Ένα, ένα ξεφυτρώνουν…

…Τα 'λουλουδάκια', που κοσμούν, επίμαχους χώρους, όπως την δικαιοσύνη, την εκπαίδευση των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων…

Συνοδοιπόροι του κατάδικου Κασιδιάρη ‘προσφέρονται να αναλάβουν την ηγεσία του κόμματος για να παρακάμψουν τα εμπόδια  της …’γραφειοκρατίας’… Αυτονόητο, ότι συμμερίζονται την ναζιστική ιδεολογία του φυλακισμένου Χρυσαυγίτη… Και αναλαμβάνουν μάλιστα να την υπηρετήσουν από κρίσιμη θέση… Υποψήφιοι αρχηγοί!!!

Υπό συνθήκες στοιχειώδους δημοκρατικής ευαισθησίας οι πρόσφατες αυτές ενεργοποιήσεις θα έπρεπε να είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ η ευκαιρία αποκάλυψης ενός σκανδάλου πρώτης γραμμής: στον κρατικό μηχανισμό και μάλιστα στις πιο κρίσιμες δομές του υπάρχουν ‘θύλακες’ (έτσι το έλεγαν λίγο μετά την χούντα με chic λεξιλόγιο), που μπορεί να οραματίζονται (τουλάχιστον!) διάφορες δράσεις όχι …και τόσο πάρα πολύ δημοκρατικές…

Σε έναν τόπο, λοιπόν, που η ιστορική εμπειρία του εμφυλίου, του: ‘στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας…’, των ξερονησιών και των βασανιστηρίων, των σχεδίων ‘Περικλής’, των συνταγματαρχών με επικεφαλής τον …’γλυκούλη’, που έβαζε ζάχαρη ακόμη και στα τανκς (εν τη εννοία της εννοίας και ούτως ειπείν) θα ήταν λογικά αναμενόμενο, αφού η δημοκρατία ‘αποκαταστάθηκε’ το 74, να προκαλούν σοκ και δέος τέτοιες παρουσίες…

Και να επιβάλλουν από την μία μεριά σε βάθος διερεύνηση τέτοιων φαινόμενων  και από την άλλη σχολαστική θεσμοθέτηση  της δημοκρατικής αντιφασιστικής παιδείας των επίμαχων στρατιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων…

Φυσικά ο ανοιχτός, ο απροκάλυπτος φασισμός και η επιφανειακή ελευθεροφάνεια της αστικής δημοκρατίας είναι δύο όψεις του ίδιου κοινωνικού συστήματος, του καπιταλιστικού, που λειτουργούν, κατά τις ανάγκες του ως συγκοινωνούντα δοχεία…  

Αυτό, όμως δεν μπορεί να προκαλεί εφησύχαση, αδιαφορία και μοιρολατρία… Υπάρχουν ανάμεσα στις δύο αυτές ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ όψεις (γι’ αυτό είναι δύο και όχι ένα) κρίσιμες διαφορές για την δυνατότητα του λαού να διεκδικεί κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, να οργανώνεται, να προάγει την πολιτικοποίηση… Χωρίς αυτή την συνείδηση οι αντιφασιστικοί αγώνες θα ήταν φενάκες και θα οδηγούσαν σε αδιέξοδα…

Ο εκδημοκρατισμός του κράτους δεν πρόκειται ασφαλώς να πραγματωθεί υπό τις παρούσες συστημικές συνθήκες αλλά αυτό δεν παύει να δημιουργεί αιτήματα και να βάζει καθήκοντα…

Λίγες δεκαετίες πίσω σε σχολές σωμάτων ασφαλείας, προοδευτικοί διανοούμενοι δίδασκαν επίσημα και κανονικά για τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους, για την ανάγκη της κοινωνικής και πολιτικής δικαιοσύνης, για την ευθύνη των ίδιων των εκπαιδευόμενων στην τήρηση και διεύρυνση δημοκρατικών δικαιωμάτων…

Το σύστημα, σύντομα διόρθωσε αυτή την …’απερισκεψία’ και επανέφερε την διδακτέα ύλη στα κλασσικά και πατροπαράδοτα, που ίσχυαν και προ της …εθνοσωτηρίου…

Αλλά και από την άλλη οι …προοδευτικές δυνάμεις, με κάποιες εξαιρέσεις, φάνηκε πως αποδέχονται το …μοιραίο, το αναπότρεπτο για τους κρίσιμους χώρους…

Φυσικά, το φιδάκι, κλώσησε τα αυγά του και έβγαλε και άλλα φιδάκια… Πολλά φιδάκια, που ξέρουν να κρύβονται…΄Η να το παίζουν αθώες σαύρες, ώστε  να βελτιώσουν τις χορηγίες τους …

Τελευταία, όμως τα φιδάκια δείχνουν θεαματική αύξηση του τσαμπουκά τους… Εχουν αφήσει την ντροπή στην άκρη και μας καταθέτουν ωμά την ταυτότητά τους…

Τί γνώμη έχετε για το σύνθημα: η Χούντα δεν τελείωσε το 74;;;

Θυμάστε, την …αποχουντοποίηση;;;

Φαίνεται, πως το αίτημα ξαναγίνεται επίκαιρο…