Καίγονται νησιά, βουνά, δάση, παραλίες, χωριά, πόλεις… Ολόκληρη η γη βορρά στις αδυσώπητες φλόγες ημών των εμπρηστών… Δεν αναφέρομαι στους ασυνείδητους, τους ανόητους και τους ψυχανώμαλους, που ‘λύνουν’ …πρακτικά τους ζητήματα ποικίλης φύσεως ανάβοντας βρεμένα σε βενζίνη στουπιά… Μιλώ για τους άλλους, για μας. Τους νομοταγείς πολίτες που παρακολουθούμε την επί 10ετίες μετατροπή του παγκόσμιου εργοστασίου οξυγόνου σε εύφλεκτη ύλη… Οσα τερατώδη συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Ελλάδα, την Μεσόγειο, την Δυτικο-κεντρική Ευρώπη είναι ένα μικρό δείγμα της πυρηνικών διαστάσεων καταστροφής στα δάση του Αμαζόνιου, του Ρίο ντε Λα Πλάτα, του Κόγκο, του Μεκόγκ κ.α. Η ανθρωπότητα πριονίζει το κλαδί που πάνω του κάθεται και ετοιμάζεται να κατρακυλήσει στην άβυσσο της κλιματικής και της γενικότερης περιβαλλοντικής καταστροφής… Ασφαλώς δεν είναι όλη η ανθρωπότητα. Είναι η μειοψηφία των ολίγων, που κατέχει την συντριπτική μερίδα του παγκόσμιου πλούτου και κουμαντάρει τις τύχες μας… Και ...
Έτσι εκφράζει τον πόνο του ο μελισσοκόμος Γιώργος
Καραφυλλίδης από την Θράκη για τις χιλιάδες μέλισσες, που φρόντιζε. Τώρα έχουν
γίνει ένα άψυχο συμπλήρωμα του καμένου τοπίου, που τον περιβάλλει.
'Ψυχούλες μου όμορφες, κοριτσάκια μου γλυκά, ο πιο
σκληρός θάνατος σας βρήκε. Χωρίς να έχετε ποτέ καμία απαίτηση, μόνο υποχρεώσεις.
Λίγο νεράκι στον παρατεταμένο καύσωνα μόνο θέλατε. Υποφέρω μόνο που σκέφτομαι
πόσο γρήγορα και νευρικά κουνούσατε τα φτεράκια σας για να γλιτώσετε από τον
καπνό και της φλόγες τη Βασίλισσα σας, ώστε να επιβιώσει το σμήνος σας και μετά
το θάνατο σας. Θα υποφέρω πολύ καιρό για τον άνισο αγώνα μέχρι θανάτου που
δώσατε. Όσο μελισσάκια και να φτιάξω πάντα για εσάς θα έχω ένα μαύρο κομμάτι
μέσα μου. Σας ευχαριστώ για όλα κοριτσάκια μου.'
Λέξεις φωτιά, λέξεις μαχαίρια για την ανείπωτη θλίψη.
Σκεφτείτε τούτες τις ώρες πόσοι ζωντανοί οργανισμοί
πλάι μας, που συμβάλλουν στις αναγκαίες βιοτικά ισορροπίες του πλανήτη είχαν
την τύψη των μελισσών…
Και ακόμη περισσότερο, σκεφτείτε, τα ζώα, που έμειναν
δεμένα, παγιδευμένα από τα δίποδα αφεντικά τους, που έτρεξαν να σωθούν αγνοώντας τις τετράποδες συντροφιές τους… Η λεπτή, η ‘δικαιολογημένη’ απόχρωση της
κτηνωδίας…
Στο κάτω της γραφής αξίζει να θυμηθούμε, πως για ότι
τραβάει ο πλανήτης και μαζί του και εμείς, μόνον ΕΜΕΙΣ είμαστε υπεύθυνοι!!!
Κανένας άλλος ζωντανός οργανισμός δεν φέρνει την παραμικρή ευθύνη…
Πλανήτης και φύση υφίστανται τις συνέπειες μίας ασύδοτης
κερδοσκοπικής μανίας, βαρύτατα διαστροφικής και απειλητικής για την επιβίωσή μας…
Ωε πότε θα δεχόμαστε, θα ανεχόμαστε την Ρώσικη Ρουλέτα
με την ύπαρξή μας!
Ας θυμόμαστε, αυτό, που 'καταφέραμε' με τα μελίσσια του Γιώργου
Καραφυλλίδη… Μίας αξιοζήλευτης, εργατικής κοινότητας, που επηρεάζει άμεσα και
αποφασιστικά την ίδια, την δική μας ζωή… Χωρίς
μέλισσες δεν υπάρχει ανθρώπινη ζωή
… Δεν πρόκειται για σχήμα λεκτικής υπερβολής αλλά για
ξεκάθαρη πεποίθηση των επιστημόνων…
3-d
Σχόλια