Η φαρσοκωμωδία, που εξελίσσεται εντός
και πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να παραμείνει στο επίπεδο μίας ιλαρής
μικροπολιτικής αφήγησης, ΑΝ ήταν υπόθεση περιορισμένη στα στενά όρια του χώρου
και των πιστών του.
Εικόνες και φράσεις σαν και αυτές, που
αποτυπώνονται τούτες τις μέρες (και τις επόμενες) κατά την εξέλιξη της
πολυσχιδούς ενδοκομματικής διαμάχης, θα μπορούσαν να φαιδρύνουν την γκρίζα
καθημερινότητά μας ΑΝ μπορούσαμε απλά να είμαστε θεατές… Δυστυχώς αυτό δεν
ισχύει… Τα διαδραματιζόμενα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφήνουν
την σφραγίδα τους στην δημόσια πολιτική ζωή και ταυτόχρονα αποτυπώνουν το
χωροχρονικό στίγμα του τόπου. Πάμε λοιπόν από την αρχή.
Η διεκδίκηση της
αρχηγίας από έναν νεοεισελθόντα. Σε οποιονδήποτε κομματικό φορέα, η ανάδειξη στο πρώτο αξίωμα ενός προσφάτως
εγγεγραμμένου μέλους είναι τουλάχιστον παράδοξη, αφού στο διάστημα αυτό έχει
προλάβει να δείξει τις ικανότητές του και τις αρετές του. Εκτός και αν
βρισκόμαστε σε …’επαναστατική’ κατάσταση.
Ο προταθείς για αρχηγός της
αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν ΠΑΝΤΕΛΩΣ άγνωστος και προφανώς με μηδενική
συμμετοχή σε κομματική ζωή και πολιτική δράση… Είναι μάλλον γελοίο να
ονομάσουμε πολιτική δράση τον ορισμό του από τον Alexis ως υποψήφιο σε μη εκλόγιμη θέση του
ψηφοδελτίου επικρατείας.
Ο νέος, όμως και οι ‘περί αυτόν’
δείχνουν να μην έχει τέτοιου τύπου αναστολές…
Η αποδοχή της
υποψηφιότητας από την κομματική και κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η εκλογή κομματικού ηγέτη εκτός
συνεδριακών διαδικασιών με ‘ανοιχτές’ διαδικασίες του τύπου όποιος θέλει
ψηφίζει προβάλλονται εντέχνως σαν …βάθεμα της κομματικής δημοκρατίας,
άνοιγμα προς την κοινωνία κ.λ.π. Αποτελούν -υποτίθεται- την λύση σε περιπτώσεις
ανώμαλης κομματικής ζωής με ηγετικές αυθαιρεσίες, χοντρές παραβιάσεις
καταστατικού και μύρια άλλα όσα καταργούν στην ουσία την έκφραση της βούλησης
της βάσης… Φυσικά η υποκατάσταση μία φυσιολογικής κομματικής ζωής και
λειτουργίας με διαδικασίες εντυπωσιασμού και κυρίευσης της κοινής γνώμης, πόρρω
απέχει από δημοκρατικοποίηση…
Η απευθείας εκλογή αρχηγού έχει κι
έναν άλλο νόημα: Την απόδοση στον εκλεγόμενο
‘αυτοκρατορικής’ δύναμης με ταυτόχρονο περιορισμό έως κατάργηση του
επιβαλλόμενου πρωταγωνιστικού ρόλου των μελών της οργάνωσης. Αντιδημοκρατική
τούμπα δηλαδή στο όνομα της δημοκρατίας…
Όμως, πρέπει να παραδεχτούμε -αυτό
είναι το επίμαχο- πως αυτού του τύπου οι διαδικασίες δεν συνάντησαν την
παραμικρή αντίδραση από στελέχη και μέλη! Το ‘έθιμο’ του ‘όποιος θέλει
ψηφίζει’ έχει ενδυθεί τον μανδύα της ελεύθερης έκφρασης της βάσης την ώρα
που πρόκειται για έναν ευφυέστατο και εξαιρετικά πετυχημένο -όπως αποδεικνύεται
εμπαιγμό της…
Η παντελής
αποσιώπηση του θεμελιακού ιδεολογικού και πολιτικού ζητήματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ζήτημα, που έχει τεθεί τουλάχιστον από
την επαύριο της μνημονιακής κωλοτούμπας τον
Ιούλιο του 2015… Εχουμε πολλές φορές υποστηρίξει και αυτή θα είναι ακόμη μία, πως
η ‘αφνίδια’ μεταβολή του … ‘αντιμνημονιακού με ένα νόμο’ κομματικού σχήματος
σε αναλαβόντα την υλοποίηση του Γ’ μνημονίου κυβερνητικού φορέα ήταν ένα γερό
χτύπημα σε ένα ανερχόμενο κίνημα οργής αντιμονοπωλιακής-αντιϊμπεριαλιστικής
κατεύθυνσης…
Κατά την άποψή μας, αυτό ονομάζεται ήττα. Πρόκειται για ήττα μέγιστης σημασίας ανάλογης με την
σπουδαιότητα των διεκδικηθέντων, δηλαδή μία πνοή εθνικής ανεξαρτησίας και δικαιότερης
κοινωνίας… Τις συνέπειες αυτής της ήττας θα τις πληρώνουμε πολύ καιρό με κύρια
έκφραση την καθυστέρηση των αναγκαίων για τα κοινωνικο-πολιτικά δεδομένα αγώνων…
Το μέγεθος αυτής της ήττας καθορίζεται
επίσης και από την προκλητική αναξιοπιστία του φορέα της …ριζοσπαστικής αριστεράς…
Πέρα, δηλαδή από το θεμελιώδη χαρακτήρα του διακυβεύματος, που έθεσαν οι
κυβερνητικές υποσχέσεις, παραμένει η ‘κωλοτούμπα’ αυτή καθεαυτή…
Βαθιά κρίση πολιτικής, λοιπόν, διαπλεκόμενη
με κρίση αξιοπιστίας… Αυτό αντανακλάται στην απογοήτευση, απομάκρυνση,
αποστράτευση μελών, φίλων, οπαδών, ενδιαφερόμενων…
Κρίση, που με τον ένα ή άλλο τρόπο
αφορά συνολικά τα κόμματα του ‘δημοκρατικού τόξου’ σε διαφορετικό βαθμό. Δεν
είναι και τα καλύτερα αυτά που συμβαίνουν στην ΝΔ και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ… Ο ΣΥΡΙΖΑ,
όμως χρεώθηκε -εκών άκων- με αντι-συστημικές επιδιώξεις την ώρα, που αυτό ήταν
εξαιρετικά επίκαιρο και επείγον ζήτημα… Την ώρα, που οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές απαίτησαν
την αυστηρή τιμωρία της χώρας… Και με παραδειγματικό, μάλιστα χαρακτήρα…
Τί έπραξαν τα ‘σήμερα
αριστερά’ στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;
Οποιες και όσες αδιαμφησβήτητες περγαμηνές
αγωνιστικότητας και αν διέθεταν μέχρι το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, τις έριξαν
στην πυρά… Σιώπησαν παραδειγματικά όταν κάποιοι σύντροφοί τους αρνήθηκαν
συμπόρευση στον μνημονιακό κατήφορο.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ανέλαβε την
υλοποίηση των μνημονιακών κατευθύνσεων από την πιο ειδική θέση του Υπουργού
εθνικής Οικονομίας… Με …‘επιτυχία’, όπως αναγνωρίζει και η καμόρα των δανειστών…
Και όλοι οι άλλοι οι ‘σήμερα αριστεροί’
…εποίησαν την νήσσα τόσο στην κυβερνητική περίοδο 2015-2019 όσο και κατά την
αντιπολιτευτική 2019-2023. Είπαν ΝΑΙ σε όλα αφορούσαν την οργανωτική,
ιδεολογική και πολιτική μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε … ‘δημοκρατικό’ συστημικό πόλο.
Με λίγα λόγια, όσοι σήμερα διεκδικούν
δάφνες και μετάλλια αριστεροσύνης πορεύτηκαν κατά τον πιο ιδανικό τρόπο για να
αναλάβει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ο Στέφανος… Ιδανικός ηγέτης για το κόμμα, που
έφτιαξαν αυτοί… Ωριμο τέκνο της δικής τους προετοιμασίας… Κάποια άγαρμπα, που
λέει και κάνει θα τα διορθώσει… Είναι
βέβαιο, πως το επιτελείο διαμόρφωσης της δημόσιας εικόνας του θα κάνει τα
καλύτερα…
Όλα αυτά, λοιπόν που συμβαίνουν δίπλα μας,
ανάμεσά μας, μας περιγράφουν, μας αφορούν…Και ας μην συμμετέχουμε στον πυρήνα της
δράσης… Και ας μην φέρουμε την ευθύνη της επιλογής… Αυτό το συναίσθημα μας εμποδίζει
να απολαύσουμε τις στιγμές Αριστοφανικού ύφους, που εξελίσσονται…
Κάποιοι, πιο αισιόδοξοι από μας μπορεί
να διαβλέπουν πώς μέσα από την βαθιά κρίση εκφυλισμού των συστημικών φορέων
μπορεί να αναγεννηθεί η ελπίδα της ανατροπής.
Μακάρι!
Σχόλια