νεοπλουτίστικο αστικό στρώμα στην χώρα, με
βαθιά συντηρητική αντιαριστερή πολιτική κουλτούρα και στάση ζωής, που συχνά τις
κάλυπτε με προοδευτικόμορφες μπουρδολογικές διακηρύξεις…
-Να είναι τόσο
χάλια η διαχείριση και η λειτουργία ώστε -ευκαιρίας δοθείσης- η επιχείρηση να μπορεί
επαναϊδιωτικοποιηθεί …μετά Βαΐων και κλάδων πάντοτε με πιστή τήρηση του προαναφερθέντος
ιερού δόγματος: το αφεντικό τα κέρδη, η κοινωνία
τις ζημιές.
Κι΄όμως παρά τις
ρεμούλες κακοδιαχείρισης σε όλα τα επίπεδα, (παραγωγή, οργάνωση, πώληση) η
ΛΑΡΚΟ δεν έπαψε ποτέ να συγκεντρώνει τα απειλητικά βλέμματα των μεγάλων
αρπακτικών ακριβώς γιατί παρά τα προβλήματα, που τις φορέθηκαν παρέμεινε κερδοφόρα
και να μπορεί να γίνει πολύ περισσότερο αν απλά, σκανδαλώδεις αρνητικές
παρεμβάσεις έμπαιναν στην άκρη…
Μέχρι τώρα, 35
περίπου χρόνια, καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να προχωρήσει στην “ευγενή” πράξη
επιστροφής της ΛΑΡΚΟ στον ιδιωτικό τομέα… Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όμως δεν είναι
μία οποιαδήποτε κυβέρνηση, μία κυβέρνηση σαν όλες τις άλλες… Εχει πολύ σοβαρή
ποιοτική υπεροχή στην θέληση και την ικανότητα φιλελευθεροποίησης της κοινωνίας,
που στην πράξη μεταφράζεται στο: πάρτε, κόσμε, πάρτε… Το αφεντικό τρελάθηκε
και πουλάει τζάμπα…
Είναι τα
οικονομικά μεγέθη της ΛΑΡΚΟ, η ισχύς της εργατικής δύναμης, που ενσωματώνεται σε
αυτή και η γενικότερη τοπική και διεθνής πολιτική συγκυρία που αποδίδουν μεγάλη
σπουδαιότητα σε αυτή την ταξική σύγκρουση, που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας.
Σημασία πρακτική, αφού απειλείται το εργασιακό δικαίωμα 1200 ανθρώπων αλλά και
συμβολική, αφού μία θετική για την κυβέρνηση έκβαση θα επικυρώσει την
καταιγιστική δύναμη του κεφαλαίου και την αδυναμία των λαών να την ανατρέψουν…Εστω
να την αναστείλουν…
Η ενεργοποίηση
των εργαζόμενων στην ΛΑΡΚΟ είναι ασφαλώς θετική. Είναι το πρώτο και αναγκαίο
στοιχείο, γιατί αντίσταση χωρίς αυτούς αλλά εξ ονόματος τους δεν γίνεται… Όμως δεν
είναι αρκετή… Η κοινωνία για όλους τους παραπάνω λόγους πρέπει να βρεθεί
αλληλέγγυα στους απεργούς της ΛΑΡΚΟ… Να κάνουμε δική μας την υπόθεση της ΛΑΡΚΟ,
γιατί είναι δική μας… Η ενότητα είναι μείζον, απαραίτητο εργαλείο
Αν δεν περάσει η
ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ ασφαλώς δεν θα έχουμε σοσιαλισμό την άλλη μέρα… Θα
έχουμε, όμως έναν λαό, που θα έχει καταθέτει δείγμα της δύναμής του… Πιο ικανό
να αντιπαλέψει την ισοπέδωση των στοιχειωδέστερων δικαιωμάτων για την επιβίωση
και την προκοπή του. Με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για να αντισταθεί στην συνεχιζόμενη
νεοφιλελεύθερη καταιγίδα…
Σχόλια