Ντροπή για τους αγώνες,
ντροπή για τα πρωταθλήματα ντροπή για τον ‘αθλητισμό’, ντροπή για τον
‘πολιτισμό’ …
Μιλάμε για το πανώ που αναρτήθηκε στον αγώνα Παναθηναϊκού-ΑΕΚ. Το στήσανε λεβέντες
‘Παναθηναϊκοί’, ομογάλακτοι με τους ναζί οπαδούς της Δυναμό Ζάγκρεμπ. Αυτούς
δηλ. που καθάρισαν τον Μιχάλη, έξω από το γήπεδο στη Ν. Φιλαδέλφεια…
Οι ομογάλακτοι
ζητούν την απελευθέρωσή των κατηγορούμενων ως δολοφόνων και πασίγνωστων ανά την
Ευρώπη για την ναζιστική-τρομοκρατική τους δράση. Τα ‘παιδιά’, όμως δεν είναι
μόνοι τους… Εχουν αδελφοποιηθεί οι κάφροι της Δυναμό με αντίστοιχους του
Παναθηναϊκού… Συχνό φαινόμενο οι διεθνικές αδελφοποιήσεις κάφρων στην
…δημοκρατική Ευρώπη…
Το ξέρουν και οι πέτρες. Ξέρουν μέχρι λεπτομέρειας τις
κινήσεις τους (σιγά το δύσκολο). Γνωρίζουν πολύ καλά τα περίφημα ραντεβού
θανάτου… Πρόκειται για το τέλειο σκηνικό
ναζιστικής παιδείας, που μεγαλώνει νέους ανθρώπους με συντροφιά τις πιο
απίθανες αφορμές εξοντωτικού μίσους…
Το σύστημα γουστάρει
μίσος… Γουστάει μισαλλοδοξία, γουστάρει οπαδιλίκι, γουστάρει συμμορίες, γουστάρει
αίμα, που τρέφει και δυναμώνει όλα τα άλλα…
Ακόμη πιο ντροπή
είναι η προκλητική αδιαφορία των κυβερνώντων του συστήματος… Κροκοδείλια
δάκρυα, διακηρύξεις συμπάθειας για τα θύματα, διαβεβαιώσεις για εξυγίανση.
Κοροϊδία στον υπερθετικό βαθμό!
Πώς μπήκε το πανώ
μέσα στο γήπεδο αφού ήταν από πριν γνωστό το σχέδιο ανάρτησής του;;; Είχε,
μάλιστα, απειλήσει η ΑΕΚ, πώς δεν θα δεχόνταν να παίξει !!!
Αυτός ήταν και ο
λόγος, που τελικά το πανώ κατέβηκε… Αλλιώς θα ήταν εκεί ακόμα! Για να
συμβολίζει τον θρίαμβο της αλητείας… Και την δύναμή της, βεβαίως, βεβαίως αφού
το ….’οπαδικό κίνημα’ βρίσκεται σε όλες τις ομάδες …παρά τω προέδρω… Στρατός εν
δυνάμει για πάσα …αναγκαία χρήση!
Εξάλλου τί γράφει το
πανώ;;; Λευτεριά για τα αδέλφια μας, τους Κροάτες ναζί!!! Δημοκρατικό
αίτημα, δηλαδή…
Το πανώ μπήκε, όπως
μπαίνουν όλα τα πανώ, τα κλομπς, οι κροτίδες, τα βεγγαλικά, τα καπνογόνα, τα
καδρόνια και όλος ο …’φίλαθλος’ εξοπλισμός για την …απόλαυση ενός αθλητικού
δρώμενου…
Εχουν περάσει
δύο-τρεις δεκαετίες από τότε που δεν μπορούσε να περάσει ούτε αναπτηράκι
κρυμμένο στο παπούτσι…
Από τότε, όμως
εξελιχθήκαμε, αναπτυχθήκαμε… Μπήκαμε στην νομισματική ένωση, γνωρίσαμε τον
…’εκσυγχρονισμό’ ρουφήξαμε τα μνημόνια, φάγαμε την κωλοτούμπα, προχωράμε στην
πρόοδο με ιδιωτικά πανεπιστήμια, ιδιωτικό ΕΣΥ, μπήκαμε στον πόλεμο και άμα
λάχει μας φοράνε και έναν αρχηγό, που …περνούσε απ’ έξω και μπήκε…
Είναι τολμηρά
πράγματα αυτά και χρειάζονται μία χαλάρωση, μία εκτόνωση… Γι’ αυτό, όταν μιλάμε
για αγώνα κατά της βίας στον αθλητισμό, στην κοινωνία, στην ζωή γενικότερα, μην
το παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά…
Το σύστημα δεν
συμφωνεί με τόσες απαγορεύσεις… Ζούμε σε μία ανοιχτή, δημοκρατική κοινωνία. Ας
απολαύσουμε τις ελευθερίες, που μας χαρίζει απλόχερα… Μέχρι τελικής εξόντωσης…
Σχόλια