‘Επικίνδυνοι’ στίχοι…


Ο φίλτατος Γιώργος Ρούσης σχολιάζει το παίξιμο του Γαλλικού Εθνικού ύμνου μόνον με μουσική, χωρίς τους στίχους του… Αξίζει να θυμηθούμε, πως ο ‘αρχισοσιαλιστής’ Μιτεράν ήθελε να καταργήσει την ‘Μασσαλιώτιδα’ σαν εθνικό ύμνο της Γαλλίας… Πολύ φυσικό αν σκεφτούμε, πως απ’ όταν γράφτηκε από τον λοχαγό Claude Joseph Rouget de Lisle (17 Απριλίου 1792) πέρασε πολλές φάσεις αναγνώρισης και απόρριψης ανάλογα με την ταξική φύση των κυβερνώντων… Η κομμούνα π.χ. το αναγνώρισε σαν επαναστατικό τραγούδι, ενώ ο Λουδοβίκος 18ος το απαγόρευσε…

Παραθέτουμε το σημείωμα του Γιώργου, που περιλαμβάνει το σύντομο σχόλιό του και τους μεταφρασμένους στίχους του γαλλικού Εθνικού Υμνου.


Δεν σας φάνηκε περίεργο ότι κατά την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων ακούστηκε μόνον η μουσική κι όχι τα λόγια του Εθνικού Ύμνου της Γαλλίας ;

Διαβάστε τα λόγια και θα καταλάβετε από μόνοι σας  το λόγο και  γενικότερα γιατί  η αστική τάξη αναιρεί σήμερα τις  προοδευτικές, επαναστατικές πλευρές και αξίες της ιστορίας της,  τις οποίες και καλούμαστε να διαφυλάξουμε εμείς .

 

"Εμπρός παιδιά της Πατρίδας

Η μέρα της δόξας έφθασε

Ενάντια της τυραννίας μας

Το ματωμένο λάβαρο υψώθηκε

Ακούστε τον ήχο στα λιβάδια

Το ουρλιαχτό αυτών των φοβερών στρατιωτών

Έρχονται ανάμεσά μας

Να κόψουν τους λαιμούς των γιων και των συζύγων σας.

Στα όπλα πολίτες

Σχηματίστε τα τάγματά σας

Προελάστε, προελάστε

Αφήστε το μολυσμένο αίμα

Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας

Ιερή αγάπη για την Πατρίδα

Οδήγησε και στήριξε τα εκδικητικά μας όπλα.

Ελευθερία, λατρευτή Ελευθερία

Μπες στον αγώνα με τους υπερασπιστές σου

Κάτω από τις σημαίες μας, άσε τη νίκη

να σπεύσει σε σένα, ρωμαλέα δύναμη

Έτσι ώστε στο θάνατο οι εχθροί σας να δουν το θρίαμβό σας και τη δόξα μας.

Στα όπλα πολίτες

Σχηματίστε τα τάγματά σας

Προελάστε, προελάστε

Αφήστε το μολυσμένο αίμα

Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας"

 

Στον Πίνακα του Isidore Pils, ο Claude Joseph Rouget de Lisle που έγραψε τους στίχους και την μουσική της  τραγουδά την Μασαλιωτιδα.

Θυμίζω ότι  η ίδια μουσική συνοδεύει και τον ύμνο της Κομμούνας του Παρισιού, ο οποίος βεβαίως πετάχτηκε στο πυρ το εξώτερο από τους διοργανωτές των Ολυμπιακών  αγώνων αυτής της ηρωικής πόλης.

 

Σχόλια