Αυτό το κείμενο του
φίλτατου Νίκου Μητσιάλη έχει μία ειδική σημασία… Γιατί, οι ιστορικόμορφες
αστειότητες του υφυπουργού Παιδείας, που
αποδόμησε το Πολυτεχνείο και την συνολική αντίσταση του Ελληνικού λαού απέναντι
στην ξενοκίνητη δικτατορία δεν συνιστούν ‘λάθος’, ατελή γνώση ή μεροληπτική
επίγνωση σχετικά πολύ πρόσφατων δεδομένων… Ο κ. Υφυπουργός κατά την γνώμη μας και
κατά την γνώμη του Νίκου, όπως βλέπουμε, επιδίδεται στην αγαπημένη της δεξιάς –
ακροδεξιάς αναθεώρηση της ιστορίας ώστε να μπορεί η παράταξη, ο χώρος να
καταλάβουν μία θέση εκεί, που ασφαλώς δεν χωράνε ως απόντες από τα μεγάλα, και τα
κρίσιμα του τόπου… Παραθέτουμε:
Τον
καλούν οι αντιπολιτευόμενοι ν’ ανακαλέσει ζητώντας μάλιστα να τον τιμωρήσει η
παράταξή του για όσα του «ξέφυγαν εν τη ρύμη του λόγου του». Αστειότητες! Ο εν
λόγω, συνειδητά «έγραψε» ξανά την ιστορία από βήματος βουλής. Μόνο που ήρθε
δεύτερος γιατί στις 18 Νοέμβρη του 2018, ο έγκλειστος τώρα χρυσαυγίτης Γιάννης
Λαγός είπε ακριβώς τα ίδια, από το ίδιο βήμα, αποκαλώντας και αυτός «παραμύθι»
το Πολυτεχνείο! Τα αδελφά πνεύματα, βλέπετε, συναντιόνται...
Αναφέρθηκε
στην έλλειψη λαϊκής αντίστασης εναντίον της αμερικανοκίνητης χούντας, προφανώς
ορμώμενος από την ομόθυμη προσέλευση των πανεπιστημιακών στις 3 Μαρτίου του
1973 στο «μάθημα» που τους έκανε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος.
Έσπευσαν και εξευτελίστηκαν, στεκόμενοι σούζα, χωρίς ν’ αντιδράσουν μπροστά στον γελοίο στραγγαλιστή των ελευθεριών του ελληνικού λαού, ακούγοντας τις ασυναρτησίες του, κοιτάζοντάς τον να χτυπάει το χέρι του απειλητικά πάνω στο βήμα... Υπήρξαν βέβαια και φωτεινές εξαιρέσεις από λίγους γενναίους, έντιμους ακαδημαϊκούς δασκάλους, που παραιτήθηκαν την επομένη του πραξικοπήματος, που εκδιώχθηκαν, εκπατρίσθηκαν αναγκαστικά, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν!
Αναφέρθηκε
στην έλλειψη λαϊκής αντίστασης, την ώρα που τα ξερονήσια μετά από μια «ανάπαυλα»
μερικών ετών γέμισαν ξανά με πατριώτες κομουνιστές, αριστερούς, ακόμα και με
κεντρώους δημοκράτες! Όταν τα κατά τόπους κρατητήρια της περιβόητης κρατικής
ασφάλειας «φιλοξενούσαν» απείθαρχους, κατόπιν υποδείξεως χαφιέδων του
καθεστώτος...
Αναφέρθηκε
στην έλλειψη λαϊκής αντίστασης, όταν η αστυνομία καλούσε πολίτες «δια υπόθεσή
τους» στο αστυνομικό τμήμα. Όταν στο ειδικό ανακριτικό του ΕΑΤ-ΕΣΑ χρησιμοποιούνταν μέθοδοι βασανιστηρίων,
όμοιες μ’ εκείνες των ναζί... Όταν στον ατμό άνοιγαν γράμματα πολιτών, με
συνέπειες για τον αποστολέα, όποτε το περιεχόμενο κρινόταν «περίεργο» από τους
λογοκριτές.
Δεν
του αρκεί, όμως, ο «μύθος» και το «άρωμα» περί Πολυτεχνείου, προχωρά ακόμα και
στη γελοιοποίηση των επετείων της εξέγερσης του, λέγοντας πως: «οι εθιμοτυπικές
πορείες του ΣΥΡΙΖΑ στην πρεσβεία των ΗΠΑ είναι τόσο ανατρεπτικές που καταλήγουν
σε ταβέρνες να τρώνε παϊδάκια...»
Οι
πορείες δεν είναι του τάδε ή του δείνα κόμματος αλλά της ζωντανής μνήμης του
Λαού! Και δεν καταλήγουν σε ταβέρνες, αλλά πνιγμένες στα χημικά έχουν κάθε φορά
δεκάδες θύματα από την ένστολη βία. Πολίτες που οδηγούνται, σε κρατητήρια, σε
νοσοκομεία, ακόμα και σε νεκροτομεία, όπως η Κανελλοπούλου, ο Κουμής, ο
Καλτεζάς...
Και
ο επίλογος του Συρίγ(γ)ιου αφηγήματος καταλήγει: «το καθεστώς δεν έπεσε από την
αντίδραση του λαού αλλά υπό το βάρος της κυπριακής τραγωδίας...» Την προδοσία
των στρατιωτικών, με στόχο την επιτυχία του σχεδίου Κίσινγκερ για την επιβολή
του Τουρκικού «Αττίλα», ο κ. Συρίγος, τη βαφτίζει «τραγωδία», ωσάν να επρόκειτο
για κάποια θεομηνία...
Όμως,
ας φανούμε επιεικείς με τον εμπνευστή του Συρίγ(γ)ιου αφηγήματος, γιατί ο εν
λόγω ήταν μόλις επτά ετών όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του
΄67... Ό,τι γνωρίζει επομένως για την «έλλειψη λαϊκής αντίστασης» προφανώς θα
προέρχεται από βιβλιογραφία «πανεπιστημιακών» που κάθισαν προσοχή
χειροκροτώντας, καθοδηγούμενοι από τον Παπαδόπουλο, στις 3 Μαρτίου του ΄73!
Ας
φανούμε επιεικείς, γιατί επίσης ο κύριος αυτός υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του
“Δικτύου 21” που είχε χαρακτηριστεί εθνικιστικό/ακροδεξιό. Έργο του “δικτύου”
ήταν και η αναθεώρηση των όσων ιστορικά ενοχλούν τη διαχρονικά απούσα, από τους
λαϊκούς δημοκρατικούς αγώνες, παράταξη του.
Σχόλια