Οι ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΥΜΝΟΙ γράφονται από άθεους

Στην ΦΑΙΑΚΙΑ, είμαστε πολύ χαρούμενοι, όταν μας δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάζουμε κείμενα σαν το σημερινό του φίλτατου Δημήτρη Λεβέντη. Παίρνοντας αφορμή από την Παναγία γιορτή του Αυγούστου, ο Δημήτρης επεκτείνεται σε θρησκειολογικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις με λόγο καθαρό αλλά και σεβαστικό για το διαφορετικό, με μεγάλο πλούτο τεκμηρίων…Παραθέτουμε:

Αποψή μου είναι, πως η υπέρτατη έκκληση στην παγκόσμια μητέρα-σύμβολο όλων των φυλών, λαών, δοξασιών, θρύλων όπως συνδυάστηκε στην φαντασία τους και την ερμηνεία των φυσικών φαινομένων με ονόματα και μορφές διάφορες* είναι μόνο τέσσερεις επαναλαμβανόμενες λέξεις του Ελύτη που ο στεναγμός του Μάνου Κατράκη την ανέδειξαν στην πλέον σπαραχτική προσευχή

Ωϊ ,Ωϊ Μάνα μου !! Ωϊ ωϊ Μάνα μου !!

( απόσπασμα από τη πορεία προς το μέτωπο: μως μες τ μόνο πο προσέχαμε ταν κείνες ο φωνς μέσα στ σκοτεινά, πο νέβαιναν, καυτς άκόμη π τν πίσσα το βυθο τ θειάφι.

“Ωι, ωι μάνα μου”, “Ωι, ι μάνα μου”,

κα κάποτε, πι σπάνια, να πνιχτ μουσούνισμα, διο ροχαλητό, πού `λεγαν, σοι ξέρανε,

εναι ατός ρόγχος το θανάτου.)

Όσον αφορά τους ανθρώπινους ρεαλιστικούς ύμνους πιστεύω πως από τους κορυφαίους είναι η "Προσευχή " γραμμένη από τον Γαλλοβάσκο Φρανσίς Ζάμ και είναι μέρος του κεφαλαίου "Το Ροζάριο" από το έργο του "Μιά εκκλησιά ντυμένη στα φύλλα του φθινόπωρου" και έγινε τραγούδι από τον αναρχικό ποιητή- μουσικό Ζώρζ Μπρασένς το 1953

Αυτόν που μελοποίσε Ουγκώ, Βερλαίν, Αραγκόν έδωσε προσωπικότητα χιούμορ στην γαλλική μπαλάντα με την κιθάρα του…Βραβεύτηκε για τη δική του ποίηση από τη Γαλλική Ακαδημία το 1967

Στίχοι απ' το καθημερινό πόνο των απελπισμένων, των ηττημένων αυτών, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα…

Στίχοι όμως που βρισκόταν στο ίδιο ακριβώς μέτρο με το ποιήμα του Λουί Αραγκόν "Δεν υπάρχει ευτυχισμένος έρωτας " γραμμένο κατά την διάρκεια της Κατοχής και μελοποιημένο από τον Μπρασσένς το 1952.

Ακολούθησε την ίδια μελωδία ακριβώς και την τεστάρισε με την έμπειρη Πατασού που την ενέκρινε χωρίς δισταγμό έτσι ο δίσκος κυκλοφόρησε από την Πολυντόρ σαν τρίτο τραγούδι από το LP "Les sabots d' Helene"

Tον έχει σιγοντάρει και η Μούσχουρη δίπλα του τα Χριστούγεννα του '72 σε εκπομπή της FR 2 που παρακολούθησα σε μαυρόασπρο εκράν όντας πρωτοετής φοιτητής.

Ήταν από τα πρώτα γαλλικά τραγούδια που αποστήθισα και μουρμουράω αυθόρμητα τις στιγμές της μοναχικής οδήγησης μέχρι τα σήμερα.

"Για το αγόρι που πεθαίνει δίπλα στη μάνα του

ενώ τα παιδιά παίζουν έξω στο παρτέρι

Για το πληγωμένο πουλί που δεν ξέρει πώς

μάτωσε η φτερούγα του και πέφτει

για την πείνα και τη δίψα, και το φλογερό παραλήρημα

σας χαιρετώ Μαρί

Για τα δαρμένα παιδιά και για τον μεθύστακα που επιστρέφει,

για το γαϊδούρι που το κλωτσούν στο στομάχι

και την ταπείνωση του τιμωρημένου αθώου,

για τη ξεπουλημένη γδυμένη παρθένα

για το γιο που του βλαστημάνε τη μάνα

Σας χαιρετώ Μαρί.

Για την γριούλα που ασθμαίνοντας από το ασήκωτο βάρος

Κραυγάζει : Θέε μου !

Για τον δυστυχισμένα που δεν μπορεί ν΄ ακουμπήσει τα χέρια του

σε μια αγάπη ανθρώπινη

σαν του Σίμωνα του Κυρηναίου που σήκωσε τον σταυρό του υιού

για το άλογο που έπεσε κάτω απ΄ το κάρο που έσερνε .

Σας χαιρετώ Μαρί

Για τους τέσσερεις ορίζοντες που σταυρώνουν τον κόσμο

Για κείνους όλους που η σάρκα τους ξεσκίζεται και υποτάσσονται

για κείνους τους χωρίς πόδια για κείνους τους χωρίς χέρια

για τον άρρωστο που εγχειρίζεται και βογγά

για τον δίκαιο εν μέσω των φονιάδων.

σας χαιρετώ Μαρί

Για την μάνα που μαθαίνει πώς γιατρεύτηκε ο γυιός της

για το πουλάκι που μας καλεί το πουλάκι που έπεσε απ' την φωληά του

για το χορτάρι που διψά και καλωσορίζει τον όμβρο

γιά τα χαμένα φιλιά

για τις ξαναδοσμένες αγάπες

και για τον ζητιάνο που ξαναβρίσκει τις δεκάρες του

Σας χαιρετώ Μαρί

ΣΣ :*Απλά αναφέρω μερικές αρχαιότερες μητέρες από την Παναγιά όπου εφαρμόζεται ο μύθος της άμωμης σύλληψης του ενός σοφού άρρενα σωτήρα.

Την Μάγια του Βούδα

την Κίν- λίν του Κομφούκιου

Την Νάνα του Άττιδος

Την Αζαχιάντ του Μίθρα

Την Ίσιδα την Αθόρ την Μαματουέ των Αιγυπτίων

την Νεογκατόβα του Ζαρατούστρα .

Την Αστάρτη - Ιστάρ - Σαλαμπώ των ποικίλων Αδώνιδων από τους Ασσύριους Καρχηδόνιους Βαβυλώνιους

Την Ινακάχα των Σουμέριων

την Ιλαμάταρ του Βαϊνεμάνινεν των Καρελοφιννικών λαών.

την Κακαττλίκεα των Αζτέκων.

Τεράστιος ο κατάλογος των Παρθένων μητέρων που κάποιες υπήρξαν και στον ελληνικό πολυθεϊσμό.

Εκεί όπου όμως το Θείον δεν συνεπάγεται τη μοναδικότητα, αλλά ούτε την παντοδυναμία, την παντογνωσία, την αιωνιότητα ή το απόλυτο. Οι θεοί των Ελλήνων δεν βρίσκονται έξω από τον κόσμο: αντίθετα, αποτελούν μέρος του.

Ούτε και δημιούργησαν τον κόσμο.

Αντίθετα, γεννιούνται από τον κόσμο.

Το γένος των Ολύμπιων θεών, τους οποίους λάτρευαν οι Έλληνες, εμφανίζεται ταυτόχρονα με το σύμπαν.

Καθώς διαφοροποιείται και ταξινομείται, παίρνει την τελειωμένη μορφή του οργανωμένου κόσμου.

Υπάρχει, επομένως, μέρος του Θείου στον κόσμο, όπως υπάρχει μέρος του κοσμικού στις θεότητες.

Απουσιάζει δηλαδή από την ελληνική θρησκεία η πράξη εκείνη η οποία, στην περίπτωση του ενός και μοναδικού Θεού, δηλώνει την απόλυτη υπερβατικότητά του, ως προς ένα έργο που εκπορεύεται ολοκληρωτικά από αυτόν.

Το σύνολο σχεδόν των Eλλήνων διανοητών υπέρτατη αρχή δεν θεωρούσε τους θεούς αλλά την Ανάγκη.

Η αντίληψη αυτή για την υποταγή των θεών στην αναγκαιότητα, διαμετρικά αντίθετη με την ιουδαϊκή οπισθοδρομική σύλληψη για έναν παντοδύναμο και ανεξέλεγκτο θεό, «ποιητήν των πάντων», αποτέλεσε μιαν από τις αιτίες που οι πρώτοι Πατέρες της Εκκλησίας, οι θεμελιωτές της χριστιανικής δογματικής, στάθηκαν τόσο εχθρικοί απέναντι στην ελληνική σκέψη την οποία και προσπάθησαν να αφανίσουν… Εχθρότητα και μίσος που καλλιεργούνται μέχρι τώρα.

Οι θεοί των Ελλήνων είναι κι αυτοί " οι δικοί μας άνθρωποι "

Aναρτώ την εκτέλεση από την εκπομπή μαζί με την Μούσχουρη



Μια με την σπαραχτική Φρίντα Μποκκαρά σε εκκλησιαστικό περιβάλλον.



την Μαροκανογαλλίδοιταλίδα που είχε κερδίσει την Γιουροβίζιον του 1969 με το Un jour un enfant και μετά έκανε περιοδεία με τους Platters τραγουδούσε τα πάντα και βέβαια δεν έλειψε ο οικουμενικός Μίκης

 


Kι ένα ακόμη λάϊβ πιό σκληρό και σύγχρονο από τον στρατευμένο αναρχικό Αλγερινοσπανό Νταμιέν Σαέζ



 

Σχόλια