Δεν είναι κάποιος διάσημος αθλητής… Είναι ένας ανάμεσα
στα εκατομμύρια, που ονειρεύονται και διεκδικούν μία καλύτερη ζωή…
Σε ηλικία 16 ετών έκανε το δυσκολότερο πιθανόν ταξίδι της
ζωής του, μόνος του… Δεν χρειάζεται να περιγράψουμε τί τράβηξε μέχρι να φτάσει…
Τώρα ξέρουμε… Εχουμε ακούσει, έχουμε δει…
Εξίσου αλλά διαφορετικά δύσκολη ήταν η προσαρμογή του
στην Ελλάδα. Δεν είναι μικρό πράμα να εγκλιματιστείς, να προσαρμοσθείς, να
γίνεις αποδεκτός, να ενσωματωθείς…
Ο Σαϊντού, μάλλον τα κατάφερε γρήγορα, αφού τώρα
βρίσκεται μαθητής στο 1ο Γενικό Λύκειο Αγίου Δημητρίου Αττικής και
είναι αριστούχος.
Σαν αριστούχος παρέλασε για την 25η Μαρτίου…
Όλα αυτά αξίζει να τα διηγείται κανείς με θαυμασμό και
αγάπη… Όμως δεν είναι ίδια η στάση των Ελληνικών αρχών αφού το αίτημά του για άσυλο
απορρίφθηκε τον Δεκέμβρη!!!
Δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε την ψυχολογία, την προσωπικότητα,
την κοινωνική ιδεολογική συγκρότηση αυτών, που απορρίψανε το αίτημα του Σαϊντού…
Φυσικά δεν μας εκπλήσσει αφού έτσι ή περίπου έτσι
αντιμετωπίζονται παρόμοιες περιπτώσεις στην συντριπτική τους πλειοψηφία…
Εξάλλου είναι γνωστή η κεντρική πολιτική κατεύθυνση, που δεν είναι τόσο …απλόχερη…
Ετσι, φτάσαμε σε αυτήν την -εκτός των άλλων- σουρρεαλιστική
κατάσταση, όπου ένας αριστούχος παρελαύνων για την 25η Μαρτίου,
βρίσκεται σε καθεστώς απέλασης…
Ισως, όσα αναφέραμε μέχρι τώρα, μπορεί και να περίττευαν
αν σας παρουσιάζαμε κατ’ ευθείαν την επιστολή του συνόλου της σχολικής κοινότητας
του Λυκείου, που είναι μαθητής ο Σαϊντού, καθηγητές, μαθητές, γονείς:
«Οι μαθήτριες και οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς της Σχολικής Κοινότητας του 1ου Γενικού Λυκείου Αγίου Δημητρίου «Τάκης Ζενέτος» απευθύνουμε έκκληση για την έγκριση της αίτησης διεθνούς προστασίας του συμμαθητή και φίλου μας, του μαθητή και γιου μας Σαϊντού Καμαρά, η οποία θα συζητηθεί σε β΄ βαθμό σε λίγες ημέρες.
Ο Σαϊντού, θύμα διακρίσεων και
ακραίας πενίας στη χώρα του, τη Γουινέα, λίγο μετά τη συμπλήρωση των
δεκατεσσάρων χρόνων του, αναζητώντας ασφάλεια και αξιοπρεπή διαβίωση,
αποτόλμησε μόνος, χωρίς συγγενείς ή στηρίγματα στο εξωτερικό, το μεγάλο ταξίδι
φυγής που τον έφερε ως τη χώρα μας, ταξίδι που κανείς έφηβος δεν επιχειρεί αν
δεν αισθάνεται ότι κινδυνεύει η ίδια του η ζωή.
Στο σχολείο μας ήρθε πριν από τρία
χρόνια ως ασυνόδευτος ανήλικος πρόσφυγας, μόχθησε σκληρά να μάθει τη γλώσσα και
να ενταχθεί στο νέο περιβάλλον, άδραξε κάθε μορφωτική ευκαιρία, πέρασε με
επιτυχία τις τάξεις, ολοκληρώνει σε λίγους μήνες το Λύκειο, κυνηγώντας το
όνειρό του για πνευματική πρόοδο και προσωπική καλλιέργεια.
Το σημαντικότερο· έκανε φίλους,
φίλους ζωής, συμμαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς, εργαζόμενους στη δομή
φιλοξενίας, που τον περιέβαλαν με την αγάπη και την αλληλεγγύη τους.
Και μπορεί να ονειρεύεται! Να
ονειρεύεται σπουδές στην Ελλάδα, δουλειά και προσωπική εξέλιξη στην Ελλάδα,
προκοπή στην Ελλάδα, κοντά στους φίλους του που τον στήριξαν και τους στήριξε.
Ο Σαϊντού ρίζωσε εδώ, είναι κομμάτι από τη σάρκα μας, συμμέτοχος σε κάθε μας
δραστηριότητα, μέλος αναπόσπαστο της σχολικής κοινότητας και ης γειτονιάς μας!
Απορριπτική απόφαση στην αίτησή
του συνεπάγεται προφανή κίνδυνο ζωής, βίαιη διακοπή της επιτυχημένης ένταξής
του στην ελληνική κοινωνία, αναίρεση της σκληρής προσπάθειας που έχει καταβάλει
για την επούλωση των τραυμάτων του παρελθόντος, ακύρωση της επίμοχθης
προσπάθειας για μόρφωση!
Απευθύνουμε έκκληση λοιπόν να
εγκριθεί η αίτηση του Σαϊντού και να παραμείνει στη χώρα μας. Κοντά μας! Για να
συνεχίσει να ονειρεύεται!
Για τον Σύλλογο Διδασκόντων
Νίκος Π. Κακλαμάνος
Διευθυντής
Για τον Σύλλογο Γονέων και
Κηδεμόνων
Θέμης Παπαδόπουλος
Πρόεδρος
Για το Δεκαπενταμελές Συμβούλιο
Η Πρόεδρος»
Σχόλια