Αν κανείς παρακολουθεί σχολαστικά τις δηλώσεις Νετανιάχου τουλάχιστον από την 7 η Οκτωβρίου 2023, οφείλει να παραδεχτεί πως δεν μασάει τα λόγια του… Ασφαλώς αυτό δεν το κάνει από κάποια έμφυτη αρετή ειλικρίνειας αλλά γιατί αυτό εξυπηρετεί ποικιλότροπα την πολιτική του… Προάγει τον εθνικισμό στην χώρα του, συσπειρώνει την ισχυρότατη Ισραηλινή ακροδεξιά γύρω του και κυρίως: ετοιμάζει τις γειτονικές του χώρες και την παγκόσμια κοινότητα να πληροφορηθεί και να ‘κατανοήσει’ τα σχέδιά του για το Μεγάλο Ισραήλ. Σε καμία περίπτωση δεν προσποιήθηκε τον 'ειρηνιστή' τον 'φιλάνθρωπο', τον 'γεναιόψυχο'... Σε κάθε του δήλωση υπογράμμιζε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την αναγκαιότητα της ...τελικής λύσης... Αυτή είναι η βασική του επιδίωξη και θα έλεγε κάποιος αντικειμενικός κριτής της ιστορικής 80χρονης διαδρομής του νεώτερου ισραηλινού κράτους πώς κάθε μέρα κάθε ώρα, που περνάει η επίσημη κρατική πολιτική εκεί είναι προσανατολισμένη αυτό το όραμα υπηρετεί… Οι ελάχιστες...
Η δική μας Γαλλία!
την
Εξανέστη ο φίλτατος Γιώργος Ρούσης με την
φαρσοκωμωδία της τελετής έναρξης της Ολυμπιάδας του Παρισιού. Συμφωνούμε
απολύτως. Επρόκειτο για ένα κακοσχεδιασμένο διαφημιστικό-εμπορικό trailer, που ταιριάζει αισθητικά και ιδεολογικά με την Γαλλία
του Μακρόν… Πιθανότατα και της Λεπέν…
Ο Γιώργος, λοιπόν θυμήθηκε τον μεγάλο Γάλλο ποιητή LouisAragonστο έργο του: η
Γαλλία μου (MaFrance)
μελοποιημένο και τραγουδισμένο από τον Γάλλο τροβαδούρο και αγωνιστή JeanFerrat.
Μας το έστειλε μεταφρασμένο…Το έχουμε παρουσιάσει σε
παλιότερο αφιέρωμα της ΦΑΙΑΚΙΑΣ στο JeanFerrat (artpage). Σήμερα, όμως είναι πράγματι επίκαιρο, όπως παρατηρεί και ο
Γιώργος στο συνοδευτικό του σημείωμα: H δική μας Γαλλία είναι εκείνη του
Aragon και της Κομμούνας που τραγουδά ο Jean Farrrat κι όχι το τσίρκουλο που
είδαμε χτες…
Παραθέτουμε τους στίχους και το τραγούδι.
Από πεδιάδες μέχρι δάση, από κοιλάδες σε λόφους
Από την άνοιξη που θα γεννηθεί μέχρι τις νεκρές εποχές
σας
Από αυτά που έζησα σε αυτά που φαντάζομαι
Δεν θα τελειώσω να γράψω το τραγούδι σου
Η Γαλλία μου
Στον υπέροχο καλοκαιρινό ήλιο που καμπυλώνει την
Προβηγκία
Από τις Garnets
της Βρετάνης μέχρι τα ρείκια του Ardèche
Κάτι στον αέρα έχει αυτή τη διαφάνεια
Και αυτή η γεύση ευτυχίας που στεγνώνει τα χείλη μου
Η Γαλλία μου
Αυτός ο αέρας ελευθερίας πέρα από τα σύνορα
Σε ξένους λαούς που είχαν ζαλίστηκαν
Και των οποίων
το κύρος σφετερίζετε σήμερα
Ανταποκρίνεται πάντα
στο όνομα του Ροβεσπιέρου
Η Γαλλία μου
Αυτη του γέρου Ούγκο που βροντοφώναζει από την εξορία
του
Των Πεντάχρονων
παιδιων που εργάζονταν στα
ορυχεία
Αυτή που έφτιαξε τα εργοστάσιά σας με τα χέρια της
Αυτή που είπε ο κύριος Τιέρς ότι πρέπει να πυροβοληθεί
Η Γαλλία μου
Που ο Πικάσο κρατά τον κόσμο στην άκρη της παλέτας του
Από τα χείλη του Éluard πετούν τα περιστέρια
Δεν τελειώνουν ποτε οι καλλιτέχνες προφήτες της
Να πω ότι ήρθε η ώρα να υποκύψει η δυστυχία
Η Γαλλία μου
Οι φωνές τους πολλαπλασιάζονται μέχρι να γίνουν ένα
Εκείνη που
πάντα πληρώνει για τα εγκλήματά σας ,και
τα λάθη σας
Γεμίζοντας την ιστορία και τους κοινούς τάφους της
Μακάρι να τραγουδώ για πάντα εκείνη των εργατών
Η Γαλλία μου
Εκείνη που δεν διαθέτει σε χρυσό παρά τις άγρυπνες
νύχτες της
Για τον επίμονο αγώνα αυτής της καθημερινότητας
Από την εφημερίδα που πουλάμε Κυριακή πρωί
Στην αφίσα που κολλάμε στον τοίχο την επόμενη μέρα
Σχόλια