“Διεθνές δίκαιο”: ένα διαχρονικό ανέκδοτο!

Το διεθνές δίκαιο έχει το χάρισμα της εξαιρετικά υψηλής διατασιμότητας με αποτέλεσμα την …δυνατότητα προσαρμογής του στις πιο αντιφατικές καταστάσεις… Σε αυτές τις ιδιότητες του …διεθνούς δικαίου στις παρούσες συνθήκες αναφέρεται στο άρθρο του ο φίλτατος Νίκος Μητσιάλης. Παραθέτουμε…

“Διεθνές δίκαιο”: ένα διαχρονικό ανέκδοτο! 

Τελικά ο Πούτιν μετά την αναγνώριση των Ρωσόφωνων περιοχών Ντονέτσκ και  Λουχάνσκ, τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης απασφάλισε: «Αποφάσισα να διεξαχθεί στρατιωτική επιχείρηση…», δήλωσε σε έκτακτο τηλεοπτικό διάγγελμα, διευκρινίζοντας πως δεν επιδιώκει την κατάληψη αυτής της χώρας.



Το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι οι δυνάμεις τους πλήττουν στρατιωτικές υποδομές στην Ουκρανία με όπλα υψηλής ακρίβειας∙ εξουδετερώνοντας ειδικά βιομηχανίες παραγωγής πολεμικού υλικού. Η Ουκρανία τη περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης ήταν η καρδιά της πολεμικής βιομηχανίας!  

Τα επόμενα και τα παρεπόμενα αυτής της εισβολής σε τηλε-οθόνες από ειδικούς Ρωσολόγους που αντικατέστησαν τους κάποτε σοβιετολόγους∙ μιλούν για έναν πόλεμο στην Ευρώπη μετά 80 χρόνια από τον δεύτερο παγκόσμιο. Σύμφωνα με αυτούς Γιουγκοσλαβία και Κύπρος βρίσκονται στη…Παταγονία κάπου εκεί στη Γη του Πυρός! Πηχυαίοι τίτλοι και για το πρωτόγνωρο της καταπάτησης του «διεθνούς δικαίου»!

Γεγονότα που μας γυρίζουν στην εποχή της κρίσης των πυραύλων στη Κούβα τον Οκτώβρη του ‘62. Μια επαπειλούμενη σύρραξη ΗΠΑ-ΕΣΣΔ∙ με τις ΗΠΑ να τιμωρούν από τότε το νησί της επανάστασης μ’ ένα 62χρονο σκληρό εμπορικό, οικονομικό και χρηματοπιστωτικό εμπάργκο. Διαχρονικό έγκλημα που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα στα πλαίσια του «διεθνούς δικαίου» του πανίσχυρου ιμπεριαλιστή!

Μεταξύ άλλων η Λατινική Αμερική αποτελεί μια σημαντική περιοχή που η ΗΠΑ εφάρμοσαν και εφαρμόζουν για 200 χρόνια ένα «διεθνές δίκαιο» αιμοσταγών δικτατοριών∙ ένα τέτοιο μοντέλο Παναμά ήταν και η «δική» μας εθνοσωτήριος στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απρίλη…

Αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ το 2003 χωρίς έγκριση του ΟΗΕ και πάλι χωρίς την γνωστή δικαιολογία του «διεθνούς δικαίου∙ μια επέμβαση που κατήγγειλαν το Παρίσι, το Βερολίνο και η Μόσχα! Αυτή η «λεπτομέρεια» έχει καταγραφεί από τις ΗΠΑ και η αποτροπή μιας στενότερης πολύπλευρης συνεργασίας Ρωσίας και Ενωμένης Ευρώπης, επιδιώκεται κυρίως με τη Νατοϊκή περικύκλωση της Ρωσίας, αναβιώνοντας συνθήκες ψυχρού πολέμου…

Στο πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας όχι μόνο δεν τους χρειάστηκε το «Διεθνές Δίκαιο», αλλά αντίθετα ο πρόεδρος της τότε μοναδικής υπερδύναμης, Μπιλ Κλίντον, ξεκαθάρισε τον Ιούνη του ‘99 πως : «Αυτό που κάναμε στο Κοσσυφοπέδιο μπορούμε να το ξανακάνουμε και πάλι, μπορούμε να το κάνουμε και αύριο αν είναι αναγκαίο, είτε στην Αφρική, είτε στην Κεντρική Ευρώπη…»

Ο Μπίλης έδειχνε τότε κυνικότατα πού ακριβώς γράφει το διεθνές δίκαιο! Βέβαια αυτό το διαλαλούσε σε μια εποχή που στη Ρωσία ήταν «πρόεδρος» ένα από τα τελευταία ζόμπι της κομματικής ιντελιγκέντσιας, ο μεθύστακας Γιέλτσιν, με πραγματικούς κυβερνήτες τη κόρη του Τατιάνα Ντιατσένκο και τους ολιγάρχες… 

Σήμερα η Ρωσία του Πούτιν είναι μια ιμπεριαλιστική πλανητική δύναμη με πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή και γι’ αυτό θεωρεί το «διεθνές δίκαιο» ανέκδοτο, όπως και οι δυτικοί που το χρησιμοποιούν ως άλλοθι! Όσο για τις σκληρές κυρώσεις με τις οποίες θα τιμωρήσουν τη Ρωσία, αυτές θα δημιουργήσουν νέα στρώματα φτωχοποίησης, με συνεχείς εκρήξεις ακρίβειας σε είδη λαϊκής κατανάλωσης∙ ένας οικονομικός πόλεμος που δεν από γνωρίζει σύνορα. Σε τέτοιες κολασμένες εποχές οι δισεκατομμυριούχοι πολλαπλασιάζονται! 

Το πρόβλημα κυρίως των αμερικάνων είναι η αμφισβήτηση τους από ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία και κυρίως ο γίγαντας Κίνα του ενάμισι δισεκατομμυρίου κατοίκων, ίσως αύριο και η Ινδία∙ που διεκδικούν δυναμικά μερίδιο σε ζωτικούς πλανητικούς χώρους. Εξέλιξη που σταδιακά θα δημιουργεί οικονομική ασφυξία στους μέχρι χτες «ιστορικούς» ιδιοκτήτες του πλανήτη.

Το «διεθνές δίκαιο» που αυτοί έχουν καταντήσει κουρελόχαρτο, το θυμούνται τώρα που απειλούνται από ιμπεριαλιστές που βγαίνουν στην «πιάτσα» της πειρατείας με «σημαίες ευκαιρίας» αλλά και με πυραύλους και κανόνια.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται πάντα σαν τραγωδία που την πληρώνουν, με άμεση καταβολή σε αίμα και προσφυγιά, τα συνήθη θύματα…  

  

Σχόλια