Τηλε-δίκες…

Η αλήθεια είναι πως αυτές οι μέρες αυτές είναι γεμάτες από χαρά και ευδαιμονία για την ‘τηλεκριτική’ της σφαλιάρας… Ο πόλεμος στην Ουκρανία στην αρχή και η υπόθεση των μικρών κοριτσιών στην Πάτρα ύστερα, έχουν …θρέψει κόσμο και κοσμάκη. Νάναι καλά!

Πόλεμο άλλο δεν χρειαζόμαστε αρκεί να συνεχίζεται ο ίδιος πιο εμπλουτισμένος… Εκείνο, που πουλάει πολύ είναι ομαδικοί τάφοι και απώλειες της Ρωσίας τύπου καταδρομικού ‘Μόσχα’ και ό,τι άλλο καλό υπάρχει… Για όλα αυτά γράφει ο φίλτατος Νίκος Μητσιάλης κάνοντας έναν ‘απολογισμό’ του τηλεοπτικού μας τοπίου… Αντε και σ’ ανώτερα…  

Τηλε-δίκες…

Και ξάφνου κόπασε τηλεοπτικά ο πόλεμος στην Ουκρανία… Η συνεχής εικοσιτετράωρη μετάδοση πολεμικών ρεπορτάζ από την καρδιά της «Μαρτυριούπολης» και άλλων σε πολιορκία πόλεων, περιορίστηκαν στο ελάχιστο! Επίσης και οι ενδιαφέρουσες ανταποκρίσεις από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες... Εξαφανίστηκαν και εκείνες από τη Ρωσία…

Το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον της Ρωσικής εισβολής καλύπτεται πλέον στα ολιγόλεπτα δελτία ειδήσεων! Η ατμόσφαιρα των μέχρι πριν λίγο μπαρουτοκαπνισμένων πρωινάδικων και απογευματινών πάνελ, με τις δακρύζουσες και τους οργισμένους για τα εκεί αναφερόμενα ως εγκλήματα των εισβολέων, άλλαξε και η εγχώρια θανατίλα αντικατέστησε την Ουκρανική πολεμική ανθρωποκτόνα τραγωδία…

Δεν είναι πρωτόγνωρο αυτό. Έτσι ακριβώς κατέβηκε και το «κορονόδραμα»! Από τη μια μέρα στην άλλη, το πάνελ των λοιμωξιολόγων και οι εσπερινές ανακοινώσεις από υφυπουργούς με στολή εκστρατείας για εμβολιασμένους και ατίθασους ανεμβολίαστους, καθώς και για αριθμούς κρουσμάτων και θανάτων, αποσύρθηκαν…

Η σκηνική εικόνα αλλάζει, προκειμένου να κρατηθεί το ενδιαφέρον του τηλεθεατή αμείωτο! Ένα νέο σήριαλ παίζει τώρα στην οθόνη του, ανεβάζοντας την αδρεναλίνη, ξυπνώντας του πρωτόγονα ένστικτα, αναδεικνύοντας έτσι την επιτυχία σεναρίου και σκηνοθεσίας…

Λεπτομέρειες ανατριχιαστικές, ακόμα και μακάβρια προσβλητικές για τη μνήμη του νεκρού, όπως το ολόγραμμα της 9χρονης Τζωρτζίνας που προβλήθηκε από γνωστό τηλε-κάναλο. Συνεχώς επαναλαμβανόμενες «αποκαλύψεις», προκειμένου να τις χωνέψουν οι τηλεθεατές και ειδικά οι φανατικοί καναπεδάτοι οπαδοί των εξπέρ τηλε-αναλυτών…

Γενικά το «έγκλημα» πρέπει να γίνει η καθημερινή πνευματική τροφή και το επίκαιρο θέμα των συζητήσεων! Γι’ αυτό και δε «χωράνε» τηλεοπτικά, τα προβλήματα της ακρίβειας στα απαραίτητα για τη ζωή μας αγαθά. Η αγωνία για το μεροκάματο του τρόμου, η αναμονή της «φαρμακερής» του ηλεκτρικού ρεύματος. Τα εμπόδια που υψώνουν στη μόρφωση των νέων ανθρώπων ή η αγωνία για τη νοσοκομειακή περίθαλψη, ως αποτέλεσμα ενός διαλυμένου συστήματος υγείας…

Επίσης, ο τηλεοπτικός χρόνος είναι απαγορευτικός για προβολή εικόνων από διεκδικητικούς αγώνες, όπως η προχθεσινή γενική πανελλαδική απεργία… Το ίδιο αφιλόξενος είναι και για εγκλήματα που χαρακτηρίζονται «εργατικά ατυχήματα», σαν και αυτό στο εργοτάξιο, όπου πριν από μερικές μέρες τρεις άνθρωποι του κολασμένου μεροκάματου έχασαν τη ζωή τους.           

Όμως ρεπορτάζ που δείχνουν με κάθε τηλεοπτική λεπτομέρεια τη πορεία του  εγκλήματος, αποκαλύπτοντας από τις πρώτες κιόλας ώρες τον δράστη! Αναλύοντας ακόμα και τη χημική σύνθεση και τον τρόπο προμήθειας του εργαλείου του εγκλήματος, έχουν απεριόριστο χρόνο προβολής! Ένα τηλε-ανακριτικό οδοιπορικό που παρέχει… φως στο τούνελ αυτής της τραγικής και πρωτοφανούς ιστορίας.

Διαρροές από δικαστικά ντοκουμέντα, επιβεβαιωμένες «δημοσιογραφικές πληροφορίες». Στη διάθεση του τηλε-κοινού και «γνωματεύσεις» ψυχολόγων και άλλων πολλών ειδικοτήτων, πρόθυμων να εμφανιστούν στο «γυαλί»! Μια τηλε-δικαστική διαδικασία που έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με το δικαιϊκό μας σύστημα, που επιτάσσει πως: «Κάθε κατηγορούμενος τεκμαίρεται ότι είναι αθώος μέχρι αποδείξεως της ενοχής του…»

Η επιτυχία όλης αυτής της «επίπονης» τηλεοπτικής προσπάθειας επιβεβαιώνεται απολύτως από τις εικόνες που δείχνουν ένα συγκεντρωμένο οργισμένο έως άγριο πλήθος, έξω από το σπίτι της κατηγορούμενης, η οποία προφυλακίστηκε τη περασμένη Δευτέρα, με συμφωνία ανακρίτριας και εισαγγελέα, ως επικίνδυνη για τη διάπραξη νέων αδικημάτων.

Οι περισσότεροι από τους συγκεντρωμένους ήταν νέοι άνθρωποι, με κινητά στα χέρια που τραβούσαν αναμνηστικές φωτογραφίες από μια πρόσοψη ενός κατάκλειστου σπιτιού που στο παντζούρι του παραθύρου είχαν γράψει: «θάνατος  στους παιδοκτόνους», μια ακόμα επιτυχία του τηλε-δικαστηρίου! Ένα μουντό σκηνικό που το συνόδευαν κραυγές με ποικίλα «κοσμητικά» επίθετα και το πλέον ανησυχητικό, με την επαναφορά της θανατικής ποινής, ως απαίτηση του αγανακτισμένου όχλου…

Τελικά απέχουμε χρονικά πολύ από την εφαρμογή ακόμα και του νόμου του Λύτνς; Αν επαναφέρουμε στη μνήμη ανατριχιαστικές σκηνές από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, που τον εκτέλεσαν ομαδικά μ’ ένα θάνατο κλοτσοπατινάδας και με αιτία μια ανύπαρκτη κλοπή, η απάντηση είναι Όχι…