Βλέποντας την εξέλιξη του πολέμου, που δεν εμπνέει υπεραισιοδοξία
για την τελική έκβαση, ορισμένοι στην Δύση σκέφτονται ρεαλιστικότερα από ό,τι η
υπερατλαντική …προστάτις της δημοκρατίας απανταχού της γης.
Ετσι -πάντοτε διακριτικά- σκέφτονται το μετά… Μετά,
δηλαδή την ‘ενδεχόμενη΄ ήττα του Ουκρανικού καθεστώτος, οι …εχέφρονες δυτικοί
προστάτες του Βολοντιμίρ προσπαθούν να τον προετοιμάσουν στην ιδέα των διαπραγματεύσεων…
Είναι ‘ωραίο’ κόλπο να θέτεις ως όρο την μέγιστη
επιδίωξή σου μετά από τις μελλοντικές διαπραγματεύσεις… Ετσι ναρκοθετείς την
ίδια την ιδέα πριν καν ξεκινήσει να υλοποιείται…
Αν λοιπόν η Δύση θέλει να υπερασπίσει την δημοκρατία
και την ελευθερία έχει μία επιλογή: να στέλνει συνέχεια στρατιωτική βοήθεια όλο
και πιο αναβαθμισμένη σε τεχνολγία και δύναμη καταστροφής του αντιπάλου… Κάτι
με το οποίο είναι γενικά σύμφωνη η κυρίαρχη τάση στις ΗΠΑ, που φαίνεται να
παίρνει το νήμα από τους ‘Σοβιετοφάγους’ πολιτικούς και στρατιωτικούς, του
1945. Αυτούς, που δεν θεωρούσαν την συνθηκολόγηση της Γερμανίας σαν το τέλος
του πολέμου αλλά υποστήριζαν την συνέχιση των στρατιωτικών επιχειρήσεων προς την
…Ανατολή.
Ο Βολοντιμίρ αρέσκεται στα χαϊδέματα του Αμερικανού
προέδρου, τις διακηρύξεις του και τις αποφάσεις του για στρατιωτική και
οικονομική ενίσχυση. Πάνω σε αυτές τις πλάτες δομείται η…’γενναιότητά’ του.
Φαίνεται για ακόμη μία φορά, πως στις Ουκρανικές πεδιάδες η ανθρωπότητα θα δοκιμάζει μέσα από φονικές συγκρούσεις την τεχνο- στρατιωτική της πρόοδο και θα καταχωνιάζει στα τάρταρα την ζωή και τις βασικές της αξίες…
Σχόλια