Πέτρος Γάλλιας: ούτε που υποψιάζεσαι…

Αφορμή για το κείμενο του φίλτατου Πέτρου Γάλλια ο ‘καρναβαλικός’ κανιβαλισμός, που έλαβε χώρα σε χωριό της …‘Κερκυραμάς’. Της σεμνυνόμενης για την πολιτιστική της παράδοση και τον …μεγάλο πολιτισμό των κατοίκων της…

Εμείς πάντως δεν παραξενευόμαστε… Παρακολουθώντας, όσα διαδραματίζονται στα ‘τουριστικά’ μας κάστρα στον βορά και τον νότο του νησιού (και όχι μόνον) στην διάρκεια του καλοκαιριού, βρίσκουμε μία …φυσιολογική συνέχεια… Μία παραλαβή της πολιτιστικής σκυτάλης από καταπιεσμένα νεανικά πλήθη, που αποζητούν απελπισμένα ακραίες μορφές ανέξοδης εκτόνωσης…

Αυτή η μάλλον απαισιόδοξη αποτίμηση του πολιτιστικού μας status δεν μειώνει, δεν αχρηστεύει τον εξαιρετικά ανθρώπινοι λόγο του Πέτρου, που αντιγράψαμε από το διαδίκτυο και ασμένως παραθέτουμε.

 

«Ούτε που υποψιάζεσαι το κακό που κάνεις στα παιδιά σου. Και πόσο τους σπέρνεις τη βία, το διχασμό, τον σεξισμό, την παράνοια. Τον φασισμό».

Φτιάχνεις ένα άθλιο σκιάχτρο. Του βάζεις τη φωτογραφία ενός ανθρώπου. Το κανιβαλίζεις. Το περιφέρεις στο χωριό σου. Στήνεις έναν ολόκληρο χορό με ΠΑΙΔΙΑ να χορεύουν γύρω του. Στο τέλος το καις στην πλατεία του Ιστορικού χωριού σου.

Και όλο αυτό το φρικαλέο, κακόγουστο, εμετικό, διεστραμμένο, άθλιο πράγμα, το ονομάζεις σάτιρα. Επιστρατεύεις μάλιστα και τον Αριστοφάνη για να στηρίξεις την επιλογή σου.

Και όχι μόνο δεν ντρέπεσαι, αλλά το παρουσιάζεις και σαν δικαίωμά σου! Και λες ότι αυτό είναι παράδοση!

Και δεν καταλαβαίνεις πόσο χαμηλά έχεις ξεπέσει. Και ούτε που υποψιάζεσαι το κακό που κάνεις στα παιδιά σου. Και πόσο τους σπέρνεις τη βία, το διχασμό, τον σεξισμό, την παράνοια. Τον φασισμό.

Και είσαι εσύ ο ίδιος, που κρίνεις με το δάχτυλο σηκωμένο – από τον καναπέ σου - τους πάντες και τα πάντα! Και μιλάς για πτώση των ηθών. Και εξαθλίωση της κοινωνίας. Για αλλοίωση της παράδοσης. Για τα χάλια της παιδείας. Και επισημαίνεις τους κινδύνους για το έθνος! Και άλλα βαρύγδουπα…

 

Μόνο που δεν κατάλαβες – και μάλλον ποτέ δεν θα το καταλάβεις – πως το φρικαλέο, κακόγουστο, εμετικό, διεστραμμένο, άθλιο πράγμα είσαι εσύ.

Γιατί, ξέρεις άνθρωπε; Το χιούμορ μας, αντανακλάει την παιδεία, την αισθητική μα πάνω απ’ όλα την ΨΥΧΗ μας!

Και ξέρεις κάτι; Δεν θα αναπαράγω την άθλια εικόνα που δημιούργησες. Βάζω στην ανάρτησή μου μια όμορφη εικόνα και την συνοδεύω με όμορφη μουσική τραγουδημένη από παιδιά.

Μήπως και εξευμενίσω τον θυμό μου. Μήπως και ξεχάσω – έστω και για λίγο – σε τι αβάσταχτο κόσμο ζω!

Άντε, αδέρφια, καλό υπόλοιπο Αποκριάς!