Το νήμα, που συνδέει την κήρυξη του πολέμου με την απελευθέρωση

Η Ελλάδα, έχει την μοναδικότητα να γιορτάζει την κήρυξη του πολέμου και να σπρώχνει προς την απόκρυψη την επέτειο της απελευθέρωσης, που για την Αθήνα είναι η 12^η Οκτώβρη του 1944.

Όπως έχουμε ξαναγράψει πρόσφατα (13 Οκτώβρη 2024) σε σχετική ανάρτηση με τίτλο: πολύ σωστά κάνουν… οι δυνάμεις μέσα και έξω από την χώρα, που γνωρίζουν τί μεσολαβεί από την εποποιία του ΟΧΙ στην Πίνδο μέχρι την λαοθάλασσα με τις εθνικές και τις κόκκινες σημαίες στους δρόμους της Αθήνας, έχουν κάθε λόγο να αποκρύπτουν τα γενεσιουργά αίτια και τα καθοριστικά γεγονότα αυτής της ιστορικής διαδρομής.

Σήμερα, λοιπόν, που τιμάμε την έναρξη αυτής ένδοξης πορείας, αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε επιγραμματικά τις κύρια χαρακτηριστικά της.

● Αυτός, που λιγότερο συνέβαλε στο ΟΧΙ είναι ο τότε πρωθυπουργός, που υποχρεώθηκε -όποιος κάθε άλλος, που θα ήταν στην θέση του- να το εκφωνήσει. Η Γερμανοφιλία του Μεταξά μαζί με τις διώξεις και τα βασανιστήρια των Ελλήνων δημοκρατών και πατριωτών μαρτυρούν για το …αντιφασιστικό προφίλ του δικτάτορα της 4^ης Αυγούστου… Εξάλλου, η σταθερή ένταξη της Ελλάδας στο άρμα της Μεγάλης Βρετανίας δεν θα επέτρεπε άλλη στάση από τον ηγέτη μίας απόλυτα συστηματικής και φασιστικής πολιτικής τάξης… Για να τα πούμε απλούστερα: ΟΧΙ με κρύα καρδιά είναι η άρνηση της Ελληνικής δικτατορικής κυβέρνησης το πρωί της 28^ης Οκτώβρη του 1940 στο ultimatum του Ιταλού πρέσβυ.

●Ακριβώς την ίδια ώρα, 500 χιλιόμετρα μακρύτερα από το πρωθυπουργικό μέγαρο στο κάτεργο των φυλακών της Κέρκυρας, ο δεσμώτης γενικός γραμματέας του ΚΚΕ απευθύνει το περίφημο πατριωτικό του κάλεσμα προς όλους τους Ελληνες, χωρίς κομματικό και πολιτικό διαχωρισμό για εναντίωση στον Ιταλικό φασισμό, για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας πίσω από την κυβέρνηση. 

Πρόκειται για -κατά την γνώμη μας- μνημειώδες κείμενο απαλλαγμένο από στερεοτυπίες ξύλινης γλώσσας, που προδίδει βαθύτατη και ταξική αντίληψη του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων και του πατριωτικού καθήκοντος των προοδευτικών ανθρώπων.

●Το πνεύμα και το γράμμα αυτής της επιστολής, διαπερνάει τα οράματα, τις αποφάσεις, τις δράσεις των κομμουνιστών και των άλλων πατριωτών στα φριχτά χρόνια της τριπλής κατοχής… Παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από την συγκρότηση και μαζική ένταξη στις πατριωτικές οργανώσεις, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που κατάφεραν το θαύμα της εθνικής αντίστασης ! Πιο μεγάλο, πιο μαζικό και πιο πετυχημένο από την πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών χωρών!

Κατάληξή του, η απελευθέρωση μεγάλου τμήματος της χώρας πριν την υποχώρηση των Γερμανών και η συγκρότηση της κυβέρνησης του βουνού, που προσφέρει στην χώρα δυόμισι περίπου χρόνια θεσμούς και όργανα λαϊκής κυριαρχίας, που δεν γνώρισε στους τελευταίους αιώνες της ιστορίας της…

● Η πρωτοφανής μαζικότητα, η αγωνιστικότητα και τα επιτεύγματα των Ελλήνων πατριωτών ανησυχούν πολύ τους ντόπιους ολιγάρχες και τους ‘λακέδες’ τους, που κατά κανόνα έχουν να επιδείξουν πράξεις συνεργασίας με τον καταχτητή ή/ και μαυραγορίτικα ‘έπη’.

Οι δυτικοί διαχρονικοί (από δολοφονίας Καποδίστρια) προστάτες τους κατανοούν την ταξική ταύτιση συμφερόντων και γι’ αυτό φροντίζουν να ματαιώσουν με βία και αίμα την ολοκλήρωση της εθνικής απελευθέρωσης…

Ανάμεσα, λοιπόν από την αρχή του πολέμου μέχρι την ώρα την υποστολής της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη υπάρχει το νήμα του αληθινού πατριωτισμού, που ασφαλώς είναι αληθινός και γνήσιος όταν προμετωπίδα του έχει τον λαό στον οποίο αναφέρεται…

Πλάι στους λαούς όλου του κόσμου, που μπορούν να ζουν αρμονικά μεταξύ τους στα πλαίσια μία παναθρώπινης ελευθερίας.