Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ‘τα
ΝΕΑ’, που δικαίως εστιάζει στην τραμπούκικη επίθεση εναντίον του
δημοσιογραφικού της στελέχους Γιώργου Παπαχρήστου λέει μία μεγάλη αλήθεια: ο σεβασμός στην γνώμη ενός δημοσιογράφου αποτελεί
είδος ουσιώδες εν ανεπαρκεία.
Ο δημοσιογράφος βρέθηκε στο γήπεδο της
ΑΕΚ, προφανώς για να παρακολουθήσει τον αγώνα της ομάδας και όντας μέσα στο
μεγάλο πλήθος των θεατών δέχτηκε λεκτική και σωματική απειλή και βία από
παρευρισκόμενο …εφοπλιστή.
Ενέργεια απαράδεκτη είτε πρόκειται για
δημοσιογράφο είτε όχι… Όταν όμως στρέφεται εναντίον δημοσιογράφου για τις
τοποθετήσεις του, τότε η απειλή αφορά ευθέως ΚΑΙ την δημοσιογραφική ελευθερία
και ανεξαρτησία…
Μεγάλη αλήθεια, που η αξία της
αυτοπεριορίζεται ή καλύτερα καταργείται από τους ίδιους τους γράφοντες…
Γιατί ο σεβασμός στην ζωή, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του δημοσιογράφου
δεν αφορά μόνον τον συγκεκριμένο, τον …δικό μας, το συνεργάτη μας, τον συγγενή
μας, τον προσωπικό ή πολιτικό μας φίλο…
Αν αυτό συμβαίνει, πρόκειται για μία
αποκαλυπτική διάψευση δήθεν καλών προθέσεων, που χρησιμοποιούνται για να
ωραιοποιήσουν ιδιοτελείς και επιλεκτικές τοποθετήσεις…
Και τότε, βέβαια, η υπεράσπιση της
ηθικής είναι απόλυτα υποκριτική και λογικά αναποτελεσματική… Πώς μιλάς εσύ, που
τότε έκανες το κορόιδο όταν ο τάδε ή ο δείνα περνούσε τα ίδια και χειρότερα…
Εν προκειμένω: Μόλις λίγες μέρες πριν
ένας άλλος δημοσιογράφος, ο Κώστας Μπαξεβάνης δέχτηκε ο ίδιος και η οικογένειά
του τραμπούκικη επίθεση σε χώρο εστίασης, που κατέληξε μάλιστα και σε τραυματισμό
συγγενικού του προσώπου… Και εδώ αφορμή αυτά που γράφει ο δημοσιογράφος και που
δεν άρεσαν στον χειροδικήσαντα.
Και τα ΜΜΕ;;; Σιγή ασυρμάτου! Σιγή
ιχθύος… Σιγήν ιχθύος κράτησαν η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, που η αλήθεια είναι,
ότι ο Μπαξεβάνης δεν τους έχει …κολακέψει πολύ με τα γραπτά του… Οπότε;;;
Οπότε, το ράβουμε και από μέσα μας
ψιλο- χαιρόμαστε αν άρπαξε και μερικές αδέσποτες… Να μάθει να μας φέρεται καλά…
Να μας λιβανίζει… Να βαστάξει την γνώμη του για τον εαυτό του και προς τα έξω
να βγάζει μόνον καλά και επαινετικά λόγια…
Όμως με τον Γιώργο δεν είναι το ίδιο…
Ο Γιώργος είναι δικός μας, κατά-δικός μας… Σήκωσε όλο το βάρος της
αντικυβερνητικής δεξιάς υστερίας στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ και συνέβαλλε τα μέγιστα
στην …υγειά διαμόρφωση της κοινής γνώμης, ώστε αυτή να κάνει το χρέος της τόσο
το 2019 όσο και το 2023.
Οπότε;;;
Οπότε, η επίθεση εναντίον του είναι
πλήγμα κατά της ελευθεροτυπίας, της δημοκρατίας κ.λ.π.
Αυτή η κορύφωση της διπλοπροσωπίας
μέσα σε ελάχιστο χρόνο μαρτυρεί και για την ουσία των πραγμάτων… Για την
αξιοπιστία των προθέσεων, για την παραδειγματική και διδακτική τους δυναμική στην
κοινωνία…
Ουσιαστικά πρόκειται για την αποθέωση της μικροαστικής ηθικής… Εδώ, σε επίπεδο πολιτείας και
κοινωνίας σε μεγάλη κλίμακα. Αυτή είναι που βασανίζει και διαστρέφει την
καθημερινότητά μας σε κάθε βήμα…
Η αδελφή μου που έχει ελεύθερες
ερωτικές σχέσεις είναι ‘ζωηρή’. Η δική σου είναι πόρνη…
Ο αδελφός μου, που τα ‘πιάνει’ στην
υπηρεσία, που δουλεύει είναι ‘μάγκας’, που δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ο δικός
σου είναι κλέφτης και διεφθαρμένος.
Ο γιος μου, που οδηγεί παραβιάζοντας
τους κανόνες οδήγησης είναι …τολμηρός. Ο δικός σου είναι επικίνδυνος και υποψήφιος
δολοφόνος.
Το σπίτι, που χτίζω χωρίς άδεια και
πάνω στο κύμα είναι απαραίτητο για την οικογένειά μου… Το δικό σου είναι
αυθαίρετο και πρέπει να γκρεμιστεί αμέσως.
Ο θόρυβος, που κάνουμε σε ώρα κοινής
ησυχίας είναι χαρά, είναι ζωή, βρε αδελφέ… Αυτός, που κάνεις εσύ είναι
ηχορρύπανση και παραβίαση των νόμιμου ωράριου…
Και πάει λέγοντας…
Θα μπορούσαμε να συλλέξουμε άπειρα
παραδείγματα καθημερινών απλών ενεργειών, που αποτυπώνουν την ‘διπλή’
συνείδηση… Που με την σειρά της αποτελεί απόδειξη βαρύτατου συντηρητισμού,
ολοκληρωτικής παγίδευσης στα ‘κεκτημένα’, αδυναμία υπέρβασης, βαθύτερο βόλεμα
πέρα από διακηρύξεις ριζοσπαστικών ρήξεων…
Αυτά, τα ολίγα παραδείγματα
αναφέρονται σε ατομικές συμπεριφορές είτε διαπροσωπικές είτε κοινωνικές. Εδώ,
ασφαλώς πρόκειται για ‘χοντρό’ περιστατικό ‘μικροπολιτικής’ πολιτικής ευρείας απήψησης…
Σε κάθε περίπτωση το μήνυμα είναι
σαφές… Η ευαισθησία τεκμηριώνεται μόνον αν έχει καθολική εφαρμογή και ίσο
μέτρο… Ιδανικά θα λέγαμε, πως η πραγματική δημοκρατική ευαισθησία επιβάλλει
υψηλότερη ενεργοποίηση για τον απέναντι απ’ ό,τι για τον δικό μας… Ζήτημα του
μέλλοντος, πιθανόν…
Για την ώρα η ισονομία, η ισοπολιτεία
είναι μεγάλα ζητούμενα. ΓΕΝΙΚΩΣ. Και εσχάτως πολύ περισσότερο.
Σχόλια