Οι πολλοί και οι ‘άγνωστοι’ γράφουν την ιστορία…

Αυτή την μεγάλη αλήθεια την θυμηθήκαμε σήμερα την 49^η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου…

Τότε, που εκατοντάδες χιλιάδες λαού κατέβηκαν στον δρόμο για να διαδηλώσουν την οργή τους, την άρνησή τους να κυβερνιώνται από το φασιστικό καθεστώς της χούντας ή και από τις ‘δημοκρατικές’ μεταμορφώσεις του…

Πόσοι και πόσοι κατάθεσαν την περηφάνεια τους μπροστά στα τανκς των ανθρωποειδών… Πόσοι ύψωσαν την γροθιά τους, πόσοι έσφιξαν τις φλέβες του λαιμού τους κραυγάζοντας τα συνθήματα της λευτεριάς… Πόσοι θερίστηκαν από τις ριπές των καθαρμάτων και διέλαθαν της επίσημης καταγραφής… Αυτής, που αγνοεί, ο Σπυρίδων-Αδωνις, ο Μάκης και τα άλλα παιδιά του… δημοκρατικού τόξου…

Κουβαλούσαμε τραυματίες με τον σωρό στις γύρω κλινικές, που προσφέρθηκαν με μεγάλη ανιδιοτέλεια, περιφρούρηση των πληγωμένων και κίνδυνο από το ψάξιμο των χουνταίων πραιτωριακών…

Εκείνες τις ώρες είδαμε κουφάρια, που μετά βίας αναγνωρίζονταν σαν ανθρώπινα… Ένα κοριτσάκι, μαθήτρια ή φοιτήτρια καταματωμένη, που στο παραλήρημά της φώναζε: όχι άλλο ξύλο… όχι άλλο ξύλο… Κα ολόγυρα πεσπένα κορμιά που έψαχνες με αγωνία αν υπάρχουν σημάδια κίνησης, αναπνοής, ζωής…

Έναν καταματωμένο και παραμορφωμένο, που μόλις ακούγονταν το μουγκρητό του το κρατούσαν ‘όρθιο’ οι μπάτσοι για να βγάλουν φωτογραφία ενώ ο Δερτιλής φώναζε: αυτόν να τον πάρετε… Δεν είναι φοιτητής, είναι εργάτης… Τι νάγινε...

Κάποιοι ‘ανώνυμοι’ στελέχωσαν τις γραμμές των ριζοσπαστικών κομμάτων μετά την μεταπολίτευση. Τιμή σε όσους από αυτούς κράτησαν τη ζωή τους, χωρίς εξαγορές και ανταλλάγματα… Γιατί υπήρξαν και τέτοιοι… Τους ζήσαμε και τους ζούμε δίπλα μας να υλοποιούν τις Οβιδιακές τους μεταμορφώσεις μεταπηδώντας με θράσος από την άρνηση στην προσαρμογή και την ενσωμάτωση…

Στους πολλούς, τους ‘ανώνυμους’ θα βρεις τους περισσότερους, που την συμμετοχή τους δεν την διαφήμισαν σε συνεντεύξεις, δεν την κατέθεσαν προς …τοκισμό δεν την εξαργύρωσαν με την τιμή της ύπαρξής τους…

Κάποιοι από αυτούς, υπερήλικες πια, με ή χωρίς μπαστούνι, πήγαν να αφήσουν ένα λουλούδι και μερικά ζεστά δάκρυα… Βουβά σεμνοί και γεμάτοι μνήμες αξιοπρέπειας. Αυτή είναι η κατάθεση τιμής, που διαθέτουν…

Από αυτό το είδος ανθρώπινης ύπαρξης θα γραφτούν και οι μελλοντικές σελίδες των αγώνων, που έρχονται…