Μας το έστειλε μεταφρασμένο…Το έχουμε παρουσιάσει σε
παλιότερο αφιέρωμα της ΦΑΙΑΚΙΑΣ στο Jean Ferrat (art page). Σήμερα, όμως είναι πράγματι επίκαιρο, όπως παρατηρεί και ο
Γιώργος στο συνοδευτικό του σημείωμα: H δική μας Γαλλία είναι εκείνη του
Aragon και της Κομμούνας που τραγουδά ο Jean Farrrat κι όχι το τσίρκουλο που
είδαμε χτες…
Παραθέτουμε τους στίχους και το τραγούδι.
Από πεδιάδες μέχρι δάση, από κοιλάδες σε λόφους
Από την άνοιξη που θα γεννηθεί μέχρι τις νεκρές εποχές
σας
Από αυτά που έζησα σε αυτά που φαντάζομαι
Δεν θα τελειώσω να γράψω το τραγούδι σου
Η Γαλλία μου
Στον υπέροχο καλοκαιρινό ήλιο που καμπυλώνει την
Προβηγκία
Από τις Garnets
της Βρετάνης μέχρι τα ρείκια του Ardèche
Κάτι στον αέρα έχει αυτή τη διαφάνεια
Και αυτή η γεύση ευτυχίας που στεγνώνει τα χείλη μου
Η Γαλλία μου
Αυτός ο αέρας ελευθερίας πέρα από τα σύνορα
Σε ξένους λαούς που είχαν ζαλίστηκαν
Και των οποίων
το κύρος σφετερίζετε σήμερα
Ανταποκρίνεται πάντα
στο όνομα του Ροβεσπιέρου
Η Γαλλία μου
Αυτη του γέρου Ούγκο που βροντοφώναζει από την εξορία
του
Των Πεντάχρονων
παιδιων που εργάζονταν στα
ορυχεία
Αυτή που έφτιαξε τα εργοστάσιά σας με τα χέρια της
Αυτή που είπε ο κύριος Τιέρς ότι πρέπει να πυροβοληθεί
Η Γαλλία μου
Που ο Πικάσο κρατά τον κόσμο στην άκρη της παλέτας του
Από τα χείλη του Éluard πετούν τα περιστέρια
Δεν τελειώνουν ποτε οι καλλιτέχνες προφήτες της
Να πω ότι ήρθε η ώρα να υποκύψει η δυστυχία
Η Γαλλία μου
Οι φωνές τους πολλαπλασιάζονται μέχρι να γίνουν ένα
Εκείνη που
πάντα πληρώνει για τα εγκλήματά σας ,και
τα λάθη σας
Γεμίζοντας την ιστορία και τους κοινούς τάφους της
Μακάρι να τραγουδώ για πάντα εκείνη των εργατών
Η Γαλλία μου
Εκείνη που δεν διαθέτει σε χρυσό παρά τις άγρυπνες
νύχτες της
Για τον επίμονο αγώνα αυτής της καθημερινότητας
Από την εφημερίδα που πουλάμε Κυριακή πρωί
Στην αφίσα που κολλάμε στον τοίχο την επόμενη μέρα
Η Γαλλία μου
Ma France
Σχόλια