Τα συμβαίνοντα ΣΤΟΝ χώρο της ακροδεξιάς έχουν και το
στοιχείο της ιλαρότητας. Τα συμβαίνοντα ΓΙΑ ΤΟΝ χώρο της ακροδεξιάς από μεριάς
πολιτείας είναι αρκετά πιο σοβαρά και κάποιες στιγμές διαβαίνουν τις πύλες της επικινδυνότητας…
Η αναγκαιότητα δικαστικής κρίσης για την νομιμότητα συμμετοχής
ενός πολιτικού σχήματος μεταθέτει ανοιχτά την αρμοδιότητα της λαϊκής βούλησης
σε όργανα της πολιτείας, που η σύνθεση, η δομή και η λειτουργία τους δεν
καθορίζεται από αυτήν…Ούτε καν επηρεάζεται… Και αυτό, που μπορεί να αποτελεί αρετή
για την τήρηση και εφαρμογή των κανόνων δικαίου δημιουργεί εύλογο προβληματισμό
όταν έρχεται να καλύψει ζητήματα, που άπτονται της λαϊκής πολιτικής βούλησης.
Εν πάση περιπτώσει… Πόρρω απέχουμε από το να έχουμε
νομική γνώση για συνταγματικές επιταγές. Ομως, σαν πολίτες με ιστορική γνώση κουβαλάμε
μνήμες άλλων εποχών, όπου το νομικό σύστημα ήταν το προκάλυμμα εφαρμογής ‘νόμιμων’
εγκλημάτων σε βάρος αγωνιστών και των οργανώσεών τους ή για την απαλλαγή άλλων
σαφώς ένοχων για δοσιλογικές συναλλαγές…
Το κράτος, που έστησε τις διώξεις, που έσπρωξε στον
εμφύλιο, στα ξερονήσια, στις εκτελέσεις κ.λ.π. δεν ήταν ‘αυθαίρετο’ νομικά… Εφάρμοζε
με ζήλο νόμους, που το ίδιο είχε φροντίσει να θεσπίσει, όπως π.χ. τον 509, τον
375 κ.α.
Ετσι, το παιγνίδι της νομιμότητας μετατρέπονταν σε
γρίφο, που μπορούσε να λυθεί πάντοτε με ένα τρόπο… Κατά το συμφέρον της κυρίαρχης
μέσα στην κοινωνία τάξης με όλες τις περγαμηνές δίκαιης κρίσης…
Παρένθεση: Η ΦΑΙΑΚΙΑ έχει θέση για την ΧΑ, τον φασισμό
και ναζισμό γενικότερα… Και θεωρεί κυρίαρχο και πρωταρχικό ζήτημα της αντιπαράθεσης
με τα κάθε είδους μορφώματα τέτοιων ανθρωποειδών… Μία συνεχής πάλη, που πρέπει
να εμπνέει και να συσπειρώνει όλο και περισσότερους. Ιδιαίτερα στα χρόνια, που
περνάμε και πιθανότατα και σε αυτά που έρχονται… Οπου η de facto εξαγρίωση του
καπιταλισμού επιβάλλει την ‘απόκλιση’ προς την αυταρχική, την φασιστική εκδοχή
του…
Η γενεσιουργός σχέση του καπιταλισμού προς τον φασισμό
δεν γίνεται ούτε άμεσα ούτε αυτόματα κατανοητή από το μεγαλύτερο μέρος του
πλήθους των αντιφασιστών… Αν αυτό συνέβαινε θα μιλούσαμε για ένα ευρύτατο και
μαζικό πολιτικό κίνημα ανατροπής… Μάλλον απέχουμε… Αυτό όμως δεν καθιστά ‘άχρηστους’
ούτε υποτιμητέους αυτούς, που αισθάνονται αντιφασίστες και πολεμούν τον φασισμό
όπως ξέρουν και όπως μπορούν… Ισα-ίσα, που μαζί αυτούς θα γεννηθούν οι αυριανές
συσπειρώσεις για μεγαλύτερους και ουσιαστικότερους αγώνες… Εστω και αν σήμερα, κάποιοι
λάτρες της ‘καθαρότητας’ τους κατατάσσουν σε β’ διαλογή… Κλίνει η παρένθεση.
Δεν μας ενθουσιάζει η ιδέα του νομικού αποκλεισμού
πολιτικών σχημάτων… Επί του προκειμένου: ο αντιφασιστικός
αγώνας πρέπει να δίνεται από τον λαό και την δική του πολιτική έκφραση, της οποίας
καταλύτης οφείλει να είναι ο λόγος και η δράση των αντιφασιστικών δυνάμεων…
Στην προκείμενη περίπτωση, ελάχιστη αμφιβολία υπάρχει πως
η σχετική νομοθέτηση από την πλειοψηφία της βουλής εξυπηρετεί μικροπολιτικές
σκοπιμότητες μετεκλογικών συνεργασιακών σχημάτων…
Και από την άλλη: η νομοθέτηση ‘α λα καρτ’
ανοίγει ασκούς του αιόλου… Το επιχείρημα της αντισυνταγματικότητας μπορεί στο
μέλλον, όπως και στο παρελθόν να γίνει εργαλείο μαζικών και άγριων διώξεων…
Κατά τα άλλα ‘νόμιμων’…
Σχόλια