Το έγκλημα στις διαστάσεις του

Υπάρχουν εγκλήματα και εγκλήματα… Εγκλήματα σε ψυχικό βρασμό, μετά από σχεδίαση, μεμονωμένα, μαζικά κ.λ.π. Το έγκλημα στα Τέμπη, πώς θα το χαρακτηρίζαμε;;;

Ας μην βιαστούμε… Υπάρχει μεγάλο βάθος στην υπόθεση. Βάθος περίπου ίσο με τον βαθμό καθολικής υποτίμησης των μέσων σταθερής τροχιάς στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στα μετεμφυλιακά χρόνια…

Χαρακτηριστικό: Το 1936, στο λεκανοπέδιο ζούσαν περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι και υπήρχαν 170 χιλιόμετρα σε μέσα σταθερής τροχιάς (τραμ και τραίνου). Σήμερα, ο πληθυσμός αυτός φτάνει στα 5 εκατομμύρια (δεκαπλάσιος!!!) και το συνολικό δίκτυο είναι γύρω στα 70 χιλιόμετρα (υποδιπλάσιο).

Το μεγάλο χτύπημα ξεκίνησε με το ξήλωμα των γραμμών τραμ, που στα προπολεμικά και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια υπήρξε κστεξοχήν λαϊκό μέσο μαζικής μεταφοράς. Κύρια από τους τόπους κατοικίας στο χώρους εργασίας… Η ταυτόχρονη λειτουργία δύο τουλάχιστον βαγονιών ανά συρμό εξασφάλιζε μεγάλο αριθμό μεταφερόμενων ανά πραγματοποιούμενο δρομολόγιο.

Καίριος τραυματισμός της συγκοινωνιακής υποδομής του λεκανοπεδίου ήταν η κατάργηση του τραίνου του Λαυρίου… Την εποχή εκείνη το μέσο ήταν πολύτιμο για τους κατοίκους της Μεσογαίας. Μίας περιοχής με πληθυσμιακή ανάπτυξη, με γεωργική αλλά και βιομηχανική παραγωγή και με δύο λιμάνια (Λαύριο, Ραφήνα), που πλεονεκτούσαν ως προς τον Πειραιά για την συγκοινωνία με το κεντρικό και το βόρειο Αιγαίο. 

Αξίζει να υπογραμμισθεί, ότι το ξήλωμα των γραμμών ξεκίνησε παρόντος του τότε πρωθυπουργού, που είχε προϋπηρετήσει στο υπουργείο συγκοινωνιών. Η παρουσία του είχε συμβολικό χαρακτήρα: εγκαινίαζε την εποχή των αστικών και υπεραστικών ΚΤΕΛ, που μαζί με την υλοποίηση του περιβόητου: χτίστε, χτίστε, χτίστε οδήγησαν στο ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ οικιστικό και περιβαλλοντικό ‘θαύμα’ της σύγχρονης Ελλάδας. Ο μισός πληθυσμός της χώρας συγκεντρωμένος στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας… 

Το καταργημένο τραίνο του Λαυρίου, εξήντα πέντε χρόνια μετά την κατάργησή του βρίσκεται ακόμη στα …σχέδια των κυβερνώντων και ανακαλείται κατά περιόδους, ιδιαίτερα στις προεκλογικές ή άλλες στιγμές ‘πολιτικής οξύτητας’, μεταξύ της εκάστοτε κυβέρνησης και της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης.  

Η Αθήνα μεγάλωσε πληθυσμιακά με ανεξέλεγκτους εκθετικούς ρυθμούς, όχι τυχαία. Η απορφάνιση της περιφέρειας και η ενίσχυση του κέντρου ήταν στα πλαίσια της συστημικής λογικής και επιλογής: Συγκέντρωση του εργατικού δυναμικού πλάι στα εργοστάσια, στον τόπο άφιξης των πρώτων υλών και της μεταφοράς των προϊόντων. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζονταν σημαντική μείωση του κόστους παραγωγής και εμπορίας… Οφελος, βέβαια, που δεν το καρπούνταν οι εργαζόμενοι, δηλαδή άμεσοι παραγωγοί αλλά οι ιδιοκτήτες  των μέσων παραγωγής και των εμπορικών υπηρεσιών…  

 

Με την διόγκωση της πρωτεύουσας σε βαθμό υδροκεφαλισμού και ενώ θα περίμενε κανείς την επέκταση και την αύξηση των μέσων σταθερής τροχιάς, το ξήλωμα των γραμμών επιταχύνθηκε. Την ίδια ώρα φούντωσαν τα αστικά λεωφορεία με πολύ χαμηλότερη δυνατότητα παροχής ποιοτικών υπηρεσιών μεταφοράς, με ασυγκρίτως μεγαλύτερη κυκλοφοριακή και περιβαλλοντική επιβάρυνση… Ετσι ξανοίχτηκε η παράλληλη αγορά του ιδιωτικού μέσου μεταφοράς, του περιβόητου ΙΧ, διστακτικά την αρχή και ραγδαία στην συνέχεια… Το ΙΧ γίνεται το επίκεντρο του οράματος ευτυχίας των πολιτών αλλά και η μόνη στοιχειωδώς ανεκτή λύση για το πρόβλημα της καθημερινής μεταφοράς… Γέμισε η Αθήνα και από πίσω και οι άλλες μεγάλες Ελληνικές πόλεις με αυτοκίνητα…

Το περίφημο νέφος της πρωτεύουσας, το κυκλοφοριακό άγος, η εξαθλίωση της καθημερινότητας, ο εκνευρισμός και η αποξένωση των πολιτών, η απώλεια ασύλληπτα μεγάλου χρόνου στις μεταφορές έχουν τις ρίζες τους σε αυτές τις επιλογές της δεκαετίας του 50.

Ολη αυτή η ‘άναρχη’ βαρβαρότητα δεν υλοποιήθηκε τυχαία, αυθαίρετα ή από λάθος… Η καπιταλιστική αδηφαγία, η απαίτηση για διαρκώς μεγαλύτερο κέρδος σαν όρος επιβίωσης του συστήματος έχουν φτιάξει το …θαύμα της ‘ανάπτυξης’…

Μόνον βαριά διεστραμμένοι ή πονηρά ψευδόμενοι εγκέφαλοι μπορούν να ευχαριστιώνται από αυτό το ‘αναπτυξιακό’ αποτέλεσμα…

Για τους παραπάνω λόγους οι Ελληνικοί σιδηρόδρομοι οδηγήθηκαν σε υποβιβασμό, ευτελισμό και εξαφάνιση… Η κατάργηση δρομολογίων και γραμμών, η χαμηλότατου βαθμού συντήρηση, η ανεπαρκέστατη ανανέωση τροχαίου υλικού, η ολοκληρωτική έλλειψη σχεδιασμού εξέλιξης και επέκτασης κάνουν τους ελληνικούς σιδηρόδρομους, που βρισκόταν κυριολεκτικά στην ευρωπαϊκή πρωτοπορία το 19^ο αιώνα (επί Τρικούπη) στις εσχατιές της απαξίωσης που βρίσκονται σήμερα, στον 21^ο αιώνα…

Στις τελευταίες δεκαετίες και στα πλαίσια του ‘εκσυγχρονισμού’, που προώθησαν ταυτόχρονα οι πιο ακραίοι φιλελεύθεροι και σοσιαλφιλελεύθεροι κύκλοι, οργανισμοί όπως ο ΟΣΕ γνώρισαν την απορφάνισή τους από χρησιμότατα στελέχη και τομείς εργασίας, που ήταν άμεσα σχετιζόμενοι με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Οι Ελληνικοί σιδηρόδρομοι δεν είναι απλά οι χειρότεροι στην Ευρώπη!!! Απέχουν έτη φωτός από την μέση κατάσταση των Ευρωπαϊκών τραίνων… Σε ποιότητα, σε άνεση, σε συνέπεια δρομολογίων και ΚΥΡΙΩΣ σε ασφάλεια ταξιδίων!!! Πριν από τον ζόφο του εγκλήματος στα Τέμπη, οι ταξιδεύοντες μαρτυρούν σχεδόν καθημερινές καθυστερήσεις, ολιγόωρες και πολύωρες σε διάφορα σημεία της διαδρομής… Δεν έλειψαν οι μικροσυγκρούσεις και οι εκτροχιασμοί…

Αυτά μαρτυρούν ένα μοντέρνο, εξελισσόμενο σιδηροδρομικό δίκτυο;;; Ποιο δίκτυο, δηλαδή… Για μία γραμμή μιλάμε…     

Τα τελευταία 15 χρόνια π.χ. μεγάλη κουβέντα γίνεται για τον εκσυγχρονισμό της γραμμής Αθήνας-Θεσσαλονίκης, για την δημιουργία σύγχρονης γραμμής Αθήνας-Πάτρας, για την σιδηροδρομική Εγνατία, για την ανασύσταση της γραμμής του Λαυρίου κ.λ.π. Την ίδια ώρα, που ολόκληρο το δίκτυο της Πελοποννήσου έχει τεθεί εκτός λειτουργίας αφού μάλιστα επισκευάστηκε με …υψηλό αντίτιμο. Την ίδια ώρα, που η γραμμή Κρυονέρι-Μεσολόγγι-Αγρίνιο αφού κόστισε αρκετά για να επισκευασθεί θεωρήθηκε ασύμφορη ενώ το τραίνο στην ‘απαραίτητη’ τελετή εγκαινίων, εκτροχιάστηκε καμία 10ρια φορές σε μόλις 20 χιλιόμετρα, που πρόλαβε να διατρέξει…

 Όμως η εικονική πραγματικότητα, που  προβάλλεται από τα ‘στρατευμένα’ ΜΜΕ, με τις κατάλληλες μακέτες δημιουργούν ένα κλίμα ευφορίας και αισιοδοξίας, πως η χώρα θα εκσυγχρονισθεί στον τομέα των σιδηροδρόμων πραγματικά…  

Σήμερα μετά το ατύχημα είναι να τρελαίνεσαι αν παρακολουθήσεις τις συγκρούσεις κυβέρνησης – αντιπολίτευσης…

Εμείς, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε εγκαταστήσει το σύστημα τηλεδιοίκησης σε πολλά τμήματα της διαδρομής… Αυθόρμητο το ερώτημα: Στα άλλα που δεν είχε εγκατασταθεί, πως εξασφαλίζονταν η ασφάλεια του δρομολογίου;;; Η ασφάλεια πάει με …το ‘χιλιόμετρο’ ή είναι συνολική;;;

Είναι προφανές, ότι ολόκληρο το δίκτυο έπρεπε να μπει εκτός λειτουργίας μέχρις ότου σε ολόκληρο το δίκτυο εγκατασταθούν τα σύγχρονα συστήματα ασφαλείας. Αυτά, που προσφέρουν στην ανθρωπότητα την δυνατότητα υπέρβασης των συνεπειών του ανθρώπινου λάθους… Εδώ και 10ετίες πολλές…

Γι’ αυτό η συζήτηση για το λάθος του σταθμάρχη -σύμφωνα με τα μεταδιδόμενα, ατελέστατα εκπαιδευμένου και κομματικά επιλεγμένου- ενώ μπορεί να είναι ακριβής είναι ταυτόχρονα ύπουλα και βαθιά αποπροσανατολιστική από την πραγματική ουσία των πραγμάτων… Οι ευθύνες βαρύνουν ένα σύστημα, που στο όνομα των …’εξορθολογισμένων ισολογισμών’, της …’αυξημένης παραγωγικότητας’, του …’βελτιωμένου κόστους’ και άλλων παρόμοιων ωραιοποιημένων παραπλανητικών εγκληματικών φιλοδοξιών, υπερασπίζεται τα άγια των αγίων του… Την καπιταλιτική κερδοφορία…

Για την πάση δυνάμει υπεράσπισή της αδειάζουν τα νοσοκομεία από προσωπικό, κλείνουν σχολεία, υποδομές σαπίζουν, υπηρεσίες εγκαταλείπονται…

Φυσικά και δεν περιμένουμε τίποτε από όποια περιβόητη επιτροπή αναλάβει να …’εξιχνιάσει’ το ατύχημα. Όπως δεν μάθαμε ποτέ μέχρι τώρα…

Και, εδώ που τα λέμε, ποια αλήθεια θα μάθουμε;;; Την αλήθεια, πως για όλα τα δεινά που συμβαίνουν στην πλάτη του λαού υπάρχουν σαφείς κοινωνικοί όροι, που τα δημιουργούν και τα συντηρούν;;; Όχι, βέβαια. Καμία διοικητική ή δικαστική αρχή δεν πρόκειται να ανιχνεύσει τα κοινωνικά αίτια της τραγωδίας… Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα μάθουμε, πως εκτός από τον σταθμάρχη, φταίει και ο κλειδούχος, ο προϊστάμενός τους, ο άλλος σταθμάρχης, ο υπεύθυνος υπάλληλος του υπουργείου… Ισως και κάποιος γενικός ή ακόμη και πιο υψηλά ιστάμενο πρόσωπο αν η …περίσταση το απαιτήσει… Οι όποιος ‘θυσίες’ προσώπων θα γίνουν με κριτήριο τις ανάγκες αποπροσανατολισμού των …αυτόχθονων ιθαγενών.

Ετσι και αλλιώς το ‘παιγνίδι’ θα παιχτεί σε επίπεδο ευθυνών προσώπων… Κυβέρνηση, μείζων και ελάσσων αντιπολίτευση το επιβεβαιώνουν με τις τοποθετήσεις τους και τις πολιτικές κατευθύνσεις, που επιχειρούν να δώσουν…

Θα ήταν παράλειψη και αδικία αν δεν αναφέραμε, πως τόσο το ΚΚΕ όσο και το ΜΕΡΑ25 με ανακοινώσεις τους, τοποθετούν ξεκάθαρα τις ευθύνες στον καπιταλιστικό μοντέλο οργάνωσης της παραγωγής και διοίκησης της κοινωνίας… Μία τέτοια τοποθέτηση δείχνουν να συμμερίζονται όλο και περισσότεροι πολίτες… Καθόλου τυχαία, τα συστημικά ΜΜΕ επεξέτειναν ήδη τον ορίζοντα ευθυνών από τον σταθμάρχη και σε άλλους …υπηρεσιακούς παράγοντες. Τακτική αναδίπλωση με αμυντικό χαρακτήρα…

Στον δρόμο, στις διαδηλώσεις, τα συνθήματα ξεκαθαρίσουν τον στόχο: το σύστημα… Γι’ αυτό και οι υπηρεσίες καταστολής δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο… Ανωθεν, βέβαια η εντολή…            

Το εξώφυλλο της sportime, που προβάλλουμε, μεταξύ άλλων στα ρέοντα εικονίδια της αρχικής σελίδας (άνω δεξιά) είναι σοφό: έχει τις φιγούρες όλων (;) των πολιτικών, που σχετίζονται με τον σιδηρόδρομο στην χώρα… Ξεκινάει από τον Σημίτη στην θητεία του οποίου χρειάστηκε αγώνας για να μην καταργηθεί η ιστορική και ανεπανάληπτης ωραιότητας γραμμή: Διακοφτό-Καλάβρυτα και τελειώνει στον πολυχρονεμένο μας… Δεν παραλείπει και τον Alexis, στην διάρκεια της θητείας του οποίου ο ΟΣΕ ξεπουλήθηκε αντί πινακίου φακής για να ανοίξει …ο δρόμος προς τις επενδύσεις, όπως έλεγε ο τότε πρωθυπουργός κατά την τελετή υπογραφής της συμφωνίας πώλησης… Στην Κέρκυρα με το Ιταλό συνάδελφό του, Πάολο Τζεντιλόνι.

Τί είναι αυτό που συνδέει ένα τόσο ετερόκλητο ως προς την κομματική τοποθέτηση σύνολο προσώπων που αποθανατίζονται στο πικρο-σατυρικό εξώφυλλο ως υπεύθυνοι… Η ουσιαστική πολιτική τοποθέτηση συνδέει τους πολιτικούς, πέρα από τις κομματικές τους διαφορές…

Γι’ αυτό αυθόρμητα στο μυαλό έρχεται η ρήση του Νίκου Μπογιόπουλου: Είναι ο καπιταλισμός … (αποσιωπητικά).