Το ερώτημα ρητορικό… Πάντα μία επίσκεψη τριών ηγετών
των σημαντικότερων κρατών της ΕΕ θα είχε νόημα… Πόσω μάλλον αυτές τις ώρες υπό
αυτές τις συνθήκες…
Αρχικά η κίνηση εμπεριέχει έντονο τον συμβολισμό Δυτικοευρωπαϊκής
παρουσίας στο πολιτικο-στρατιωτικό σκηνικό της Ουκρανίας… Είμαστε εδώ,
δηλώνουν οι τρείς…
Το θέμα είναι πόσο το πιστεύουν ή τους πιστεύουν… Η παρουσία
της ΕΕ βηματοδοτείται από τις ΗΠΑ, που δίνουν το σάλπισμα αλλά και το νόημα της
συμμετοχής… Είναι φανερό, ότι άλλες χώρες εντός ή και εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ελλάδα,
Βαλκάνια με εξαίρεση την Σερβία, Βαλτικά Κράτη) εμφανίζονται προθυμότερες και
καταθέτουν με κάθε δυνατό τρόπο τα διαπιστευτήρια της προτίμησής τους προς την
Αμερικανική γραμμή. Η ηγετική ομάδα της ΕΕ ευθυγραμμίζεται αλλά δεν
πρωταγωνιστεί στο πνεύμα των ΗΠΑ: ‘Ειρήνη μέσω νίκης’
Ειδικά η Ελλάδα, εμφανίζει την ‘ισχυρότερη’ αντιρωσική
στροφή της. Κατά την γνώμη μας πρόκειται για μία ανακατεύθυνση των εξωτερικών ισορροπιών
της χώρας, που βιώνεται εδώ και μία δεκαετία περίπου… Κινήσεις παλιότερες, όπως
η δημιουργία του σταθμού LNG
στην Αλεξανδρούπολη, η ‘ιστορία’ του
αγωγού Μπουργκάζ-Αλεξανδρούπολης, η ‘βιασύνη’ για την συμφωνία με την Βόρεια
Μακεδονία σήμερα φωτίζονται και από τις πρόσφατες γεωστρατηγικές εξελίξεις στην
Βόρεια ακτή του Εύξεινου Πόντου… Υπήρξαν αρκετοί διανοητές σε Δυτική Ευρώπη και
ΗΠΑ, που από τα τέλη του 20ου αιώνα ερμήνευαν τις ‘περιπέτειες’ των
Δυτικών Βαλκανίων ως κινήσεις με στόχο τον στραγγαλισμό της Ρωσίας… Ερμηνείες,
που τότε έμοιαζαν υπερβολικές και βολονταριστικές σήμερα έρχονται να αρτιώσουν
το ‘story’ της
γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής της ευρύτερης περιοχής…
Ο Ζελένσκι, λοιπόν, εμφανίζεται ως στηριζόμενος από την
Τρόϊκα, πρωταγωνιστής στην διαμόρφωση της αντιρωσικής πολιτικής… Πόσο αντιστοιχεί
στην πραγματικότητα αυτή η εικόνα;;;
Είναι όλο και λιγότεροι αυτοί, που πιστεύουν, νομίζουν
ή φαντάζονται, πως ο Ζελένσκι μπορεί να ληφθεί στα σοβαρά… Είναι προφανές πια,
πως η επιλογή του να μεταφέρει στην ζωή την ‘πετυχημένη’ τηλεοπτική σειρά, που
πρωταγωνίστησε έγινε με πρόγραμμα και στόχους… Πιθανότατα, βαρύτεροι από την μεταφορική
δυνατότητα των πολιτικών του ώμων…
Στην παρούσα φάση ο Ζελένσκι κινείται σε δύο άξονες:
Οπλική ενίσχυση και αύξηση αντιρωσικών κυρώσεων… Δύο ζητήματα στα οποία η Ευρωπαϊκή
βούληση διΐσταται… Γενικά, είναι πρόθυμοι να ενισχύσουν στρατιωτικά την
Ουκρανία έστω και με κάποια διακριτικότητα για να μην προκαλέσουν ‘υπερβολικά’
την Ρωσία, της οποίας τις πολεμικές ικανότητες γνωρίζουν και αποδέχονται… Παρά
ταύτα, η στρατιωτική βιομηχανία της Ευρώπης ελπίζει σε σημαντικές αυξήσεις της παραγωγής
της, έστω και με σαφή απόσταση από την αντίστοιχη Αμερικάνικη, που περιμένει χρυσές
παραγγελίες.
Το κυνήγι των εξοπλισμών έχει πολλές ‘τετριμμένες’ πλευρές
αλλά και μία εξαιρετικά σοκαριστική: τον
επανεξοπλισμό της Γερμανίας…
Αυτό, που συνέβηκε μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου
πολέμου και αποτέλεσε την υλική βάση για το ολοκαύτωμα του δεύτερου, επανεισάγεται
στην ιστορία του πλανήτη με απροσδιόριστες για την ώρα συνέπειες… Διατυπώσεις, όπως
οι καιροί έχουν αλλάξει…, σήμερα οι συγκρούσεις γίνονται σε άλλα
επίπεδα… μοιάζουν πειστικές αλλά ελάχιστα διαφεύγουν από την περιοχή των
φληναφημάτων, που στερούνται πραγματικής συνολικής θεώρησης…
Ο Ζελένσκι προτείνει συνέχεια την ενίσχυση του ‘ποινολόγιου’
κατά της Ρωσίας… His
master’s voice, ο Βολοντιμίρ, επιθυμεί ισχυρό εμπάργκο σε βάρος του
ρωσικού Φυσικού Αερίου… Κάτι τέτοιο επί του παρόντος και για τα προσεχή ορατά
χρόνια των ενεργειακών δυνατοτήτων της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, θα
θύμιζε μία Ελληνική σκαμπρόζικη παροιμία: Θύμωσε ο αγάς και έκοψε την π@@@@@
του… Παρά το γεγονός, ότι η νέα Γερμανική κυβέρνηση εμφανίζεται σαφώς
περισσότερο αντιρωσική από την προηγούμενη… Η ματαίωση της λειτουργίας του ‘έτοιμου’
Nord stream είναι
ενδεικτική…
Πολιτική αυτού του τύπου, πολύ θα επιθυμούσαν οι ΗΠΑ
για να μπορέσουν να κουλαντρίσουν τους πανάκριβους στην παραγωγή μεταφορά τους σχιστολιθικούς
υδρογονάνθρακες… Για την ενεργειοβόρα, όμως, Ευρώπη αυτό θα ήταν αυτοκτονικό…
Αυτή, την αντίφαση ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές δυνατότητες
και τις Αμερικανικές επιθυμίες προσπαθεί να αμβλύνει η κοινή ΝΑΤΟϊκή στέγη. Η ΕΕ,
για την ώρα δεν είναι ενθουσιασμένη με την προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στις
τάξεις της. Ο Μακρόν, πολύ πρόσφατα ήταν σαφής πως θα χρειαστεί αρκετός χρόνος
για κάτι τέτοιο…
Δεν είναι οι χαώδης οικονομικές διαφορές, που χωρίζουν
ΕΕ και Ουκρανία… Μέχρι την λήξη του ψυχρού πολέμου η οικονομική ανταγωνιστικότητα
αποτελούσε βασικό κριτήριο για την ένταξη μάς χώρας στην ΕΕ αλλά αυτό
εγκαταλείφθηκε στην προσπάθεια δέσμευσης μία σειράς κρατών της Ανατολής στο
Δυτικό άρμα…
Παρά το ό,τι Ντράγκι και Σόλτς έκαναν θερμότερες
δηλώσεις για στήριξη του αιτήματος ένταξης Ουκρανίας (και Μολδαβίας) στην ΕΕ, ο
Μακρόν ήταν πιο συγκρατημένος… Οποια και αν είναι η απόφαση της επόμενης
συνόδου κορυφής φαίνεται πως η ‘θετικότερη’ έκβασή της θα είναι η …έναρξη συζητήσεων
και διαδικασιών προς ένταξη με μάλλον αβέβαιο χρονικό ορίζοντα… Χρόνος έσται ο
κρίνων, λίαν συντόμως…
Πάντως, η Τρόϊκα επισκέφτηκε προάστεια του Κιέβου για
να διαπιστώσει ‘ιδίοις όμασι’ τις καταστροφές των βομβαρδισμών… Και φυσικά
υποσχέθηκε αυτό, που ολόθυμα στηρίζουν οι κατασκευαστικοί κολοσσοί της Δύσης…
Ανοικοδόμηση και άγιος ο Θεός!!! Οι πόλεμοι μετά την πτώση του ‘υπαρκτού’ έχουν
αποδειχτεί ως η χαρά των εργολάβων… Των μεγάλων βεβαίως, βεβαίως…
Για την Ουκρανία, όμως είναι λιγάκι ενωρίς για την
υλοποίηση τέτοιων σχεδιασμών… Μετά το τέλος του πολέμου θα δούμε, πως
διαμορφώνονται τα εδαφικά δεδομένα στην
περιοχή…
Σχόλια