Η στιγμή, που σοβιετικός στρατιώτης Μιχαήλ
Πετρόβιτς Μίνιν καρφώνει την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στην καρδιά του
θηρίου. Δεν είναι μόνος του… Αυτή η σημαία είναι βαμμένη στο αίμα είκοσι εκατομμυρίων
Σοβιετικών στρατιωτών και πολιτών. Και όχι μόνο. Πολλά άλλα εκατομμύρια,
διωγμένων, βασανισμένων, εξολοθρευμένων κατοικούντων τον πλανήτη, ακουμπάνε την
σημαία και σπρώχνουν τον τροχό της ιστορίας προς την σωστή πλευρά…
Η ιστορία, δυστυχώς, δεν πορεύεται
ευθύγραμμα… Γιατί δεν είναι όλοι πρόθυμοι να βοηθήσουν το γύρισμα του ήλιου. Κάτι
χειρότερο: κάποιοι προσπαθούν να βάλουν εμπόδια ψηλά και δυσκολοπροσπέραστα…
Σκεφτείτε π.χ., πως σήμερα, που η
ανθρωπότητα θα έπρεπε να πανηγυρίζει σύσσωμη, να θυμάται περήφανη και να
δεσμεύεται στον δρόμο της τιμής, στο Κίεβο υψώνεται ‘περήφανος’ ο ανδριάντας
του Στεπάν Αντρίγιοβιτς Μπαντέρα, ενός σκληρού φασίστα, τρομοκράτη, συνεργάτη
για μεγάλη περίοδο των καταχτητών ναζί… Το άγαλμά αυτού, που από το 2014 χαρακτηρίζεται
εθνικός ήρωας, έχουμε παρουσιάσει άλλη φορά, για να καταδειχθούν τα …βαθιά
δημοκρατικά αισθήματα και προθέσεις της κυβέρνησης του Κιέβου…
Σήμερα θα αρκεστούμε στην σημαία, που
κάρφωσε το θηρίο στην καρδιά του… Που μας έδωσε το δικαίωμα να υπάρχουμε, να
παλεύουμε, να ελπίζουμε… Μαζί, φυσικά, με τον βόγγο και την θυσία της ανθρωπότητας,
που χρειάστηκαν για να ηττηθούν τα τευτονικά ανθρωποειδή…
Δύσκολο να αγγίξουμε την συγκίνηση του
Μιχαήλ Πετρόβιτς Μίνιν, εκείνη την μοναδική στιγμή…
Σήμερα θα κοιτάζουμε και θα ξανακοιτάζουμε
την φωτογραφία… Για να εμπνεόμαστε και να ονειρευόμαστε…
Σχόλια