Συνταγές συγκάλυψης...

Δεν μας εκπλήσσει ούτε στο ελάχιστο η

πρόταση για εξέταση των υπουργών των δύο τελευταίων κυβερνήσεων για τις ευθύνες σχετικά με το έγκλημα στα Τέμπη… Πρόκειται ουσιαστικά για την εξαγνιστική πράξη της συστημικής αθλιότητας, που θα ‘καλυφθεί’ πίσω από τις εκατέρωθεν εκτοξεύσεις κατηγοριών υπαρκτών ή ανύπαρκτων ‘ευθυνών’. Αυτών, που θα ειπωθούν με στεντόρειες φωνές για να παγιδεύσουν τους ακροατές τους… Δηλαδή, εμάς τους αυτόχθονες ιθαγενείς.

Περίπου στο ίδιο αποσκοπεί και η πρόταση για αναδρομή μίας 15ετίας… Και οι δύο αποκλείουν την πλήρη ανασκόπηση, όπου αυτή είναι αναγκαία, για την σε βάθος διερεύνηση και πολιτική  αιτιολόγηση των σιδηροδρομικών εγκλημάτων.  

Γιατί θα είναι καταδεικτική μίας συγκεκριμένης μακρόχρονης πολιτικής, που αφορά τις δημόσιες συγκοινωνίες, ιδιαίτερα στα μέσα σταθερής τροχιάς. Πρόκειται για την πολιτική της προώθησης των ιδιωτικών μέσων μεταφοράς και την ραγδαία συρρίκνωση των δημοσίων…

Ο υποβιβασμός των τελευταίων είναι θεαματικός και μάλιστα σε αντίθεση με όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, Ανατολική και Δυτική. Το ακραία πελατειακό κράτος, ιδιορρυθμία του Ελληνικού καπιταλιστικού παρασιτικού μοντέλου, ήταν πρωταρχική επιλογή των μετεμφυλιακών κυβερνήσεων για την διοργάνωση της κοινωνίας και την διάρθρωση των μηχανισμών εξουσίας και καταστολής.

Οι κοινοπραξίες ιδιωτικών λεωφορείων (ΚΤΕΛ) διαμόρφωσαν όχι μόνο τον συγκοινωνιακό χάρτη αλλά ταυτόχρονα και ένα σύστημα εξουσίας-εξάρτησης για τους πολίτες της βαθιά καθυστερημένης περιφέρειας…

Η συγκοινωνιακή πολιτική, που εκφράζεται σε πρώτο επίπεδο από το ξήλωμα κάθε μέσου που κυκλοφορεί σε γραμμές (τραίνο, προαστιακοί, τραμ) είναι καθοριστικά συσχετιζόμενη με τον μοναδικό στον πλανήτη υδροκέφαλο του Αττικού λεκανοπέδιου… Πληθυσμιακά, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά…

Η παρουσία του τότε πρωθυπουργού στο ξήλωμα των γραμμών του τραμ στην Θεσσαλονίκη είναι συμβολική αυτή της πολιτικής (βλ. φωτο).

Φυσικά, τέτοια ζητήματα δεν πρόκειται να εξιχνιάσει καμία κοινοβουλευτική ή δικαστική επιτροπή… Οι ερειστικοί θεσμοί του καπιταλιστικού συστήματος σπάνια αμφισβήτησαν σε παγκόσμια κλίμακα την ουσία του…

Χρειάζεται πλατιά συζήτηση, διάλογος, ζύμωση μέσα στην κοινωνία… Οχι από θέση αυθεντίας και αναντίρρητης κατοχής της αλήθειας… Βρισκόμαστε σε μία φάση πολιτικής εξέλιξης, που τα ζητήματα τακτικής αποκτούν βαρύνουσα σημασία.

Για να προωθούν στ’ αλήθεια την προσέγγιση των στρατηγικών επιδιώξεων… Δεν αρκεί να δηλώνεται αφοσίωση στους τελευταίους…

Ου πας ο λέγων μοι Κύριε Κύριε εισελεύσεται στην βασιλεία των ουρανών…

 Για την ώρα, ας δώσουμε προσοχή στην τακτική συσκότισης και διάχυσης των ευθυνών… Κάθε αποκάλυψη, που κοντράρεται στην κυρίαρχη λογική της επιφάνειας και επιχειρεί διάτρηση του ιστού ασφάλειας του συστήματος καπιταλιστικής εξουσίας είναι αντικειμενικά προοδευτική…