Αυτές τις ώρες της πολεμικής έντασης είναι εύλογο να
περνάνε διάφορες σκέψεις από το νου, που έχουν να κάνουν με τα αίτια αυτής της συφοράς.
Μία από αυτές και μάλιστα από τις πιο
σημαντικές είναι η στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στον πόλεμο της Ουκρανίας αλλά
και η διαδρομή της από την δημιουργία της…
Ερχεται στο νου, π.χ. η ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης
άνθρακα και χάλυβα, στην οποία πρωταγωνίστησαν οικονομολόγοι επιτελείς του
Χίτλερ.
Αργότερα με την μετατροπή της σε ΕΟΚ, συνοδεύτηκε από
την προτρέχουσα φήμη του οργανισμού προώθησης της Ευρωπαϊκής ανεξαρτησίας,
προάσπισης της δημοκρατίας και διάφορα άλλα …καλά.
Την διάθεση αλλά και την ικανότητα προάσπισης της
δημοκρατίας την βιώσαμε κατά τα χρόνια της χούντας, όπου πέρα από την φιλοξενία
διωκόμενων αγωνιστών ουδεμία σοβαρή αντιδικτατορική παρέμβαση ή δράση αναλείφθηκε.
Η ‘εκδίωξη’ της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ενωση δικαιωμάτων του ανθρώπου ήταν
τόσο σοβαρή, ώστε η χούντα έσωσε την …αξιοπρέπειά της αποχωρώντας πριν την
διώξουν!
Εντούτοις η ΕΟΚ διατήρησε την φήμη της ως υπερασπιστής
μεγάλων δημοκρατικών και φιλελεύθερων αξιών ενώ στην ουσία της ήταν και
συνέχισε να είναι συνασπισμός μεγάλων τραστ, που κυριαρχούν στο παγκόσμιο
σκηνικό και που καταρχήν είχαν την ανάγκη της ενοποιημένης Ευρωπαϊκής
αγοράς και της υπέρβασης διάφορων διακρατικών ‘γραφειοκρατικών’ ‘εμποδίων’.
Τίποτε το καινούριο δηλαδή… Μία ομαλή εξέλιξη ωρίμανσης ενός καπιταλιστικού
μηχανισμού υψηλής εμβέλειας, που στο επίπεδο της δημόσια εικόνας και
προπαγάνδας χρησιμοποιούσε την ‘δημοκρατία’ και την ‘ελευθερία’ ως μέσα
ιδεολογικής ποδηγέτησης και πειθάρχησης των λαών.
Η αριστερά στην Ευρώπη τα πρώτα χρόνια
πήρε καθαρές θέσεις σαφώς επεξηγημένες… Όπως έκανε και η Ελληνική
αριστερά… ‘Η Ελλάς στον λάκκο των λεόντων’,
(ένα έργο, που αποσπάσματά του έχουμε παρουσιάσει στην σελίδα PODCAST) είναι μία τέτοια συλλογή τοποθετήσεων μεταξύ των
οποίων και του Ηλία Ηλιού, που είχε και την ουσιαστική επιμέλεια της έκδοσης.
Η ανάδειξη ενός τμήματος της κομμουνιστικής αριστεράς
σε Ευρωκομμουνιστικό, συνοδεύτηκε ή καλύτερα κυριαρχήθηκε από την ριζική
μεταβολή της θέσης για την ΕΟΚ, η οποία από λάκκος των λεόντων μετατράπηκε σε
χώρο …απείρου ευδαιμονίας… Οι πιο ψύχραιμοι από τους …συντρόφους της άλλης
πλευράς αναγνώριζαν και κάποια ‘προβλήματα’. Όμως και αυτά θα τα υπερέβαιναν οι
εργαζόμενοι με την πάλη τους…
Εχουν περάσει τόσα χρόνια… Ο ‘υπαρκτός’ κατέρρευσε σαν
τραπουλόχαρτο υπό την πλήρη ανοχή και εν πολλοίς επιδοκιμασία των λαών… ο
Ευρωκομμουνισμός διαλύθηκε παντελώς σε μίγμα ατόμων και μορίων… Ακόμη, όμως,
δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί οι εργαζόμενοι έπρεπε να πέσουν στον λάκκο των
λεόντων, να παλέψουν με τα λιοντάρια και αν τα νικούσαν, να τους μείνει ο
…λάκκος.
Όμως με την κατάλληλη προπαγάνδα, που σήμερα έχει
πάρει διαστάσεις αρμαγεδώνα σύγχυσης και παραπληροφόρησης, όλα αυτά τα ψευδεπίγραφα
σχήματα, έχουν εξασφαλίσει επιδοκιμασία, έγκριση ή τουλάχιστον ανοχή…
Ο ‘Ευρωπαϊσμός’ μάλιστα των πρώην συντρόφων έχει
απογειωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε πρώτοι αυτοί ζήτησαν να αποκτήσει η ΕΕ και δική
της αμυντική θωράκιση, ξέχωρα από το ΝΑΤΟ… Πρόταση, που σήμερα υιοθετούν στα
λόγια και ορισμένοι από τους Ευρωπαίους ηγέτες… Η οποία, όμως αν εφαρμοσθεί
σημαίνει διάλυση του ΝΑΤΟ. Τι νόημα θα είχε να είναι ένα κράτος
σε δύο διαφορετικούς μηχανισμούς αν αυτοί δεν είναι συγκοινωνούντα δοχεία...
Να λοιπόν, ένα …’ρεαλιστικό’ αίτημα για να αγωνιστεί κανείς…
Να διαλυθεί το ΝΑΤΟ ή να μείνει μόνον με ΗΠΑ και Καναδά για να αποκτήσει η ΕΕ
δικό της στρατό, αεροπορία και ναυτικό…
Με αυτή την ιδέα, αν κάποιος διαθέτει ταλέντο μπορεί
να φτιάξει ένα ωραίο κωμικό σενάριο για ταινία του τύπου: ‘SOS Πεντάγωνο
καλεί Μόσχα’.
Για την ώρα, όμως και στα πλαίσια της πλήρους Αμερικανικής
ηγεμόνευσης του Δυτικοευρωπαϊκού χώρου, ακόμη και οι ανένταχτες χώρες ‘βιάζονται’
να μπουν στο ΝΑΤΟ (Φιλανδία, Σουηδία,
Μολδαβία κ.λ.π.)…
Νομίζω, πως υπό το φως αυτών των εξελίξεων, μάλλον
πρέπει να αναβάλουμε εμείς οι …προοδευτικοί το αίτημα για ξεχωριστό Ευρωπαϊκό
σύστημα άμυνας… Αργότερα, έχει ο Θεός…
Υπάρχει βέβαια η πιθανότητα να αντιδράσει το
‘Ευρωπαϊκό’ κεφάλαιο στον στραγγαλισμό, που τον υποβάλλουν οι ΗΠΑ με την
ευρωπαϊκή τους πολιτική… Αυτό εκφράζεται, δια στόματος Μακρόν, Σολτς και
Ντράγκι, που κάνουν ένα βηματάκι πίσω στην δαιμονοποίηση της Ρωσίας, ζητούν
διαπραγματεύσεις και όχι πόλεμο με στόχο την ειρήνευση… Δειλά και σιγά για να
μην τσαντιστεί ο Τζο…
Γιατί αυτή είναι και παραμένει η πραγματικότητα της
ΕΕ… Ακόμα περισσότερο τώρα η ευθυγράμμιση της με της ΗΠΑ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ
είναι απόλυτη.
Κάτι, δηλαδή σαν την εικόνα του σκίτσου, που εισάγει
στο άρθρο…
ΥΓ: Ποιος είπε στον ηθοποιό - πρόεδρο Ζελένσκι να
κλείσει την στρόφιγγα του φυσικού αερίου;;; Ο ευρών κερδίζει μπρίκι μπαταρίας
ρεύματος…
Σχόλια