Τον γνωρίζετε τον Ζοζέ (Ιωσήφ) ντε Σόζα Σαραμάγκου
(José de Sousa Saramago).
Πορτογάλος συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος και
δημοσιογράφος. Και νομπελίστας λογοτεχνίας το 1998.
Γόνος φτωχής αγροτικής οικογένειας, αγάπησε την γη, το
νερό αλλά πάνω από όλα τον άνθρωπο… Διηγούνταν τον αποχαιρετισμό του παππού του
στις ελιές του και στις συκιές του, που τις αγκάλιασε μία – μία καθώς έπρεπε να
φύγει από το χωριό και να πάει στην Λισαβώνα για πρόβλημα καρδιάς…Πώς
μπορείς να έχει ζήσει κάτι τέτοιο και να μην σε σημαδεύει…, είχε γράψει.
Πάντως, τον Ιωσήφ (Ζοζέ) τον σημάδεψε… Και στο τέλος,
μετά από περιπλανήσεις επιβίωσης (τεχνικός αυτοκινήτων, βιβλιοπώλης κ.α.)
κατέληξε εκδότης εφημερίδας, που και αυτή την άφησε για να αφιερωθεί στο μεταφραστικό
και κυρίως το συγγραφικό του έργο…
Και γιατί, παρακαλώ, τον θυμηθήκαμε σήμερα τον Ζοζέ;;;
Η αλήθεια είναι, ότι τον θυμηθήκαμε και σήμερα… Τον θυμόμαστε συχνά χάρις στο
εξαιρετικό του ποίημα: Ιδιωτικοποιείστε.
Τώρα που ζούμε τον καταιγισμό των ιδιωτικοποιήσεων… Για την ακρίβεια όχι τώρα
αλλά από την περίοδο της ένταξη στα μνημόνια και δώθε…
Πουλήσαμε γη, κτίρια, υπηρεσίες… Και τί δεν πουλήσαμε!!!
Και σιγά-σιγά φτάνουμε στα πιο ζωτικά αγαθά όπως το νερό… Την άρπαξε την σκυτάλη ο πολυχρονεμένος και λίγο
πριν …παραδοθεί εις την ‘λαϊκή ετυμηγορία’ (έτσι αποκαλείται η εκλογική φάρσα) αποφάσισε
να μην αφήσει τίποτε απούλητο…
Αξια παρέλαβε την σκυτάλη, που την κράτησε επίσης άξια
ο Αουγκούστο Πινοσέτ ακριβώς 50 χρόνια πριν… Ακόμα παλεύουν οι Χιλιανοί για το …’ύδωρ
αυτών το επιούσιον’.
Και ώ! Της θρασύτητας το απύθμενος βάθος… Ολη αυτή
η ιστορία προωθείται με ζεστά ακόμα τα εναπομείναντα ανθρώπινα κομμάτια της νιότης,
που προσφέρθηκε για θυσία στον Μολώχ του ιδιωτικού κέρδους…
Ούτε σαράντα μέρες
δεν πέρασαν από τα …θαυμαστά αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης των ελληνικών
σιδηροδρόμων… Αυτό σημαίνει ιερή αφοσίωση στα φιλελεύθερα-καπιταλιστικά ιδεώδη…
Γι’ αυτό τον θυμηθήκαμε τον Ζοζέ… Για εκείνο το
ποίημα, που πολλές φορές το έχουμε αναρτήσει στην ΦΑΙΑΚΙΑ…Τώρα, όμως, του
αξίζει ακόμη περισσότερο…
Παρακολουθείστε, τον λόγο του ποιητή, που ταιριάζει γάντι
στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την καθημερινή της κλιμάκωση. Χωρίς ίχνος
υπερβολής…
Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,
ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα
μάτια ανοιχτά.
Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,
ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη,
παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων
σε εταιρείες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.
Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…
Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο
φινάλε και την πουτάνα τη μάνα που σας γέννησε.
Σχόλια