Αν πάμε μερικές δεκαετίες πίσω, στα χρόνια του
διπολισμού με την ισχυρή παρουσία των χωρών του ‘υπαρκτού’ αξίζει να θυμηθούμε
την ‘κρατικίστικη’ φάση του εφαρμοσμένου καπιταλισμού. Εννοούμε, τις αρκετά
συχνές κρατικοποιήσεις σε πολλούς τομείς της παραγωγής ή της παροχής υπηρεσιών…
Αυτό βέβαια όχι από …βίτσιο ή από ιδεολογική παρέκκλιση αλλά πάντοτε
εναρμονισμένο προς τις τρέχουσες ανάγκες του καπιταλισμού.
Η Μεγάλη Βρετανία με τις εναλλαγές
Συντηρητικών-Εργατικών έσερνε τον χορό… Συχνότατα, προβληματικές βιομηχανίες,
έτοιμες για φαλιρμέντο, ερχόνταν η Πολιτεία (Εργατικοί) και τις κρατικοποιούσε.
Τις νοικοκύρευε, τις έστρωνε και όταν στην συνέχεια ανέβαιναν οι συντηρητικοί
αναλάμβαναν αυτή το γαϊτανάκι με την επανιδιωτικοποίηση της επιχείρησης...
Με τοπικές παραλλαγές το παιγνίδι αυτό το έπαιζαν όλες
οι μεγάλες Δυτικοευρωπαϊκές χώρες… Εξαίρεση οι ΗΠΑ, όπου και μόνον η εκφορά της
λέξης ‘κρατικοποίηση’ προκαλούσε αλλεργία στο μέγιστο μέρος του πολιτικού κατεστημένου
αλλά και -δυστυχώς- στους ψηφοφόρους τους.
Και η χώρα μας δεν αποτελούσε εξαίρεση στο ‘παιγνίδι’
αυτό. Ο εθνάρχης χαρακτηρίστηκε ακόμη και από δικούς του ως κρατιστής, ‘κρυφοσοσιαλιστής’
και άλλα φαιδρά.
Ενας τομέας που σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο ΔΕΝ
αγγίχτηκε ποτέ και σε καμία περίπτωση ήταν εκείνος της χημικής βιομηχανίας, στο πάνθεο της οποίας η φαρμακοποιία
κατέχει περίοπτη θέση.
Η φαρμακευτική βιομηχανία ήταν κατά κανόνα περιβεβλημένη
με το φωτοστέφανο της ανθρωπιστικής προσφοράς και της κοινωνικής συμβολής των
προϊόντων της παραγωγής της… Το λαϊκό ‘παραμύθι’, που διακοσμούσε την δραστηριότητα
της φαρμακοβιομηχανίας περιελάμβανε τον αφοσιωμένο επιστήμονα-ερευνητή, σκυμμένο
πάνω σε μπουκαλάκια και μικροσκόπια για να βρει …το φάρμακο, που θα σώσει την
ανθρωπότητα… Πίσω του, ο ιδιοκτήτης βιομήχανος χρηματοδοτεί αφειδώς της έρευνα
αδιαφορώντας για τις οικονομικές συνέπειες του εγχειρήματος…
Η αλήθεια είναι …λίγο διαφορετική. Τόσο λίγο ώστε να
απέχει πολλά χιλιόμετρα από αυτό το ρομαντικό, ουμανιστικό σενάριο… Βεβαίως η
φαρμακοβιομηχανία κατασκεύασε πολύτιμα φάρμακα και εμβόλια, που έχουν αλλάξει
την τύχη της ανθρωπότητας και τα όρια της ανθρώπινης ζωής…
Ασφαλώς της οφείλουμε τα μέγιστα αλλά της τα έχουμε
ξεπληρώσει στο πολλαπλάσιο… Το ενδιαφέρον της φαρμακοβιομηχανίας αφορά έμμεσα
τα θετικά αποτελέσματα στην υγεία μας ενώ άμεσος και αναντικατάστατος στόχος
είναι η επιτυχής εξέλιξη της κερδοφορίας της… Γιατί στον καπιταλισμό η φαρμακοβιομηχανία
δεν είναι μία κοινωφελής επιχείρηση…Είναι μία ΑΕ, που πρέπει να πηγαίνει όλο
και καλύτερα οικονομικά… Αλλιώς θα κλείσει, ανεξάρτητα από την κοινωνική και
ανθρωπιστική σημασία των προϊόντων της.
Κατά κανόνα, επιτυχία και κερδοφορία συμβαδίζουν αλλά
αν κάποτε αυτό δεν συμβαίνει, τότε η επιχείρηση ή ο κλάδος θα ενεργοποιήσουν μέγα
πλήθος παραγόντων (πολιτικούς, επιστήμονες, ΜΜΕ κ.λ.π.) που θα αναλάβουν τον
εξωραϊσμό της εικόνας σε όφελος των μακροοικονομικών δεικτών…
Ένα φαινόμενο, που βοηθάει συγκλονιστικά την
φαρμακοβιομηχανία είναι η τεράστια διακύμανση των τιμών των φαρμάκων από χώρα
σε χώρα… Ένα ολόκληρο παρακύκλωμα μελετάει τις τοπικές συνθήκες και τις ειδικές
ανάγκες για να ορίσει ένα χάος διαφοράς τιμής από χώρα σε χώρα… Κορτιζονούχο κολλύριο
π.χ. απαραίτητο για μία σειρά οφθαλμικές παθήσεις, που στην χώρα μας κοστίζει
λιγότερο από 2 Ευρώ, στις ΗΠΑ η τιμή του υπερβαίνει τα 65 δολάρια! Το αποτέλεσμα
είναι να το στερούνται εκατοντάδες χιλιάδες ασθενών με συστηματικά νοσήματα
π.χ., που έχουν ανάγκη την συχνότατη χρήση του… Εδώ, λοιπόν επεμβαίνει η μαγική
δύναμη της αγίας αγοράς και οδηγεί σε ‘εξισοροπήσεις’.
Οι κυβερνήσεις βέβαια χτυπάνε προσοχή-ανάπαυση μπροστά
στους φαρμακοβιομήχανους και η ανεξέλεγκτη ληστρική υπερτιμολόγηση υλοποιείται
χωρίς …αντίρρηση. Το ‘φτηνό’ φάρμακο φεύγει από την χώρα για να πουληθεί εκεί
που είναι πανάκριβο και ενδεχομένως να ρίξει την απρόσιτη τιμή του… Όχι πολύ
βέβαια… Τόσο όσο για να γίνει νταβαντούρι και πανηγύρια στα φιλικά ΜΜΕ…
Την ίδια ώρα το φάρμακο θα λείψει μαζικά από την χώρα της
‘φτηνής’ πώλησής του και μοιάζει εύλογη η άνοδος της τιμής του… Το έχουμε
ανάγκη και τί θα κάνουμε;;; Θα σφίξουμε κι’ άλλο το ζωνάρι για να μπορούμε να
προχωρήσουμε στην αγορά του…
Φυσικά το κόστος
παραγωγής του είναι κατά πολύ φτηνότερο από την πιο φτηνή τιμή πώλησής του…
Ετσι, αυτό το παίγνιο ελεύθερης τιμολόγησης εγγυάται τα υπερκέρδη των
φαρμακοβιομηχανιών…
Φυσικά αυτό δεν είναι το πρώτιστο ‘κόλπο’. Οι βιομηχανίες
φαρμάκου στηρίζουν την ανεξάντλητη επιτυχία τους κυρίως στις ‘πατέντες’… Η ιδέα
της πατέντας είναι τόσο δημοφιλής στον καπιταλισμό ώστε να έχει περάσει μαζικά ως
απολύτως δίκαιη και αποδεκτή στη συνείδηση του κοινού…
Στην πραγματικότητα, ο ‘εφευρέτης’ του φαρμάκου (ή του
οποιουδήποτε προϊόντος) θα ωφεληθεί ένα απειροελάχιστο μέρος από την αξιοποίηση
της ιδέας του, που θα θησαυρίσει τον σεβαστό κύριο βιομήχανο… Πρόκειται δηλαδή
για μία χοντρή ληστεία, όπου ο εφευρέτης θα λάβει τίμημα ίσο με εκείνο του …τσιλιαδόρου…
Την ίδια ώρα η ύπαρξη της πατέντας και η απαγόρευση
παράβασής της σε διεθνές επίπεδο εμποδίζει δισεκατομμύρια ανθρώπων να έλθουν σε
επαφή με φάρμακα, που το κόστος τους θα υποεκατονταπλασιαζόνταν αν είχε
καταργηθεί η πατέντα… Φάρμακα, όπως π.χ. αυτά κατά του AIDS ή
άλλα νεώτερα αντικαρκινικά, που θα άλλαζαν τελείως την επιδημιολογία βαρύτατων
νοσημάτων…
Φυσικά, το ενδεχόμενο να βάλει ή να βάλουν χέρι πολλά
κράτη και διεθνείς οργανισμοί στα …φιλάνθρωπα βιομηχανικά συγκροτήματα δεν
συζητείται… Είναι …καθαρά παράλογο και ανέφικτο…
Μάλιστα!!! Αυτή είναι η επιτυχία της καθημερινής πολλαπλής
πλύσης εγκεφάλου. Το προφανώς ηθικό, λογικό και αναγκαίο να θεωρείται ανήθικο,
παράλογο και ανέφικτο!!!
Τί να φταίει, λοιπόν, που έχουν εξαφανιστεί από την Ελληνική
αγορά, αντιπυρετικά, αντιφλεγμονώδη, αντιβιοτικά και αντιιικά;;;
Εμείς, που το ψάξαμε καταλήξαμε, πως για όλα υπεύθυνος
είναι ο ανάδρομος Ερμής ενώ σημαντικό ρόλο παίζει και η συναστρία Αφροδίτης,
Δία και Κρόνου…
Υπομονή, λοιπόν, υπομονή…
Σχόλια