Ένα κορίτσι 17χρονο χαροπαλεύει στην ΜΕΘ…
Μάλλον θα έχετε δει το ανατριχιαστικό βίντεο της εγκληματικής
πράξης, που έχει προβληθεί στα περισσότερα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο.
Λεωφόρος Αθηνών… Βράδυ. Η διάβαση μάλλον έχει κόκκινο…
Ενας ‘λεβέντης’ νέο-Ελληνας οδηγός περνάει με φουλ τις μηχανές… Μπορεί να έχει
και πιο φουλ, γιατί όλα αυτά τα σύγχρονα κατασκευάσματα, που χαϊδεύουν υπνωτικά
τον καταναλωτισμό μας έχουν πολλές τέτοιες …δυνατότητες…
Περνάει λοιπόν η κοπέλα πεζή, περνάει και ο λεβέντης
επωχούμενος… Ενας σάκος, ένα εμπόρευμα, ένα δέμα γίνεται η κοπέλα και εκτοξεύεται
από το αυτοκίνητο καμία δεκαριά μέτρα στο άκρο αριστερό διάζωμα του δρόμου…
Εκεί που οδηγούν οι ακόμα πιο γρήγοροι…
Ένα αυτοκίνητο περνάει από πάνω της. Ούτε ο πρώτος ούτε
ο δεύτερος σταματάνε. Αλλοίμονο!!!
Μία νταλίκα, που πλησιάζει φρενάρει κάνει όπισθεν να
δει… Βλέπει και συνεχίζει.
Η κυκλοφορία συνεχίζεται κανονικά. Κανένας οδηγός δεν
σταματάει κανένας από τους περευρισκόμενους πεζούς δεν παίρνει πρωτοβουλία…
Κάποια στιγμή κάποιος, που αξίζει μνείας βάζει το
αυτοκίνητό του κάθετα στο δρόμο για να προστατεύσει την κοπέλα!!! Ερχεται το
100, ειδοποιείται το ασθενοφόρο. Πέρασαν κάπου 45 λεπτά μέχρι να φτάσει το
ασθενοφόρο… Ο φιλελεύθερος μνημονιακός …εκσυγχρονισμός της χώρας, βλέπετε, μας απάλλαξε
από πολλά επαγγελματικά παράσιτα και υποδομές, όπως ασθενοφόρα και προσωπικό
του ΕΚΑΒ.
Παλεύει για τη ζωή του το 17χρονο πλάσμα… Το γεμάτο
χρόνους ζωή, χαράς και δημιουργίας μπροστά του…
Και εμείς; Εμείς κυρίες και κύριοι εμείς;;;
Αγοράζουμε όλο και ακριβότερα όλο και πιο …σπιντάτα
αμάξια για να κατακλύζουμε το ήδη ανεπαρκέστατο και ακατάλληλο στις περισσότερες
περιπτώσεις οδόστρωμα… Κάνουμε τις καθημερινές μεταφορές αληθινή περιπέτεια… Όταν
βρούμε ευκαιρία …δοκιμάζουμε τα άλογά μας και …όποιον πάρει ο χάρος… Γι’ αυτό
τελευταία έχει πολλαπλασιαστεί η δουλειά του στους δρόμους, στις διασταυρώσεις,
στις διαβάσεις. Η χώρα κατέχει πρωτιά ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές και συνεχώς την διευρύνει…
Στο βολάν ξεδιπλώνεται το εγώ μας με όλη την παθολογία
του… Τα όχι και πολλά ψήγματα κοινωνικότητας, που μας έχουν αφήσει
εξαφανίζονται και απελευθερώνουμε όλο μας τον ατομικισμό… Με λανθάνουσα διάθεση
εχθρότητας για τους άλλους οδηγούς και πεζούς γινόμαστε τα τέλεια υποκείμενα
του συστήματος… Το κουβαλάμε μέσα και έξω μας, το στολίζουμε με τα πιο
αντικοινωνικά μας αντανακλαστικά… Ολοι εναντίον όλων και ας επιβιώσει ο …καλύτερος.
Δεν ‘μπλέκουμε’ εκεί που στοιχειώδης ανθρωπιά το καλεί…
Η σειρά μας, η σειρά του παιδιού μας, του δικού μας θα έλθει… Είναι φανερό! Το
λένε οι αριθμοί… Κλεινόμαστε όμως στα τείχη, που μας περιβάλλουν οι τεχνικές
εξελίξεις και συνεχίζουμε…
Η ανάκτηση της χαμένης κοινωνικότητας, της σπανίζουσας
ανθρωπιάς είναι μέγα ζητούμενο… Πολιτιστικό, βαθύτατα και πρωταγωνιστικά πολιτικό…
Σχόλια