Τον Φρανσουά Ολάντ τον θυμάστε, βέβαια… Είχε ξεχωρίσει
για την …αποφασιστικότητά του, την ριζοσπαστικότητά του, την διάθεση σύγκρουσης
με το μεγάλο κεφάλαιο… Με μία λέξη ήταν ένας …’αγριοσοσιαλιστής’. Ολαντρέου, όπως
τον έλεγε κάποιος, που δεν θυμάμαι, στα νεανικά του χρόνια…
Ο Ολάντ, λοιπόν, παιδί του οποίου τυγχάνει ο Μανού,
που διαθέτει ταυτόχρονα την γονική προστασία του τραπεζικού γαλλικού συστήματος,
μίλησε… Τι είπε, λοιπόν;;;
Μα, το αυτονόητο!!! Είναι ριζικά αντίθετος, εντελώς
αντίθετος με την συνεργασία του Σοσιαλιστικού Κόμματος με την Ανυπότακτη Γαλλία…
Αν αυτό συμβεί, το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα διαλυθεί.
Τον άκουσε η ντροπή και ντράπηκε… Ο άνθρωπος, που
συνέβαλε αποφασιστικά στην συρρίκνωση του σοσιαλιστικού κόμματος, με την
πολιτική του… Που πρωταγωνίστησε στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της Γαλλίας
στο Μαλί, στην Συρία και αλλού. Στην ενίσχυση της καταστολής σε βάρος των
εργαζόμενων. Στην ευθυγράμμιση της Γαλλίας με τις ΗΠΑ στην παγκόσμια σκακιέρα…
Μίζερος και μικρός ακόμη και στα ροζ σκανδαλάκια του… Τομέας
στο οποίο διέπρεψε ο άλλος αγριοσοσιαλιστής Στρος Καν.
Που έγραψε το κόμμα, για το οποίο …’αγωνιά’ σήμερα,
στα παλαιότερα των υποδημάτων του, υποτιμώντας και περιφρονώντας τους ‘συντρόφους’
του με την προώθηση του Μακρόν…
Φανατικός Μακρονιστής, λοιπόν ο Φρανσουά,
πρωταγωνιστεί στην ματαίωση της συσπείρωσης τη αριστεράς, για να μην διαλυθεί
το ‘πανίσχυρο΄ σοσιαλιστικό κόμμα του οποίου η υποψήφια για την προεδρία Αν
Ινταλγκό έλαβε το αστρονομικό ποσοστό του 1.75%.
Ας σημειωθεί πως με τον Φρανσουά έχει συνταχθεί και ο Ζαν
Πιερ Σεβενεμάν, παλιός υπουργός του Μιτεράν, της ‘αριστερής’ πτέρυγας. Και
βέβαια ο απαράμιλλος τελευταίος πρωθυπουργός του Ολαντ, Εμανουέλ Βαλς.
Μα θα μπορούσε να είναι αλλιώς… Ολοι αυτοί οι
φθαρμένοι από τον χρόνο και τις συναλλαγές τους απαράτσνικοι του σοσιαλιστικού
κόμματος αναζητούν ασφαλή στέγαση, προστασία, αποφυγή επικίνδυνων αναδεύσεων…
Παρότι υποστηρίζουμε επίμονα την ενότητα της αριστεράς
σαν δύναμη ματαίωσης της επερχόμενης αντιλαϊκής επιθετικότητας του Μακρόν, δεν
θεωρούμε, πως τύποι σαν τους παραπάνω μπορούν να είναι -στην καλύτερη
περίπτωση- κάτι περισσότερο από βαρύδια… Κάτι σαν την ΠΣ στον ΣΥΡΙΖΑ αν και ελπίζουμε
και αισιοδοξούμε ότι η ‘Ανυπόταχτη Γαλλία’ δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ.
Φαίνεται απ’ ότι γράφουμε, πως δεν υποτιμάμε την
σημασία των επερχόμενων εκλογών. Παρά ταύτα δεν πιστεύουμε, πως ένας συρφετός
προσερχόμενων θα ήταν εγγύηση για μία συνεπή, δημοκρατική στην λειτουργία της,
ριζοσπαστική στο προγραμματικό πλαίσιο και στη δράση της αριστερή συσπείρωση…
Το αντίθετο μάλιστα…Τύποι σαν τους Ολάντ, Βαλς, Σεβενεμάν κ.λ.π. ΑΝ
προσέρχονταν θα ήταν σε μόνιμη βάση παράγοντας πολιτικής ταλάντευσης προς τα
δεξιά, νόθευσης της φυσιογνωμίας της… Καλύτερα, λοιπόν, που από τώρα
ξεκαθαρίζουν την θεμελιακή τους πρόθεση να παρεμποδίσουν την ενίσχυση της αριστεράς…
Και αυτό η αριστερά πρέπει να το εκλαϊκεύσει στον μέγιστο βαθμό… Για να πάψουν
οι προβοκάτσιες, τα μαγειρέματα, τα κάλπικα διλήμματα να καθορίζουν το κεντρικό
πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας. Στην αγωνιστική παράδοση του λαού της οποίας
πάντοτε προσβλέπουμε…
Μακάρι να πάνε καλά οι συνεπέστερες ριζοσπαστικές
δυνάμεις στις επερχόμενες εκλογές...
Όμως, η ηλικία, η πείρα και η γνώση μας επιτρέπει να
κατανοούμε, ότι ο ιστορικός χρόνος είναι ασύγκριτα υπέρτερος του ανθρώπινου βιολογικού
κύκλου και πολύ απλά: Η ζωή δεν τελειώνει με τις βουλευτικές εκλογές… Ας μπούνε
οι βάσεις για μία καλύτερη συνέχεια… Από αυτό πάσχουμε και όχι από το αντίθετο…
Από Ολαντρέου είμαστε γεμάτοι, χορτάτοι και βαρυστομαχιασμένοι…
Σχόλια