Οι συνθήκες, που οδηγούν οι νταλικέρηδες στον πλανήτη γη είναι μάλλον γνωστές… Και αυτό δεν αφορά, μόνον τις “καθυστερημένες” χώρες και περιοχές του πλανήτη… Το ίδιο συμβαίνει στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Τα 12ωρα και τα 15ωρα συνεχούς οδήγησης με κανένα διαλλειματάκι για καφέ είναι ρουτίνα… Οδήγημα σε αυτοκινητόδρομους αλλά και σε κατσικόδρομους… Αυτό επιβάλλουν οι ιδιοκτήτες, τα μεγάλα καρτέλ, που ελέγχουν τον κρισιμότατο τομέα των εμπορικών μεταφορών και οι απαιτήσεις των παραγωγών, που απαιτούν ταχύτητα με κάθε μέσο και τρόπο…
Την ίδια ώρα οι
νταλίκες, εξαιτίας αυτών των όρων οδήγησης είναι και οι καρμανιόλες για τα
μικρότερα οχήματα, που κυκλοφορούν στους ίδιους δρόμους… Κάθε οδική επαφή μαζί τους
θα είναι μοιραία…
Θα αναρωτιώνταν
κάθε λογικός άνθρωπος, γιατί σε μία εποχή, που τα τραίνα αναπτύσσουν ταχύτητες
αεροπλάνων, υπό ασυγκρίτως μεγαλύτερη από όλους του τρόπους μεταφοράς ασφάλεια,
γιατί δεν είναι προτιμητέοι οι σιδηρόδρομοι ως μέσο εμπορικών μεταφορών;;; Η
απάντηση, όσο και αν χρειάζεται έκταση για να είναι πλήρης μπορεί να συνοψισθεί
στο ό,τι ο καπιταλισμός κάνει πλέον ηλιθιότητες ακραία επικίνδυνες για την ποιότητα
της ζωής και για την ίδια την ζωή, τυφλωμένος (οι καπιταλιστές δηλαδή) από το ασίγαστο
πόθο του περισσότερου κέρδους…
Οι Ηνωμένες
πολιτείες αποτελούν τυπικό παράδειγμα. Κατά την γέννησή τους ο σιδηρόδρομος
ήταν τόσο καθοριστικός, ώστε περιέγραφε και τα δυτικά σύνορα της χώρας… Απ΄όταν
αναπτύχθηκαν οι μηχανές εσωτερική καύσης, προωθήθηκαν με πείσμα και φανατισμό
οι οδικές μεταφορές σε βάρος του τραίνου. Ετσι σήμερα, τα Αμερικάνικα τραίνα είναι
ελαφρώς καλύτερα των Ελληνικών…
Στην Ευρώπη δεν
έχουμε την ίδια ακραία κατάσταση… Τα χρόνια του “κοινωνικού” καπιταλισμού προωθήθηκε
η κατασκευή μεγάλων και σύγχρονων τεχνολογικά σιδηροτροχιών οι οποίες
αναβίβασαν σημαντικά το επίπεδο των επιβατικών επικοινωνιών… Όμως τα καρτέλ των
ιδιοκτητών φορτηγών αντιστάθηκαν αποφασιστικά και εμπόδισαν σε μεγάλο βαθμό την
χρήση των τραίνων για εμπορικές μεταφορές… Στις περισσότερες χώρες τα ποσοστά
του μετακομιστικού εμπορίου, που συντελείται σιδηροδρομικά είναι κάτω από το
1/3. Στην Ελλάδα δεν φτάνει το 10%...
Τα φερυμπωτ της διασύνδεσης Ελλάδας – Ιταλίας έχουν
περάσει μονοπωλιακά στην Grimaldi,
που καθορίζει ανεξέλεγκτα τα δρομολόγια, την ποιότητα των πλοίων και τις συνθήκες
των ταξιδιών… Το φέρυ-μπωτ που καίγεται διαθέτει περίπου 50 καμπίνες ενώ μετάφερε
290 επιβάτες.
Οι οδηγοί των
φορτηγών, που αποτελούν τέτοιες εποχές και την συντριπτική πλειοψηφία των
επιβατών έχουν βασική βιολογική ανάγκη έναν ξεκούραστο ύπνο για να αναλάβουν δυνάμεις…
Εχουν ήδη διατρέξει εκατοντάδες ή και χιλιάδες χιλιόμετρα και τους περιμένει ένα
ανάλογο υπόλοιπο διαδρομής… Οι καμπίνες όμως του συγκεκριμένου (και πολλών
άλλων παρόμοιων πλοίων) βρίσκονται σε άθλια κατάσταση από άποψη υποδομών και
καθαριότητας… Επιβάτης επιδείκνυε στον τηλεοπτικό φακό την βρωμιά των σεντονιών
αλλά και τα άφθονα τσιμπήματα κοριών στο δέρμα του…
Ετσι, λοιπόν αποτελεί κοινό “μυστικό”, που γνωρίζουν οι πάντες (ιδιοκτήτες πλοίων, ναυτικό πλήρωμα, τελωνειακές αρχές, ιδιοκτήτες και οδηγοί φορτηγών), πως το καλύτερο μέρος για να διανυκτερεύσουν οι οδηγοί είναι οι κουκέτες των φορτηγών τους… Ετσι απλά, συνηθισμένα και αποδεκτά… Ο κίνδυνος από αδιαφορία και αδηφαγία γίνεται ρουτίνα ...κανονικότητας
Εκτός από μερικά …κορόιδα, που αγωνίζονται
για να αλλάξουν οι όροι συνθηκών εργασίας και ποιότητας του μεταφορικού έργου στις
συγκοινωνίες και να πάψει αυτή και πολλές άλλες εξαιρετικά επικίνδυνες ταξιδιωτικές…συνήθειες.
ΥΓ. Τώρα, που
γράφουμε αυτό το σημείωμα δεν γνωρίζουμε κάτι για 9 αγνοούμενους… Ευχόμαστε να έχουν την τύχη
του Λευκορώσου οδηγού, που βρέθηκε σώος…
Σχόλια