Ελεήστε τους... φιλάνθρωπους!

Η ‘Κιβωτός του κόσμου’ υπήρξε η αφορμή για πολλούς σχολιασμούς, όχι πολλούς επί της ουσίας… Ο φίλτατος Νίκος Μητσιάλης στο άρθρο του ασχολείται με την πραγματική κοινωνική διάταση της φιλανθρωπίας, που είναι ο ανθός της υποκρισίας, το άλλοθι της κοινωνικής αδικίας και εκμετάλλευσης…

 

   «Δεν πιστεύω στην φιλανθρωπία.

Πιστεύω στην αλληλεγγύη. Η φιλανθρωπία είναι κατακόρυφη. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεται τον άλλον...» Εντουάρντο Γκαλεάνο

Μ’ ευκαιρία του νέου προβαλλόμενου σήριαλ με πρωταγωνιστές τους αποκαλούμενους, μέχρι πρότινος, φιλάνθρωπους πατέρα Αντώνιο και πρεσβυτέρα, και απέναντι τους «άλλους» που μόλις τώρα μαθαίνουν τις «ατασθαλίες» των καπεταναίων της Κιβωτού, ένας κόσμος στροβιλίζεται ξανά πέφτοντας από τα σύννεφα για τα όσα αποκαλύπτονται, με χρονοκαθυστέρηση!

Σ’ αυτή τη χώρα που ο κουλουρτζής για μια δουλειά του ποδαριού χρειάζεται άδεια με χαρτόσημα, τα κτίρια και τα χρήματα που καταλογίζουν στο τιμονιέρη της Κιβωτού, ήταν μέχρι τις προάλλες, ως φαίνεται, θεόκλειστα στα αμπάρια του σκάφους της «συμπόνιας» και ως εκ τούτου αόρατα και κανείς από τους  κυβερνητικούς οξυδερκείς αρμόδιους δεν τα πήρε πρέφα.

Τώρα μόλις ανασύρονται από την αφάνεια, το ίδιο και οι ανά τη χώρα δομές, παρ’ ότι στα κατά καιρούς εγκαίνια τους έκοψαν κορδέλες, εκφώνησαν δεκάρικους και ευλόγησαν με λιβανωτό θυμίαμα το θεάρεστο έργο του ιδρύματος, παινεύοντας το ζεύγος των «φιλανθρώπων» επώνυμοι όλων των ειδικοτήτων. Κάπου εκεί ήταν τότε παρκαρισμένα η πολυτελής Porsche Cayenne με τα φιμέ τζάμια και το πανάκριβο θηριώδες τζιπ, σπουδαία σημερινά ευρήματα... δαιμόνιων ρεπόρτερ.

Οι φιλάνθρωποι είναι μάλλον μια ανώτερη ράτσα ανθρώπων και γι’ αυτό «φίλοι» των κατώτερων στους οποίους απευθύνουν κατά καιρούς την ελεημοσύνη τους! Υπάρχουν «φιλάνθρωποι» γιατί υπάρχουν οι άλλοι, οι αμέτρητοι, που δεν έχουν στον ήλιο ελπίδα, γιατί τους την έκλεψε ένα σύστημα απάνθρωπο και που ως άλλοθι για τη κλοπή, τους δίνουν τώρα ψίχουλα ελεημοσύνης οι... φιλάνθρωποι!

Τελικά η άνθηση της «φιλανθρωπίας» είναι απόδειξη κοινωνικής αδικίας από μια ανισοκατανομή του κοινωνικού πλούτου. Παράλληλα παρουσιάζεται και ως κοινωνικό γιατροσόφι μ’ εράνους κάθε μορφής, με φιλανθρωπικές δεξιώσεις και εκδηλώσεις της άρχουσας τάξης και των ποικιλώνυμων κυρίως αμερικανόπνευστων οργανώσεών της, καθώς και με τηλεμαραθώνιους ανθρώπινης απαξίωσης. Ευκαιρίες τηλε-εμφάνισης διαφόρων προσωπικοτήτων που επιδεικνύουν τα «φιλανθρωπικά» τους αισθήματα και εταιριών που συμμετέχουν στον έρανο της αγάπης και ευκαιρίας δοθείσης διαφημίζουν τα προϊόντα τους!

Ασφαλώς και δεν στοχεύουν οι αποκαλούμενοι «φιλάνθρωποι» και οι οργανώσεις τους να σώσουν το κόσμο από μια κατάσταση φτώχειας στην οποία βρίσκεται τεράστιο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού. Απλά ενσυνείδητα ή όχι εξωραΐζουν το καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης, με τις δωρεές και τις κάθε μορφής ελεημοσύνες που παρέχουν σε τμήματα πληθυσμών ή και ακόμα σ’ ολόκληρες χώρες.   

Παράλληλα η «γενναιοδωρία» της φιλανθρωπίας από τον «εξουσιαστή του δώρου»  διαμορφώνει το χαρακτήρα του αποδέκτη ως εσαεί υπόχρεου στο δωρητή. Έτσι το χρέος γίνεται εργαλείο πειθάρχησης στις εντολές ακόμα και στις ορέξεις του «φιλάνθρωπου». Το τελευταίο γίνεται ακόμα πιο εύκολο για το «δωρητή», όταν το φιλανθρωπικό χρέος «βαραίνει» νεαρές ηλικίες που βρίσκονται σε δομές...

Τα δυτικά κράτη, από παράδοση «εξουσιαστές του δώρου», παρουσιάζονται συχνά και επ’ ευκαιρία ανθρωπιστικών κρίσεων από διάφορες καταστροφικές αιτίες ως καλοί Σαμαρείτες. Λόγω αυτής της συγκυρίας οργανώνονται «ανθρωπιστικές» εκστρατείες σε διάφορες χώρες της Αφρικής και όχι μόνο. Αποστολές «αγάπης» που, στη συνέχεια για λόγους επιτυχίας «αναγκάζονται» να τις περιφρουρήσουν με «ανθρωπιστικούς» στρατούς μισθοφόρων και που, στη προσπάθεια να φέρουν σε πέρας το φιλάνθρωπο έργο τους, εξελίσσονται σε «ανθρωπιστικούς» πολέμους με ανυπολόγιστους αριθμούς ιθαγενών θυμάτων. Ο τελικός στόχος της «φιλανθρωπίας» των δυτικών «ανθρωπιστών» είναι το γνωστό πλιάτσικο της Αφρικάνικης ή όποιας άλλης γης από τις πολυεθνικές εταιρίες τους.

Ελεήστε λοιπόν τους φιλάνθρωπους προκειμένου, αν παρ’ ελπίδα παροπλιστεί η εν λόγω «Κιβωτός»,  μια άλλη και πάλι ιδιωτική να καθελκυστεί επειγόντως με τις ευλογίες των καθεστωτικών αξιωματούχων, προκειμένου να επιτελέσει το ίδιο ακριβώς «θεάρεστο» έργο...