Τέλος στο show των Γαλλικών εκλογών… Ολοκληρώθηκε ...''κατ’
ευχήν'' με τον θρίαμβο του Μανού… Ινα δικαιωθεί το ρηθέν υπό του γράφοντος εις
την χτεσινή ανάρτηση: …Ο χρόνος των προεδρικών εκλογών δεν ήταν ο καλύτερος
για την Μαρί Λεπέν…
…Είδατε, πως παρ’ ό,τι τονίσαμε πως
δεν …είμαστε προφήτες, μας αρέσει, που πέσαμε μέσα στην πρόβλεψη…
Στην πραγματικότητα χαιρόμαστε, γιατί αρχίζει
μία περίοδος σημαντικής πολιτικής δραστηριότητας που αφορά την Γαλλία και την αριστερά,
μετά τα υψηλά ποσοστά της 'ανυπότακτης Γαλλίας' στον α΄γύρο των προεδρικών…
Η ανοιχτή πρόταση Μελανσόν, που είναι
ταυτόχρονη παράλληλη εισήγηση του γαλλικού Κ.Κ. βάζει επί τάπητος το ζήτημα της
άμεσης ουσιαστικής συνεργασίας των δυνάμεων του ριζοσπαστικού χώρου, με διαμόρφωση
ενιαίου ψηφοδελτίου από τον πρώτο γύρο των βουλευτικών, που πραγματοποιούνται
σύντομα…
Το προγραμματικό πλαίσιο του Ζαν Λυκ
Μελανσόν περιέχει τις επιθυμητές δεσμεύεις και προτάσεις… Μία επιτυχημένη
συγκρότηση του μετώπου θα βάλει τις βάσεις για μία ενωτική ανατρεπτική πολιτική
δράση σε μία από τις μητροπόλεις του καπιταλισμού και την μοναδική με τόσο
ισχυρή παρουσία αριστερού ριζοσπαστικού ρεύματος…
Δικαιολογημένα, κάποιοι θα ανακαλέσουν
στην μνήμη τους το κοινό πρόγραμμα των Γάλλων κομμουνιστών και σοσιαλιστών, που
τελικά μετατράπηκε στο όχημα έλευσης του βοναπάρτη Μιτεράν στην εξουσία και
στην ταυτόχρονη βαθμιαία ρίκνωση του ΓΚΚ σε ταπεινωτικά ποσοστά…
Σήμερα, (ευτυχώς!) το άμεσα ζητούμενο
δεν είναι το ‘πρόγραμμα εξουσίας’ το οποίο ανεμίζουν πλήθος ρεφορμιστικών
σχηματισμών ανά την υφήλιο… Αυτό επιβάλλει ο ‘πολιτικός ρεαλισμός’, τον οποίο προδίδουν
ακόμη και οι ίδιοι οι υποστηριχτές του… Στο όνομα του υπεράνω όλων ‘κυβερνητισμού’
εκποιούν ακόμη και τα ελάχιστα ψήγματα φιλολαϊκής πολιτικής που μοιάζουν ανεκτά
από το σύστημα αλλά τελικά δεν είναι…
Μία σοβαρή, υπολογίσιμη ριζοσπαστική
δύναμη καλείται να συμβάλλει πρώτα και κύρια στην ματαίωση ή τουλάχιστον στην αναστολή των μέτρων, που ο Μακρόν επιθυμεί
απελπισμένα να επιβάλλει και να ορίσει το πολιτικό του στίγμα ως ο μέγας
μεταρρυθμιστής, που θα ισοπεδώσει δικαιώματα-καταχτήσεις αιώνων των Γάλλων εργαζόμενων…
Αυτό το ‘παιγνίδι’, που παίζεται από
καιρό στην Δύση -ουσιαστικά από την πτώση του υπαρκτού- κλιμακώνεται εξαιτίας της
δομικής κρίσης του καπιταλισμού και βάζει τις προοδευτικές δυνάμεις απέναντι
στο πραγματικό δίλημμα: θα περάσουν ή όχι;;;
Αυτός ο αγώνας για τον Γαλλικό λαό
αρχίζει με τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές… Και η αρχή, το ήμισυ του παντός…
Ισχύει αυτό ιδιαίτερα τώρα, γιατί ένας συσχετισμός δυνάμεων στο κοινοβούλιο
δυσμενής για τον Μανού, μπορεί να αναστείλει ή να ματαιώσει πολλά από τα ‘φιλολαϊκά’
του μέτρα…
Και το σπουδαιότερο: όλη αυτή η
πολιτική δράση, τόσο στην προεκλογική περίοδο όσο και κύρια στην
καθημερινότητα, που θα ακολουθήσει μπορεί να αναδειχτεί καταλύτης εξελίξεων με
πρωταγωνιστές τους ίδιους τους εργαζόμενους…
Για πολλοστή φορά θα θυμηθούμε, πως η
Γαλλία στους τελευταίους τρείς αιώνες είναι το σημαντικότερο ‘εργαστήριο’
κοινωνικών εξελίξεων… Για τα καλύτερα αλλά και για τα…λιγότερο καλά…
Δεν διαπνεόμαστε από αυτή την
ψυχοθεραπευτική αισιοδοξία, που αδυνατεί να παρακολουθήσει τις διακυμάνσεις της
πραγματικότητας… Με συναίσθηση δυσκολιών, που εδράζονται σε αρνητικές
παραδόσεις, σε πρωτοφανείς προκλήσεις και την ισοπεδωτική, αλλοτριωτική ‘πυρηνικής’
ισχύος δράση των ΜΜΕ, περιμένουμε…
Αν η εποχή συντίθεται από αρκετά
πρωτοφανέρωτα στοιχεία, τότε είναι μάλλον βέβαιο, πως και η επαναστατική θεωρία
έχει να περιμένει από αυτά…
Περιμένουμε, θεωρώντας τον παρόντα χρόνο της Γαλλικής
ιστορίας ιδιαίτερα κριτικό… Για τους Γάλλους, για τον κόσμο…
Σχόλια