Και η Κίνα;

Η προαναγγελθείσα προσέγγιση ΗΠΑ-Ρωσίας αν και αναμενόμενη δεν παύει να προσφέρει χαρές, ηδονές και ολοφυρμούς σαν ξαφνικός έρωτας…

Στους λιγότερο ρομαντικούς γεννάει ερωτήματα, σκέψεις, αμφιβολίες.

Η πρώτη δύναμη, που έχει έντονο ενδιαφέρον για τις Ρωσο-Αμερικάνικες σχέσεις είναι ασφαλώς η Κίνα… Η χώρα του δράκου συμμετέχει πρωταγωνιστικά στο διεθνή ανταγωνισμό βελτιώνοντας συνεχώς τους δείκτες της τεχνολογικής εξέλιξης, των πρωτοποριακών εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης, της βαριάς αλλά και της ευρείας καταναλωτικής βιομηχανίας… 

Πανθομολογούμενη είναι η εκτίμηση, πως η Κίνα είναι τουλάχιστον η δεύτερη δύναμη σε επίπεδο οικονομίας ενώ η δυναμική της προοιωνίζει πρωτιές σε πολλούς τομείς…

Κάποιοι ρομαντικοί του παρελθόντος βλέπουν με μεγάλη συμπάθεια και πολλές προσδοκίες την ΣινοΡωσική προσέγγιση τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και κυρίως με την συγκρότηση των BRICS+. Δεν είναι πολύς καιρός, που ο οικονομικός αυτός συνασπισμός σκορπούσε ρίγη ελπίδων στους επιζητούντες ένα κόσμο πολυπολικό αλλά και αγωνιώδεις σκέψεις για τα δυτικά -Αμερικάνικα και Ευρωπαϊκά- κεφάλαια…

Αμεση, λοιπόν, αντίδραση στην τήξη των πάγων μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας είναι το ερώτημα: και τώρα τί γίνεται με την Κίνα και τους BRICS+;;; 

Η βιασύνη θα εκθέσει τους απαντώντες… Μέχρι στιγμής έχουμε κάποια δεδομένα στενά σχετιζόμενα με τις πολιτικές εξελίξεις:

●Η πολιτική στάση της Κίνας στην Ρωσο-Ουκρανική σύγκρουση ήταν με το μέρος της Ρωσίας χωρίς όμως μεγάλες εξάρσεις… Η Κίνα τόνισε σταθερά την ανάγκη ειρηνικής επίλυσης του προβλήματος από τις πρώτες μέρες, προσφερόμενη μάλιστα για διαμεσολαβητικό ρόλο.

●Δημόσια ανοικτή και κατηγορηματική ήταν η δήλωση Πούτιν κατά την συνάντηση με τον Κινέζο ομόλογό του, για μακρόπνοη και στρατηγική σχέση μεταξύ των δύο χωρών. Θέση, που υποστήριξε και ο Σι Τζινπίνγκ.

●Ο Ντόναλντ Τραμπ πετάει συχνά τα βέλη του κατά των BRICS+, ιδιαίτερα για την πιθανότητα παράκαμψης του δολαρίου ως ανταλλακτικού νομίσματος… Ο Ντόναλντ γνωρίζει καλά, πως ο χάρτινος γίγαντας, οφείλει την δύναμή του όχι σε ισοδύναμα χρυσού αλλά …στο κύρος του…

●Οι οικονομικές πολιτικές Τραμπ και Κίνας εμφανίζονται για την ώρα διαμετρικά αντίθετες. Η Κίνα επιθυμεί ανοιχτό το παγκόσμιο εμπόριο ποντάροντας στην εξελιγμένη ποιότητα και στις συγκριτικά πολύ χαμηλότερες τιμές των προϊόντων της. Ο Τραμπ οραματίζεται να …’κάνει ξανά μεγάλη την Αμερική’, με το αυστηρό κλείσιμο των συνόρων της… Όχι μόνον στους βασανισμένους προλετάριους του Νότου αλλά και στους κεφαλαιοκράτες, που οραματίζονται οικονομικά οφέλη από την συναλλαγή τους με τις ΗΠΑ.

Τέτοιες και άλλες παρόμοιες σκέψεις αρχίζουν να γεννώνται μετά την 19η του Γενάρη και την ορκωμοσία του Ντόναλντ. 

Ασφαλώς χρόνος έσται ο κρίνων… Και ασφαλώς οι όποιες αλλαγές θα σφραγίσουν καθοριστικά τα γεωπολιτικά παίγνια…